امروز :دوشنبه, ۱۳ آذر , ۱۴۰۲
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم در این روایت، طلاب علم را از سه نیت غلط باز داشته است: الف: چشم و هم‌چشمی و رقابت با اندیشمندان و علمای ربانی؛ ب: گفتگوهای پرخاشگرانه و جدال و مناظره با اهل باطل؛ ج: جاه‌طلبی به‌قصد تسخیر عوام و اظهار برتری در برابرشان. لذا علم‌آموزی که چنین مقاصدی را در مسیر تحصیل علم دین دنبال می‌کند، نیتش با اخلاص حقیقی مغایر است و سختی‌هایی را که در این مسیر تحمل می‌کند نیز در جهت رضایت مردم صرف می‌گردد و سود اخروی عایدش نمی‌شود.
براساس سنت الهی و قوانین حاکم در جهان هستی، انسان‌ها در مراحل مختلف زندگی و در هر دور و زمانی طعم آزمایش و فتنه و پریشان‌حالی و زندگی در شرایط سخت و نگران‌کننده را می‌چشند. در چنین شرایطی چه باید کرد تا از آسیب‌ها و آفت‌ها در امان ماند؟
عجب عبادتی‌ست حج!… مکتبی برای شستشوی انسان و پاک‌سازی کامل او در تمامی زمینه‌های انسانی، تزکیه و پاکی روح و روان، عروج به‌سوی کمال ایمان، تجدید عهد و میثاق با پروردگار رحمان، و به تمام معنا میلادی جدید و انسانی دیگر در پوستین اول.
در مجموع می‌توان گفت که مراسم حج همراه با مناسک و احکام و اعمال خود، چکیده‌ای از زندگانی دنیا، عالم برزخ و یادآور حشر و نشر و حساب و کتاب و صحنه قیامت است. همان‌طور که در حج باید تمام اوامر و مناسک حج بدون چون‌وچرا انجام می‌گیرد، زندگی انسان نیز باید مطابق اوامر خداوند و رهنمودهای رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم سپری گردد.
سوال‌کردن بنده و اظهار نیازهای او را نزد پروردگار «دعا» می‌گویند. خداوند متعال بندگانش را دستور می‌دهد در هر حال از او بخواهند؛«أُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ»[غافر:60] مرا بخوانید،من دعای شما را اجابت می‌کنم. در طول تاریخ بشری بندگان خاص خداوند بیش از هر چیزی به دعا اهمیت قایل بوده‌اند. در قرآن مجید درباره انبیاء آمده است: «إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ»[انبیاء:90]؛ آنها در انجام نیکی‌ها شتاب می‌کردند و ما را با امید و بیم می‌خواندند و برای ما فروتن بودند.
با کمی تفکر و اندیشیدن و مطالعه روی جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، با کمال تاسف درمی‌یابیم که انواع صفات و رفتارهای پست و غیرانسانی روزبه‌روز بیشتر و بیشتر می‌شوند. صداقت، تواضع، وفای به عهد و پیمان، امانتداری، حُسن‌ظن، عفو و بخشش و حفاظت از اموال یکدیگر روزبه‌روز کمرنگ و کمرنگ‌تر شده جای‌شان را به صفات مقابل‌شان یعنی دروغ، تکتبر، پیمان‌شکنی، خیانت، بدگمانی، انتقامجویی، حسادت، سرقت و… داده‌اند.
در طول تاریخ آرامش روحی و روانی یکی از خواسته‌های همیشگی بشر بوده، برای دست‌یابی به آن، تلاش‌ها و رنج‌های بسیاری را به جان و دل خریده است. در واقع، آرامش بسترِ رشد و بالندگی و سعادت و خوش‌بختی انسان و عروج او به‌سوی مدارج و کمالات مادی و معنوی است.
جامعه‌ای را در نظر بگیرید که افراد آن هیچ‌گونه پایبندی به قوانین و صفات اخلاقی ندارند؛ صفات زشتی مانند: دروغ، خیانت، حسد، فریب و چندین صفات زشت دیگر دامنگیر این جامعه است، مردمانش از یکدیگر نفرت دارند، راستگویی و راست‌کرداری، احترام و حفظ حرمت‌ها در میان اعضای آن جامعه مفاهیمی غریب و ناآشنا هستند. مسلما […]
وقت آن رسیده که بشر بیدار شود و سر به گریبان خویش فرو برد که چه چیزی سبب شد تا اوضاع بدین نابسامانی برسد و انسان‌ها به‌جای اینکه یکدیگر را در آغوش بگیرند و با همدیگر محبت کنند، از هم فاصله می‌گیرند، کودکان حیران و سرگردان در راه و نیمه‌راه مدرسه هستند و از همه‌جا بی‌خبر که چه اتفاقی در جهان افتاده است.
الله تعالی برای بندگان زاهد و پارسای خویش نقشۀ رسیدن به رضایت خود و بهشت را در «تقوا و پرهیزگاری» گذاشته است. قطعاً برای سفر اخروی به همسفر خوب، لباس، توشه و مرکب نیاز است؛ خداوند متعال بهترین رفیقِ سفرِ پرهیزگاران است.
