سوال‌کردن بنده و اظهار نیازهای او را نزد پروردگار «دعا» می‌گویند. خداوند متعال بندگانش را دستور می‌دهد در هر حال از او بخواهند؛«أُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ»[غافر:60] مرا بخوانید،من دعای شما را اجابت می‌کنم. در طول تاریخ بشری بندگان خاص خداوند بیش از هر چیزی به دعا اهمیت قایل بوده‌اند. در قرآن مجید درباره انبیاء آمده است: «إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ»[انبیاء:90]؛ آنها در انجام نیکی‌ها شتاب می‌کردند و ما را با امید و بیم می‌خواندند و برای ما فروتن بودند.

کاربست ﴿لِّلنَّاسِ﴾ و ﴿ لِّلْعَالَمِينَ﴾ در آیات ﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ﴾ [انبیاء: 107] و ﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا﴾ [سبأ: 28] با ادوات تأکید لفظی، بر این مطلب صحه گذاشته و رسالت جهانی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم را به تصویر کشیده است. خطابات قرآنی با تعبیر ﴿یاأیهاالناس﴾ معمولا در این بخش می‌گنجد.

واقعیت این است که مدارا،‌ رفتار نیکو و ملایم نشان‌دادن و همزیستی مسالمت‌آمیز از مواردی هستند که خداوند از ما می‌خواهد با غیرمسلمانانی که در انسانیت با ما مشترک هستند و در حالت جنگ با ما به‌سر نمی‌برند، در پیش بگیریم و سیرت رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم اجرای عملی این قانون شکوهمند به‌شمار می‌آید.

منابع می‌گویند که؛ «تحریک طالبان» حرکتی‌ست برخاسته از مدارس و مکاتب دینی اسلامی و از لحاظ فکری وابسته به یک مکتب اصلاحگرایانه اسلامی که پیروان آن در افواه به نام «دیوبندی» یا «دیوبندی‌ها» مشهورند. مدرسه علوم دینی دیوبند یا «دارالعلوم دیوبند» آن‌گونه كه از منابع برمی‌آید؛ با الهام‌گیری از آموزه‌های «شیخ احمد سرهندی» و «شاه ولی‌الله دهلوی» در نیمه دوم قرن 19 میلادی در روستای «دیوبند» و توسط «مولانا محمدقاسم نانوتوی» تاسیس شد.

دربارۀ نقش تأثیرگذار مسجد در تربیت و اصلاح امت از منظر تاریخ و شرع سخن بسیار است؛ اما به‌طور خلاصه باید گفت ‌که مساجد در طول تاریخ به‌وسیله دعوت‌گران مخلص و مجدّدان و مصلحان خستگی‌ناپذیر، هدایت و رهبری اقشار مردم را برعهده داشته‌اند. با تحلیل و بررسی دقیق اسباب و عوامل بیداری اسلامی و نهضت‌های فکری و انقلابی مسلمانان در عصر حاضر، نقش مساجد را در آنها بسیار بارز و مؤثر می‌یابیم.

نظرات و دیدگاه‌های اجتماعی اقبال همواره در میان صاحب‌نظران بسیار ارزشمند و مورد توجه بوده است. علامه اقبال در نامه‌ای به یکی از دوستانش، بنای تاریخ اسلامی در شبه‌قارۀ هند را مبتنی بر شناخت چهار شخصیت از چهار طبقه اجتماعی می‌داند: ۱ـ از میان حاکمان و پادشاهان، تیپو سلطان؛ ۲ـ از میان عرفا، مجدّد الف ثانی شیخ احمد سرهندی؛ ۳ـ از میان علما، شاه‌ولی‌الله دهلوی؛ ۴ـ از میان شعرا، میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی. (کاشمیری، ۲۰۱۱: ۲۵۴)

سیدنا عمر‌‌ رضی‌الله‌عنه‌ یگانه‌ هماورد شایسته‌ و امین‌ توانایی‌ بود كه‌ در تحقق‌بخشیدن‌ اهداف‌ اسلام‌ و آرمان‌های‌ پیامبر و جانشین‌ وی‌ بی‌همتا بود. او محبوبیت‌ خاصی‌ در میان مسلمانان‌ داشت‌ و درعین‌‌حال‌ از چنان‌ اُبُهَّتی‌ برخوردار بود كه‌ جلوی‌ هرگونه‌ خودسری ‌را بلافاصله می‌گرفت.‌ ایشان برای‌ مسلمین‌ در سادگی‌ و بی‌تكلفی‌ و بی‌رغبتی‌ در مظاهر […]

مولانا قاسمی یک استاد و معلم، فقیه، محدث، زبان‌شناس، نسخه‌پژوه و محقق و مدیر و مؤسس آکادمی و پژوهشکده شاه ولی‌الله حیدرآباد سند، رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات سندی و رئیس کمیته استهلال پاکستان بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۹م. بود. ایشان همچنین مدیر مجله “الرحیم” ارگان آکادمی شاه‌ولی‌الله بود و از طریق این مجله به ترویج اندیشه‌های امام شاه‌ولی‌الله دهلوی و مولانا عبیدالله سندی می‌پرداخت.

مرحوم آذرکیش انسانی فروتن، متواضع و فعال بود. با شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید ارتباط داشت و همیشه خدمت ایشان حاضر می‌شد. ایشان نخستین نمایندۀ بلوچ و اهل‌سنتِ مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی بود.

مولانا نظرمحمد دیدگاه فرزند «مزار» در سال 1311 شمسی در روستای «دامن» از توابع ایرانشهر چشم به جهان گشود. ایشان از علما و شخصیت‌ها و استوانه‌های برجستۀ علمی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی اهل‌سنت ایران به‌شمار می‌رفت.