در زمان پیش از اسلام و صدر اسلام مردم برای مشخص‌کردن روزها و سال‌ها، از مهم‌ترین رویدادهایی که در جامعۀ آنان رخ داده بود، تاریخ را حساب می‌کردند که برخی از حادثۀ فیل و بعضی از جنگ‌های فجار و…. سال‌ها را برمی‌شمردند. ایرانیان و رومیان نیز تاریخ‌های خاص خودشان را داشتند و می‌طلبید تا مسلمانان نیز برای خویش تاریخی اختصاصی داشته باشند.

این است امیر و مولای ما مؤمنان که سیرتش سراسر دلسوزی و خیرخواهی است نه کینه‌توزی و دشمنی، آیا در اتاق‌های فکر مسئولان ما ذره‌ای از این سیرت پاک علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ، که این‌همه به نامش هزینه می‌کنند، مذاکره و اجرایی می‌شود؟ آیا می‌توانند محبت صادقانه‌شان را با سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ ثابت کنند و عملکردشان را مانند حضرتش درآورند یا احترام و محبت‌شان فقط در همین پارچه‌نوشته‌هاست؟!

حادثۀ وفات این دعوتگر مخلص و خدمتگزار صادق، خادمی از تبار خادمان عاشق را از میان ما برد. امید است که دوستان و فرزندان و شاگردان و ارادتمندان ایشان، خصوصا دوستان هم‌سوگندش، نام نیک او را با خدمات سازنده و ارزنده و ثابت‌ماندن بر عهد، زنده نگهدارند.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم در این روایت، طلاب علم را از سه نیت غلط باز داشته است: الف: چشم و هم‌چشمی و رقابت با اندیشمندان و علمای ربانی؛ ب: گفتگوهای پرخاشگرانه و جدال و مناظره با اهل باطل؛ ج: جاه‌طلبی به‌قصد تسخیر عوام و اظهار برتری در برابرشان. لذا علم‌آموزی که چنین مقاصدی را در مسیر تحصیل علم دین دنبال می‌کند، نیتش با اخلاص حقیقی مغایر است و سختی‌هایی را که در این مسیر تحمل می‌کند نیز در جهت رضایت مردم صرف می‌گردد و سود اخروی‌ عایدش نمی‌شود.

رمضان در حال پایان است؛ مهمانی گرامی که با بودنش به وجود زرادخانه‌ای از قدرتِ بر عبادت و تحمل سختی‌ها در درونمان پی بردیم؛ ذخیره‌ای که چیزی جز تنبلی و غفلت ما را از آن دور نساخته بود.

با فرارسیدن شب‌های قدر، جملهٔ دعاییِ «اللّٰهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّى»، به صورت گسترده دست‌به‌دست می‌شود و محافل واقعی و صفحات مجازی و خلوت‌کده‌های مؤمنانِ روزه‌دار با آن آراسته می‌گردد.

خداوند را شاکریم که ما را به ماه مبارک رمضان رساند. چه زیباست که رمضان، ما را به ‏زمان خاطرات زیبای صدر اسلام می‌بَرد؛ برهه‌ای که نفَس‌های رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وسلم ـ در لحظه‌‌‏‌لحظه‌ی این ماه مبارک جریان داشت، تا همگام با هم بخوانیم که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وسلم ـ چگونه روزهای ‏مبارک خویش را در این ماه مبارک سپری می‌کرد و بهترین انسان چگونه درباره‌ی بهترین ‏ماه سخن می‌گفت.‏

حضرت رسول اکرم، صلی‌الله‌علیه‌وسلم، نسبت به فرارسیدن ماه مبارک رمضان بسیار حساس بوده‌اند. در روایتی آمده است: «أظَلَّکُمْ شَهرٌ عَظِیمٌ»؛ یعنی ماهی بزرگ بر شما سایه انداخته است. در روایتی دیگر آمده است: «أتاکم شَهر رمضان شهر برکة»؛ یعنی ماه رمضان، ماه نزول رحمت و برکت بر شما آمده است. بزرگان می‌گویند: رمضان فرصتی است برای درست‌کردن زندگی و شروع یک زندگی جدید. در این ماه خداوند توجه ویژه و خاصی به بندگان می‌کند. به‌همین خاطر انسان‌ها هم توجه خاصی به خداوند می‌کنند. پس لازم است این فرصت غنیمت‌ شمرده شود.

در این ماه رمضان نقشۀ آینده زندگی خود را پی‌ریزی کنیم. یک زندگی از تولد آغاز می‌شود. یک زندگی از بلوغ آغاز می‌شود. یک زندگی پس از دانش‌آموختگی آغاز می‌شود. یک زندگی پس از ادای حج آغاز می‌شود. یک زندگی هم از رمضان آغاز می‌شود.

معراج در واقع سفری ضیافتی و برای دلجویی از رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم بود. هرکس برای رساندن تبلیغ‌های الهی تلاش کند و حق و پیام‌های پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم را برساند، الله تعالی او را مورد الطاف بی‌شمار، بی‌انتها، بی‌حساب و بالاتر از تصور قرار می‌دهد.