امروز :دوشنبه, ۲۷ اسفند , ۱۴۰۳
روش نوینی که مولانا محمدالياس رحمه‌الله برای دعوت به‌سوی خداوند و حفاظت دین برگزید، در هیچ جای دنیا و حتی در هیچ دینی سابقه نداشت. این یک ابتکار بود و بدیهی‌ست که در ابتدای کار، موانع، سختی‌ها و مخالفت‌های زیادی متوجه ایشان شد، اما همت والا، خستگی‌ناپذیری و انهماک ایشان در این کار، سبب شد که موانع یکی پس از دیگری حذف، و گردنه‌های صعب‌العبور پشت سر گذاشته شوند.
زین‌الدین ابوبكر تایبادی ازجمله نخبگانی علمی و عرفانی خراسان در قرن هشتم هجری قمری بود که نقش مهمی در حیات اجتماعی باخرز و به تبع آن خراسان در عرصه سیاست و فرهنگ ایفا نمود و صاحب شهرت و شخصیتی شناخته‌شده در جامعه‌ی خراسان عصر ایلخانی و فترت بين ایلخانان و تیموریان بود.
استاد حاج محی‌الدین آخوند احمدی معروف به «کعبه جان» در سال ۱۳۲۸ هجری شمسی در روستای «قوجمز» از توابع شهرستان “کلاله” در استان گلستان در خانواده‌ای فرزانه و اهل علم و تقوی دیده به جهان گشود.
اهل‌بیت نبوت و خاندان رسول گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم، اعم از همسران، فرزندان و نوادگان آن‌حضرت، همواره در چشم و دل اهل ایمان، عزیز و گرامی بوده و هستند. زندگی و سیرت این بزرگواران، الگوی کاملی فراروی کسانی است که می‌خواهند به آرمان بزرگ رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم که همانا حاکم‌شدن ارزش‌های الهی بر حیات بشر است، دست یابند. یکی از شخصیت‌های برجسته و سادات اهل‌بیت، حضرت زین‌العابدین رحمه‌الله است که در این نوشتار با سیرت و شخصیت ایشان بیشتر آشنا می‌شویم.
امام شافعی یکی از ائمۀ چهارگانه اهل‌سنت و صاحب مذهب شافعی است. ايشان فقيهى چيره‌دست و كم‌نظير بود كه فقه سيدنا على‌بن ابى‌طالب رضى‌الله‌عنه را از شاگردان عبدالله‌بن‌عباس رضی‌الله‌عنهما فرا گرفت.
مولانا مفتی نظام‌الدین عالِمی آگاه و متواضع بود که مردم مناطقی مثل چابهار و سرباز و ایرانشهر برای حل بسیاری از اختلافات و منازعات مِلکی و معاملاتی خود به ایشان مراجعه می‌کردند و مولانا به بهترین وجه به حل‌وفصل آنها می‌پرداخت. بی‌توقع و بی‌ادعا زندگی می‌کرد و تکیه‌گاه مستحکم و مورداعتمادی برای همۀ مردم بود.
مولانا قاسمی یک استاد و معلم، فقیه، محدث، زبان‌شناس، نسخه‌پژوه و محقق و مدیر و مؤسس آکادمی و پژوهشکده شاه ولی‌الله حیدرآباد سند، رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات سندی و رئیس کمیته استهلال پاکستان بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۹م. بود. ایشان همچنین مدیر مجله “الرحیم” ارگان آکادمی شاه‌ولی‌الله بود و از طریق این مجله به ترویج اندیشه‌های امام شاه‌ولی‌الله دهلوی و مولانا عبیدالله سندی می‌پرداخت.
مرحوم آذرکیش انسانی فروتن، متواضع و فعال بود. با شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید ارتباط داشت و همیشه خدمت ایشان حاضر می‌شد. ایشان نخستین نمایندۀ بلوچ و اهل‌سنتِ مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی بود.
مولانا نظرمحمد دیدگاه فرزند «مزار» در سال 1311 شمسی در روستای «دامن» از توابع ایرانشهر چشم به جهان گشود. ایشان از علما و شخصیت‌ها و استوانه‌های برجستۀ علمی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی اهل‌سنت ایران به‌شمار می‌رفت.
سخن از شخصیتی است که دنیا را با شمشیرِ پیروزی گرفت و آن را با دست کرَم بخشید؛ کسی که اروپا را دو بار لرزه بر اندام کرد؛ بار اول هنگامی که ارتش اروپا را با شمشیرش در هم شکست؛ بار دوم هنگامی که مردمش را با زیرکی خویش دهشت‌زده کرد. او نمونۀ کامل یک فرماندۀ پیروز است و آرمان حاکم مسلمان، تصویری تمام‌عیار از شهسورای زیرک و مسلمانی راستگوست. آزادگر بزرگی که سرزمین‌های شام و فلسطین را بعد از استعماری که صد سال استمرار یافت، آزاد کرد. شخصیتی که دوست و دشمن را به تحسین و محبت صادقانه‌اش واداشت و در تاریخ شرق و غرب بزرگ‌ترین افتخارات و نیکوترینِ اخلاق‌ها را به جا گذاشت.
