امروز :شنبه, ۱۰ خرداد , ۱۳۹۹
ظرفیت مشتركی كه همۀ فارسی‌زبانان و ایرانیان از آن بهره‌مند بوده‌اند، ادبيات و به‌طور خاص «ادبيات عرفانی» بوده است. عرصه‌ای که امام محمد غزالی طوسی، خواجه عطار نیشابوری، مولانا جلال‌الدین بلخی رومی، سعدی و حافظ شیرازی، صائب تبريزی، عبدالرحمن جامی و بسیاری دیگر از طلايه‌داران ادب و عرفان در آن پرورده شدند
به این ترتیب، تا تکلیف حفظ یا اصلاح قانون اساسی روشن نشده، یعنی یا معترضان دست از درخواست اصلاح قانون اساسی برندارند یا قانون اساسی اصلاح شود، بی‌ثباتی در عراق می‌تواند ادامه یابد.
باید دوباره حول محور پیام وحدت‌آفرین رسول گرامی اسلام گرد آییم و با تقویت وحدت و همدلی، زمینه‌ساز تحقق رسالت جهانی قرآن و اسلام باشیم.
نیاز جامعه به چندصدایی بهویژه در نظام‌های متکی بر آراء عمومی، امری ضروری و حیاتی محسوب می‌شود. گرچه در این میان باید توجه داشت که زمانی که از چندصدایی در سیاست سخن به میان می‌آید به‌معنای عدم وجود چارچوب نیست…
مولانا عبدالحمید همواره در سفر و حضر داعی خیر و سفیر وحدت و اعتدال برای جمهوری اسلامی ایران بوده‌اند. بدون شک ایشان ظرفیت ملیِ بی‌نظیری برای ایران اسلامی هستند؛ چهره‌ای که می‌توانند در دنیای پرآشوب و بلبشوی کنونی پیام‌رسان وحدت‌و‌همدلی، اعتدال‌ومیانه‌روی در منطقه و جهان باشند.
در گفت‌وگو با والدین برخی از دانش‌آموزان در حین خرید لوازم‌التحریر و وسایل ضروری مدرسه، تورم چندین برابر محصولات فرهنگی به نسبت سال‌های گذشته بیش از دیگر موضوعات مورد نقد قرار گرفته است و این بی‌مهری در ماه مهر امسال بیش از تمام سال‌ها احساس می‌شود.
امام حسین رضی‌الله‌عنه با آغاز این حرکت برای نسل‌های‌های آیندۀ اسلام الگویی درخشان از ایمان و یقین به‌وجود آورد که همواره در تاریخ پرتوافشانی می‌کند و موجب عزت و سربلندی مسلمانان می‌شود.
بين ضعف و قوت نظام آموزشی و پس‌رفت يا پيشرفت جوامع و ملّت‌ها رابطهٔ تنگاتنگی وجود دارد. با يك برنامهٔ آموزشی ضعيف، ناكارآمد و عقب‌مانده، نه تنها پيشرفت و ترقی مطلوبی را نمی‌توان در هيچ زمينه‌ای از نياز‌های جامعه و عرصه‌های مختلف علمی، فرهنگی، اقتصادی، سياسی، رسانه‌ای و … انتظار داشت، بلكه بايد با عواقب بد و ناخوشايند عقب‌ماندگی دست و پنجه نرم كرد و در حسرت فرصت‌های ازدست‌رفته به‌سر برد.
جا دارد هم قانون مجازات اسلامی اصلاح شود و هم به هشدار علما توجه شود که میدان دادن بیش از حد به مداحان کار را به جایی می‌کشاند که در برنامه‌ای که مستقیما پخش می‌شود به جای مداحی، فحاشی کنند.
به نظر می‌رسد برخی از مداحان تنها در آنجا که خودشان لازم بدانند، مطیع رهبری هستند و در این امور به فتوای ایشان کاری ندارند.
