این روزها در بازار بیخط و بیآنتن موبایل ایران هیاهوی بسیار برای هیچ حاکم است و مشترک مورد نظر تکلیفاش را تا اطلاع ثانوی با خودش نمیداند!
نوزاد دو ماههای که یکشنبه ۲۰ تیرماه 1395 به دلیل ورم بیضه توسط والدیناش به بیمارستان رازی سراوان منتقل شد به گفته پدرش در اثر سهلانگاری و عدم انجام آزمایشات پیش از عمل در بیمارستان سراوان جانش را از دست داد.
من سخت نیستم، آسانم …آسانتر از معنای باز شدن گل با نسیم …سادهتر از صدای رود و زیباتر از ترانهی باران… من آنقدر آسانم که از آسانیام گیج شدهای… من آسانم، مرا مرور کن… از روزهای رفته بر من و از زلال آینههای بیغبار…
«بهترین راه برای درک متقابل از عقاید یکدیگر اشتراک تجربیات است. روزهداری راه خوبی برای این اشتراکگذاری است چراکه زمانی که شما نانی را با کسی قسمت و یک غیرمسلمان را به افطار دعوت میکنید نشان میدهید که اختلاف مذاهب مساله بزرگی نیست حتی اگر عجیب باشد.»
«شادی افراح»، کودک 12سالۀ فلسطینی با نوشتن نامهای ایمانافروز از پشت میلههای زندانهای رژیم صهیونیستی، مادرش را به صبر و استقامت توصیه میکند.
بلوچها در دوستی در اوج صداقتاند و در رفاقت در نهایت شفقت. دارای چنان عزت نفسی هستند که هرگز احساس نمیکنی از آنان نمینمایی.
وقتی خداوند متعال این همه ارزش و احترام را به صاحب علم هدیه میکند، کدام حس محقرانهای در انسان میتواند قوی شود تا عالمان را کوچک و علمشان را مضر بداند؟ غیر از تنگنظری و حسادت، آیا چیز دیگری وجود دارد که این حس را تقویت کند؟
همکار حمیدرضا میگوید «دیر رسیدیم». این نقطه هر چقدر که آدم فکرش را بکند، دور است. خیلی دور. اهالی اینجا از همه چیز و همه کس دورند. آنها در نقطه «صفر» زندگی میکنند؛ «صفر مرزی». این روستاها تابع بخش «روتک» هستند و «روتک» تابع شهرستان «خاش»؛ صدها کیلومتر دورتر از اولین جایی که کمترین امکانات را دارد.
جاوید چودهری که با نام مستعار «یاسر محمدخان» نیز قلم میزند و خوانندگان زیادی در پاکستان دارد، پس از پایان سفر، یادداشتی در سایت شخصیاش با عنوان «تهران؛ عشق اول در نگاه اول» منتشر کرد. روزنامهنگار ارشد پاکستانی تهران را چگونه دیده است؟
از میان ادیان الهی؛ شاید کمتر این سفارش دیده شود و هیچ جا و هیچ موردی بیشتر از اسلام دیده نمی شود که: بگردید در زمین و بنگرید عاقبت تکذیب کنندگان را…