امروز :جمعه, ۲۰ مهر , ۱۴۰۳
اگرچه ما در دوران آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم نبودیم، اما می‌توانیم به‌صورت مجازی با ایشان همگام و همراه شویم. کار آسانی است، فقط کافی‌ست سیرت آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم را مورد مطالعه قرار دهیم و آن را در زندگی فردی و اجتماعی خود پیاده کنیم.
پس از بررسی سیاست‌های پیامبر ﷺ در مقابله با مخالفان، می‌توان گفت حقا که ایشان نماد سیاستمداری و سمبل شکیبایی و مدارا بود و بر ماست که همواره سیره‌ی مبارکش را مطالعه نموده و از تطبیق عملی آن در عرصه‌های مختلف غفلت نورزیم.
هیچ چیز مانند مدارا و شکیبایی در اصلاح روابط اجتماعی و مناسبات انسانی و تنظیم آنها موثر نیست. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم آن را به زیبایی تمام به کار بست و جامعه را در جهت حق متحول ساخت.
«صحابه» معجزه‌ای جاودان از معجزات پیامبر اسلامﷺ هستند. رسول اکرمﷺ در مدت 23 سال رسالت‌شان با شیوه‌ی تربیتی منحصربه‌فرد و جامع خویش انسان‌هایی از نوع بشر را تربیت کرد و به جامعه تحویل داد که انسان‌های بعدی برای همیشه از آوردن امثال آنها عاجز و ناتوان‌اند.
ای محبوبم! آرزو دارم که تو و اصحابت را در دوران سیاه جاهلیت فریاد بزنم، آن‌قدر نام مقدست را آوازه‌ی دنیا کنم که به کوه احد برسد. ای نور دیدگانم، قلبم، جسمم و روحم فدایت باد. دوستت دارم و از راه دور بر روضه‌ات بوسه می‌زنم.
«ما باید شخصیت حسین بن علی را که برای ما یک شخصیت انسانی است بشناسیم. این مرد که ما هر سال به نام او وقت‌ها صرف می‌کنیم، پول‌ها خرج می‌کنیم، روزها تعطیل می‌کنیم، باید خصوصیاتش برای ما شناخته شود.»
ماه محرم یادآور اتفاقات مهم و ناگواری در تاریخ اسلام است که هیچ‌گاه از اذهان مسلمانان، آزادی‌خواهان و عدالت‌پیشگان جهان پاک نمی‌شوند. اولین روز ماه محرم مصادف است با شهادت نماد عدالت و احسان، امیرالمؤمنین عمر فاروق رضی‌الله‌عنه و دهم این ماه مصادف است با شهادت یکی از ریحانه‌های رسول خدا، سردار جوانان بهشت؛ حضرت حسین رضی‌الله‌عنه.
روزی رسول خدا در جمع صحابه فرمود: «فردا قومی بر شما وارد خواهد شد که دل‌هایشان برای قبول اسلام بسیار انعطاف‌پذیر است و آنها کسانی‌اند که با طیب‌خاطر، اسلام را خواهند پذیرفت و کاملاً تسلیم امر خدا خواهند بود.» (مسند احمد) ناگاه دیدند قوم ابوموسی درحالی‌که جمله «غَدًا نَلْقى الْأَحِبَّهْ مُحَمَّداً وَحِزْبَهْ» را تکرار می‌کردند، وارد مدینه شدند.
قال علي بن أبي‌طالب: «سمعت أذني رسول‌الله يقول: طلحة و الزبير جارای في الجنة.». علی ابن ابی‌طالب رضی‌الله‌عنه می‌فرماید: از رسول خدا شنيدم كه فرمودند: طلحه و زبير همسايگان من در بهشت‌اند.
پس از شهادت حضرت طلحه، عمران فرزند وی نزد حضرت علی آمد، حضرت علی او را تعارف كرد و بر جايگاهش نشاند و گفت: سوگند به خدا اميدوارم من و پدر اين از زمره‌ی كسانی باشيم كه خداوند در قرآن كريم درباره‌ی آنان فرموده است: «ما حقد و كينه را از دل‌های آنان [در بهشت] بيرون می‌آوريم و آنان بر تخت‌هايی روبه‌روی يكديگر نشسته و شادمان‌اند.»
