امروز :جمعه, ۳۰ شهریور , ۱۴۰۳
مولانا علیبایی کسی بود که خستگیها را خسته کرد. مجاهده و تلاش او را پایانی نبود، هر چه سالهای عمر این مرد مجاهد بالا میرفت، بر شوق و علاقهاش به خدمت دین افزوده میشد.
ایشان همزمان با فعالیتهای دینی مولانا «عبدالعزیز» رحمهالله در زاهدان و مولانا «شاه عبدالواحد گشتی» رحمهالله و مولانا «محمدیوسف حسینپور» رحمهالله در سراوان، سالهای متمادی به ترویج عقیدهی ناب اسلام و توسیع فرهنگ دینی در خطهی کوهستانی منطقهی سرباز، کوهون و اطرافِ دوردست همت گماشت.
شیخالحدیث مولانا محمدیوسف حسینپور رحمهالله زندگی بسیار سادهای داشت. تواضع و سادهزیستی از مهمترین شاخصههای ایشان بهشمار میرفت و زبانزد خاص و عام بود. جایگاه علمی ایشان، از لقبهای «شیخالحدیث» و «أستاذالعلماء» که علمای طراز اوّل بلوچستان به ایشان دادهاند، مشخص میشود.
دکتر حیرتسجادی تنها یک نویسندۀ محض نیست؛ او نویسندهایست که زیر سایۀ پدری فاضل، نجیب و شریف تربیت شده و پرورش یافته است. شخصیتی است که هرگز به علم و دانش و فضل و فرهیختگیاش نبالیده است. او پیکرۀ تواضع و فروتنی است. تکیهکلامش همیشه این است که: «آن ذره که به حساب ناید ماییم.»
مرحوم حاج عبدالحق انصارینیا، یکی از داعیان دین و چهرههای گمنام اما متواضع و بااخلاق زاهدانی بود که مدت زیادی از عمر بابرکتش را در دعوت و تبلیغ دین و خدمت در مرکز جماعت تبلیغ زاهدان سپری کرد.
دكتر سید عبدالمجید حیرت سجادی، نویسندۀ کتاب جذاب، خواندنی و درسآموز «گلههای یک معلم»، یكی از چهرههای ماندگار معاصر ایران در عرصۀ تعلیم و تربیت است. معلم و استادی كه قریب شصت سال خدمت صادقانه و عاشقانه به فرزندان این مرز و بوم را در كارنامۀ خود دارد.
مولانا محمدانور ملازهی رحمهالله بسان اساتیدش تصوف بیغل و غش داشت. بسان علمای ربانی مكتب ديوبند در هر چيز متبع سنت بود. استاد برجسته «عينالعلوم» هرگز دنبال نام و جاه نبود.
مولانا سید عبدالواحدشاه گُشتی رحمهالله، شخصیتی بود که توانست با مبارزههایش، جهل و شرک را سرنگون کند و زنجیر بدعات و خرافات را بگسلاند و پرچم توحید و سنّت را برافرازد و در دلها، نور ایمان و دانش را به درخشش درآورد.
عالم برجسته و متخصص کمنظیر در علوم حدیث، مولانا سلیم الله خان رحمهالله 25 دسامبر 1926م. در شهرستان مظفرنگر ایالت اتراپردیش هندوستان دیده به جهان گشود. ایشان اصالتا از طایفهی «آفریدی» منطقهی سرحد پاکستان/ ایالت خیبرپختونخواه فعلی، واقع در شمال پاکستان، بود و خانوادهی ایشان پیش از تأسیس پاکستان به این منطقه هجرت کرده بود.
مولانا عبدالغفور سلیمانی رحمهالله، فروردینماه 1317 هجری شمسی در خانوادهای متدین در روستای “درازآب” از توابع بخش “صالحآباد” شهرستان تربتجام دیده به جهان گشود. وی بهخاطر جایگاه اجتماعی و مردمی در بین مردم منطقه، در زمینهی برقرای صلح و آشتی و فرونشاندن اختلافات فعالیتهای قابل توجهی را در کارنامهی خود دارد.
