خبر وفات حاج مدد آذرکیش، نخستین نمایندۀ بلوچ و اهلسنتِ مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی، سبب تأثر و تألم بنده گردید و الحمدلله توفیق دعا در حق ایشان حاصل شد.
مرحوم آذرکیش در سال 1371 نمایندۀ منتخب مردم زاهدان برای مجلس چهارم شد. تا آن سال و در سه دورۀ پیش از آن نمایندهای از مردم بلوچ و اهلسنّتِ زاهدان به مجلس راه نیافته بود. با توجه به شرایط آن سالها مردم فکر میکردند که از اهلسنت کسی نمیتواند از زاهدان نماینده شود، اما با اعلام نامزدی مرحوم آذرکیش و برنامهریزی دقیق و منسجم علما، نخبگان و معتمدین و حمایت پرشور و همهجانبۀ اقشار مختلف مردم از ایشان، این طلسم شکست و مدد آذرکیش پیروز انتخابات و نمایندۀ مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی شد.
مرحوم آذرکیش انسانی فروتن، متواضع و فعال بود. با شیخالاسلام مولانا عبدالحمید ارتباط داشت و همیشه خدمت ایشان حاضر میشد. در دوران نمایندگی ایشان واقعۀ تلخ تخریب مسجد جامع شیخ فیض اهلسنت در مشهد و پس از آن اتفاقات مسجد جامع مکی زاهدان رخ داد که برای ایشان به عنوان نمایندۀ مردم ابتلا و آزمایش سختی بود. پس از حادثۀ مسجد شیخ فیض، مردم زاهدان تجمعی در مسجد مکی زاهدان داشتند که متأسفانه به تیراندازی در مسجد و شهادت تعدادی از مردم و بازداشت برخی دیگر ختم شد. مرحوم آذرکیش پس از حادثه نقش فعالی را ایفا کرد و پل ارتباطی شد میان مردم، علما و مسئولین دولتی. بههرحال ایشان نمایندۀ مردم در مجلس و پارلمان بود و جایگاه رسمیِ داشت و تا جایی که برایش امکان داشت پیگیر این ماجرا بود. تعدادی از علما در پی همین جریان به زندان افتادند که یکی از آنها بنده بودم. به یاد دارم در زندان وکیلآباد مشهد وقتی دچار بیماری شدید قلبی شدم و سپس به بیمارستان انتقال یافتم، مرحوم آذرکیش به عیادتم آمد و وقتی وضعیتم را دید از بیمارستان مستقیماً به دادسرای ویژۀ روحانیت مشهد رفت تا با دادستان دربارۀ مرخصی استعلاجی بنده سخن بگوید.
یادم هست وقتی از دادسرا برگشت، به بنده گفت پیش دادستان رفتم و به او گفتم این مولوی مریض است و نیاز فوری به درمان دارد. اجازه بدهید که برای معالجهاش کاری صورت گیرد. اگر این کار را نکنید و اتفاقی برایش بیفتد، ماجرای دیگری مثل ماجرای مسجد شیخ فیض درست خواهد شد. آن وقت مردم خواهند گفت که عمداً ایشان را در زندان به شهادت رساندهاند.
خلاصه اینکه این پیگیری و پیگیریهای دیگر نتیجه داد و مرا برای مداوا به تهران بردند. پس از آن دو سه ماهی طول کشید تا اینکه حکم آزادیام صادر شد. در تهران ما به منزل مرحوم آذرکیش رفتیم و مهمان ایشان شدیم. چون وضعیت جوی در آن روزها مناسب نبود و پروازی انجام نمیشد، به ناچار سه شبانهروز در منزل ایشان ماندیم. چیزی که آن سه روز خیلی ما را متأثر کرد، زندگی ساده و بیآلایش مرحوم آذرکیش بود. معمولاً نمایندههای مجلس در دورۀ نمایندگی سعی میکنند سطح رفاه زندگیشان بالاتر برود، اما احساس کردم که میزبان ما نمیخواهد از فرصت نمایندگی استفاده خاصی برای ایجاد رفاه بیشتر در زندگیاش بکند. یادم هست روزی هوا بارانی بود و ایشان به ما غذای خیلی سادهای داد. از برخی دیگر از نمایندگان مجلس یاد شد. یکی از حاضران از نمایندهای یاد کرد که مراجعات زیادی به منزلش میشد و سفرههای رنگین داشت. مرحوم آذرکیش خندید و گفت: ما کجا و ایشان کجا؟! تهماندۀ سفرۀ ایشان ما را کفایت میکند.
مرحوم آذرکیش فقط یک دوره نمایندۀ مردم زاهدان در مجلس بود و پس از آن افراد دیگری از این شهر به مجلس راه یافتند.
اینجا لازم میدانم نکتهای را به بهانۀ درگذشت مرحوم آذرکیش عرض کنم و آن اینکه متأسفانه در جامعۀ ما روال معمول این است که نیروهای ما تجربهای حاصل میکنند و به مقامی میرسند و خدمتی میکنند و پس از آن رها میشوند و از تجربههای آنان در عرصههای دیگر استفاده نمیشود. بالأخره برای این افراد هزینه شده است و نباید رها شوند و باید از تجربههایشان استفاده شود.
هم مردم و هم نمایندگان بعدی، هم کسانی که پستهای دیگری را برعهده میگیرند، باید از پیشکسوتان خود و از افراد باتجربه استفاده کنند. این افراد هم تجارب خود را در اختیار آنان قرار دهند و آنان هم استفاده کنند تا به نحوی دیگر از آنان کار گرفته شود. پیشکسوتان نباید فراموش شوند و تجربههایشان بیاستفاده رها شود. در این باب نیاز به اقدام و برنامهریزی بیشتر هست. اگر این کار صورت نگیرد، چنین افراد و چهرههایی فراموش میشوند و پس از گذشت سالها از دوران خدمتشان بسیاری نمیدانند که این فرد در مقطعی به مدت چهار سال نمایندۀ مردم شهرش بوده است. ما باید بتوانیم از تجربه، ظرفیت، فکر، ایده و مشاورههای چنین شخصیتهایی بیشتر استفاده کنیم.
متأسفانه یکی از فرزندان مرحوم حاج مدد آذرکیش همین چند وقت پیش از دنیا رفت و حالا با فاصلۀ کمی درگذشت خود ایشان رخ داد و خانواده و بازماندگان ایشان در شرایط سختی قرار دارند.
ما برای ایشان دعای خیر کردیم و همچنان دعا میکنیم الله تعالی درجات ایشان را بلند کند و مورد رحمت و مغفرت خویش قرار دهد و به بازماندگان و فرزندان ایشان صبر جمیل و اجر جزیل عنایت کند. انشاءالله که از خوبیهای ایشان همواره یاد شود. هیچ انسانی بدون ضعف و تقصیر نیست، همۀ ما تقصیر داریم. الله تعالی از کوتاهیها و لغزشهای ایشان و همۀ ما درگذر شود.
اللهم اغفر له وارحمه وأكرم نزله ووسّع مدخله وأبدله داراً خیراً من داره وأهلاً خیراً من أهله.
دیدگاههای کاربران