عشرہ اخیر رمضان، در واقع عصاره و خلاصه ماه مبارک رمضان است. الله جل جلاله در این عشره، دروازه رحمتهایش را گشوده است و از هر سوی باران رحمتهایش میبارد.
چه میدانم! شاید این رمضان، آخرین رمضان من باشد، پس چه زیباست که به خود بیایم و در رفتار خودم با قرآن تغییراتی ایجاد کنم. بیشتر قرآن تلاوت کنم و در زمینۀ نشر و فهم قرآن کریم گامهای بیشتر و محکمتری بردارم.
اولین چیزی که روزه در باب صداقت به روزهداران میآموزاند، صداقت با پروردگار است، زیرا روزه عملی پنهانی میان بنده و پروردگار اوست، چنانکه هر شخصی میتواند پنهانی بخورد و ادعای روزهداری کند.
خداوند متعال، برای روزه یک مقصد معرفی کرده و آن رسیدن به فضیلت تقواست. به بیان دیگر؛ در روزهگرفتن، تعقیبِ هدفی غیر از تقوا، مطلوبِ خداوند نیست. تقوا در حقیقت همان احساس مسئولیت و تعهدی است که در اثر رسوخِ باور به حضور خدا بر قلب انسان حاکم میشود و فرد را از ارتکاب هرآنچه که موجب خشم و ناراحتی خداوند میگردد دور نگه میدارد و نسبت به هرآنچه که خداوند از انجام آن خشنود میشود، مشتاق مینماید.
یکی از ثمرات اساسی روزه این است که با انجام اوامر و اجتناب از نواهیاش، انگیزه و باعثی برای پرهیزگاری و تقوای الهی میشود. رمضان مدرسهای بزرگ است و روزهداران در آن اخلاق والا میآموزند و از اوصاف ناپسند رهایی مییابند و بر اجتناب از نواهی و ترک منکرات تمرین و عادت میکنند.
«اگر روزه بگیریم گلو خشکشده و امکان ابتلا به کروناویروس افزایش مییابد.» طبق بررسیهای انجامشده در مقالات و مجلات داخلی و خارجی هیچ منبع علمیای این نظریه را تایید نمیکند، اما لازم است نکاتی را در رابطه با آب بدن بدانید.
الله تعالی چه سعادت بزرگی را نصیب ما گردانید که ما را به ماه مبارک رمضان رساند و چه زیباست که به گذشته برگردیم و ببینیم که پیامبر خوبیها و زیباییها ماه مبارک رمضان را چگونه سپری میکرد و در این ماه چگونه عبادت میکرد و چه توصیههایی به مسلمانان ایراد میفرمود.
در این شکی نیست که اسباب هم به فرمان خدا در این نظام پیچیدۀ دنیا نقشآفرینی میکنند، اما سوال اینجاست که ما باید «خط» را نتیجۀ قلم بدانیم یا کسی که قلم در دست اوست؟!… زلزله را نتیجۀ حرکات صفحات زمین فهمید یا از آن ذاتی دانست که تمام زمین و آسمانها در قبضۀ قدرتش است؟!… کدام رأی به سرچشمه و حقیقت امر نزدیکتر است؟!
روزه درواقع برای رشد و شکوفایی بُعد ملکوتی و معنوی انسان است که در فطرتش نهاده شده است و نیز موجب تزکیه و پاکسازی نفس انسانی و باعث قناعت و صبر و تقواست.
در طول تاریخ، اخلاق و توجه به ارزشهای اخلاقی عامل رشد و ترقی بشر بوده است. نگاهی بهشاخصهای رشد و توسعه در دنیای مدرن نشان میدهد، اخلاق و نهادینهسازی هنجارها و اجتناب از ناهنجاریها، نه تنها مهم است بلکه از اساسیترین شاخصها برای رشد و توسعه همگون و سالم جامعه است