مولانا حفیظ‌الله طاهری‌فر، در سال 1317 هـ.ش در روستای «سورستان» باخرز از توابع شهرستان تایباد دیده به جهان گشود.

مولانا مفتی خالد دهواری فرزند حمزه، در سال ۱۳۲۵ در سراوان به دنيا آمد. تحصيلات دولتی را تا مقطع دیپلم ادامه داد و دو سال اخير را در دانش‌سرای کشاورزی بمپور ايرانشهر به تحصيل پرداخت.

خبر رحلت روح روان و مونس جانم همچون صاعقه‌ای بر فرق سرم فرود آمد. قلم به دست گرفتم تا رحلت جانگداز ایشان را به امت اسلامی به‌ویژه جامعه روحانیت و صاحبان اندیشه و خرد، دلدادگان عرفان ناب محمدی، دعوتگران ازخودگذشته و فداکار تسلیت بگویم، اما با شگفتی دریافتم که گویا قلم در عالمی از اندوه و پریشانی به‌سر می‌برد. با دقت که نگریستم متوجه شدم که کلماتی را با خود زمزمه می‌کند؛ نوشتن بعد از رفتن او؟!… آه، چه‌ کار طاقت‌فرسایی!!… آخر او فرمانروای اقلیم عشق، میر کاروان وادی عرفان بود که وجودش مایه‌ی آرامش روحی و نیروی معنوی بود.

پيامبر اکرم صلی الله علیه وسلم تمنا کرده بودند که خداوند متعال به ذريعۀ حضرت حسن بين دو گروه بزرگ از مسلمانان صلح برقرار کند. در صحیح بخاری روایتی با این مضمون آمده است که پیامبر اکرم صلى الله عليه وسلم درحالی‌که یک مرتبه به سمت مردم و یک مرتبه به سمت حسن نگاه می‌کرد، فرمود: «این فرزند من سید است، شاید خداوند به وسیلۀ او بین دو گروه از مسلمانان صلح و آشتی برقرار کند.»

مولانا دکتر محمد عادل‌خان، زمانی که توسط تروریست‌های فتنه‌جو به شهادت رسید، مدیر و شیخ‌الحدیث دانشگاه اسلامی فاروقیه، معروف به «جامعه فاروقیه کراچی» بود.

وقت آن رسیده که بشر بیدار شود و سر به گریبان خویش فرو برد که چه چیزی سبب شد تا اوضاع بدین نابسامانی برسد و انسان‌ها به‌جای اینکه یکدیگر را در آغوش بگیرند و با همدیگر محبت کنند، از هم‌ فاصله می‌گیرند، کودکان حیران و سرگردان در راه و نیمه‌راه مدرسه هستند و از همه‌جا بی‌خبر که چه اتفاقی در جهان افتاده است.

اتابک مظفرالدین ابوبکربن‌سعدبن‌زنگی یا اتابک ابوبکر (۶۵۸–۶۲۳ هجری قمری/ ۱۲۶۰-۱۲۲۶ میلادی) پسر سعدبن‌زنگی و ششمین و معروف‌ترین اتابکان سلغوری فارسی (۱۱۴۸-۱۲۸۶ میلادی) بود. او ممدوح شیخ اجل مصلح‌الدین سعدی؛ شاعر مشهور است که «بوستان» را به نام او و «گلستان» را به نام پسرش سعد کرده است.

الله تعالی برای بندگان زاهد و پارسای خویش نقشۀ رسیدن به رضایت خود و بهشت را در «تقوا و پرهیزگاری» گذاشته است. قطعاً برای سفر اخروی به همسفر خوب، لباس، توشه و مرکب نیاز است؛ خداوند متعال بهترین رفیقِ سفرِ پرهیزگاران است.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم به همۀ مردم دلسوز و مهربان بود و رحمت و عطوفت‌اش تنها به مسلمانان اختصاص نداشت، بلکه بعثت و رسالت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم برای همۀ مخلوقات حتی کفار و مشرکین رحمت است و سیرۀ آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم سرشار از محبت و دوستی است و می‌توان آن را به‌عنوان یک اصل اساسی معرفی کرد که شامل همه افراد جامعه می‌شود.

اگر در زندگی شهری که روزانه با صدها و هزاران نفر با رفتارها و سرشت‌های مختلف سروکار داریم، در تعامل با همۀ آنها «اخلاق نیکو» را سرلوحۀ خویش قرار دادهو «اخلاق شهروندی» را رعایت کنیم، آنگاه شهری آرام و امن خواهیم داشت.