دست توفیق یار شد و راه خوشبختی باز و توانستم شامگاه سه‌شنبه 21مهر۱۳۹۴، با جمعی از دوستان دانشجو در حلقه درس تفسیر استاد مفتی محمدقاسم قاسمی حفظه‌الله، که هرهفته همین شب در مسجد امام جعفر صادق زاهدان برگزار می‌شود، حاضر شویم.

در مسیر راه تمام مسافران با شوق زایدالوصفی شعار حج را با خود زمزمه می‌کنند؛ «لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک، إن الحمد والنعمة لک و الملک. لا شریک لک.» این ندای ابراهیمی و در کنار آن سیل اشک‌های مشتاقان دیدار بیت‌الله‌الحرام، انسان را به فضایی ملکوتی می¬برد.

دوستان عزیز! من در روزهای بعد در مورد این حادثه تحلیل‌های زیادی دیدم و شنیدم، ولی ما که آنجا حضور داشتیم فقط و فقط رحمت و حکمت و عشق خدا بر بندگان برگزیده‌اش و توبه خالصانه و آمرزش را دیدیم. ارشاد علما و زیبایی‌های دیگر را با پوست و استخوان و روح‌مان لمس کردیم.

مولانا عبدالحمید بزرگزاده رحمه‌الله شخصیتی که در اوج بیماری و کهولت سنی، باز هم از سجایای وارسته اخلاقی برخوردار و با سکوت معنادار خویش، زینت‌بخش محافل و مجالس بود و نگاه‌های عمیق، لب‌های همیشه خندانش، صبر و بردباری و ادب عالمانه‌اش، خاطرات نیکان و صالحان تاریخ را در اذهان زنده می‌کرد.

«سرزمین حرمین جایی‌ست که انسان در آنجا نه دغدغه دنیا دارد، و نه دغدغه زن و بچه و خویشاوندان، بلکه فقط به این فکر کند که چه کار کند تا رابطه‌اش با پروردگار مستحکم‌تر شود و بعد از ایام حج از دست نفس و شیطان در امان بماند.»

اویس بادپا فرزانه‌ای گمنام بود که آثار ماندگار و مفیدش – ترجمه قصیده طوبی٬ راهی آسان به سوی بهشت و مرواریدهای فروزان و…- همواره خاطره‌اش را در اذهان اهل علم باقی خواهد گذاشت و همت جانانه‌اش در زمینه ترجمه کتاب‌های مفید می‌تواند الهام‌بخش علمای جوان باشد تا از سلامتی و دانش خود در راستای احیای معارف دینی بهره ببرند.

پیکر بی‌جان این کودک معصوم در واقع بیان‌گر رنج‌ها، مرارت‌ها، آوارگی‌ها و خون دل‌هایی است که کودکان معصوم و زنان و مردان بی‌گناه در سوریه، فلسطین، افغانستان، میانمار و مسلمانان بسیاری از کشورهای جهان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

اشاره: در بخش نخست این نوشتار بیشتر سخنان مولانا محمدقاسم قاسمی مورد اشاره قرار گرفتند. اکنون ادامه سخنان ارزشمند ایشان در جمع علمای شرکت‌کننده در دورۀ فشرده تفسیر قرآن و ادامه رویداد این سفر مبارک ملاحظه شود.

کاروان کوچک ما پس از طی نمودن جاده تنگ و پرپیچ «کوته» و رد شدن از کنار روستاهای زیبا، مناظر جذاب و جلوه‌های دیدنی منطقه، سرانجام مقابل مسجد قدیمی «نَرون» متوقف شد. مولانا محمدعثمان قلندرزهی، مدیر مدرسه دینی مدینة‌العلوم خاش، و جمعی از علما و دوستان ایشان برای استقبال بیرون آمدند.

صبح چهارشنبه هفت مرداد 1394 برابر با 12 شوال‌المکرم، شهر زاهدان را به قصد روستای “شورشادی”- از توابع بخش کورین زاهدان- ترک کردیم. شورشادی شهرت‌اش را مدیون مولانا دین‌محمد دُرّکانی و مدرسه تحت مدیریت‌اش در این روستاست. بخش اصلی کاروان، مولانا محمدحسین گرگیج و استاد حافظ محمدعلی حفظهماالله و همراهان، پیش از ما حرکت کرده […]