امروز :پنجشنبه, ۶ اردیبهشت , ۱۴۰۳
با تأمل در زندگی پرافتخار و آثار و خدمات ارزندۀ حضرت علامه مفتی محمدتقی عثمانی حفظه‌الله، یکی از ابعاد شخصیت ایشان که شاید بیش از هر چیز دیگر توجه را به خود جلب می‌کند و در واقع وجه تمایز ایشان از معاصران‌شان است، درخشش در میدان قضا و قانون و نبوغ شگفت‌انگیز ایشان در باب فقه معاملات و دانش اقتصاد معاصر است.
قضاوت در اصطلاح یعنی داوری به‌حق بین مردم و صدور حکم بر اساس آنچه خداوند عزوجل دستور داده است. قضاوت از دیدگاه اجماع، جزو فرض‌های کفایی به‌شمار می‌رود. برخی از علما گفته‌اند: قضاوت امری از امور دین و مصلحتی از مصالح مسلمانان است و توجه به قضاوت امری حتمی و لازمی است، زیرا مردم به قضاوت خیلی نیاز دارند.
جامعۀ ما به دلیل تخطی بسیاری از اعضای آن از قوانین شهروندی، به جهنمی تبدیل شده است که زندگی در آن مشکل است. می دانید دلیلش چیست؟ شاید علل و عوامل عدیده‌ای در به‌وجودآمدن این وضعیت نقش داشته باشند، اما مهمترین علت کم‌توجهی و شاید هم بی‌توجهی به مقولۀ «تربیت شهروندی» است.
اما مهمترین نکته زندگی حضرت رسول‌اللهﷺ این است که ایشان فقط به عنوان یک واعظ ایفای نقش نمی‌کرد که بگوید «و ما علینا الا البلاغ»، بلکه آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم رجال می‌ساخت، کسانی را می‌ساخت که بعد از ایشان راه‌شان را ادامه بدهند.
عمر رادمرد بزرگ جهان اسلام، خلیفهٔ دادگستر، امیر مؤمنان و فاروق اعظم است. او را دوست دارم و برای من مقدس است. عمر در قیامت با پیامبر حشر خواهد شد و پروردگارش را ملاقات خواهد نمود؛ اما كسانی كه بر او انتقاد می‌كنند، آیا جوابی برای ملاقات با پروردگارشان آماده كرده‌اند؟ پس وای بر كسی كه عمر در روز قیامت طرف مقابلش باشد؟
شب چهارشنبه (آخرین غروب ماه ذی‌الحجة سال 23 هجری) فرا رسید و فاروق اعظم ـ رضی‌الله‌عنه ـ مثل همیشه اکثر ساعات شب را به نماز و راز و نیاز با خدای خود گذراند و در اواخر شب (سحرگاه یکم محرم 24 هجری) که هنوز هوا تاریک بود با ندای مؤذن از جا برخاست و وضو گرفت و برای انجام نماز صبح با مسلمانان به مسجد شتافت و بعد از تنظیم صفوف در محل خود رو به قبله ایستاد و دست‌ها را بالا برد و با صدای بلند تکبیر تحریم را ادا و گفت: «الله اکبر» و یک لحظه بعد فریاد کشید: «سگی مرا به قتل رسانید»
دادِ تاریخ به آسمان می‌رود اگر زبان به ذکر مظلومیت عثمان بگشاید. آری، همین‌قدر می‌دانم که عثمانؓ همان مظلومی است که ۴۰روز آب در خانه نداشت. آری، ۴۰روز مانع ورود آب بر همان عثمانؓ شدند که روزی برای آسایش امت اسلام چاهای آب را با هزینهٔ شخصی‌اش خریده بود.
سابقۀ فعالیت‌های تبشیری کشیشان مسیحی در جهان اسلام، به دوران قبل از استعمار (Colonilation) برمی‌گردد. از اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم میلادی] در دوران پادشاهی اکبرشاه و جهانگیرشاه (سومین و چهارمین پادشاه سلسلهٔ گورکانیان و امپراتوری مغولان هند) کشیشان مسیحی بسیاری به هند رفت و آمد داشتند و در دربار اکبرشاه حاضر می‌شدند و بنابر عللی، اکبر و جهانگیر به آنها اجازه فعالیت در هند داده بودند.
در سنن ابوداود و سنن نسائی روایتی با اسناد صحیح از أوس‌بن‌أوس ثقفی آمده است که آن‌حضرت ﷺ فرمودند: «إنَّ مِن أفضلِ أيَّامِكم يومَ الجُمعةِ … فأكثِروا علَيَّ مِن الصَّلاةِ فيه فإنَّ صلاتَكم معروضةٌ عَلَیَّ»؛ روز جمعه از بهترین روزهای شماست… در این روز به کثرت بر من درود بفرستید، زیرا درود شما بر من عرضه می‌شود.
مولانا محمد اسماعیل‌زهی رحمهالله شخصیتی خیرخواه و مصلح، عالمی توانا و خدوم و دارای صفات اخلاقی بسیار نیکویی بود. ایشان علی‌رغم ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت، کلیه و پارکینسون، تا روزهای پایانی عمر خویش به تدریس حدیث و علوم دینی مشغول بود.
