اگر میدانستم این آخرین رمضان من است، سعی میکردم برای تلاوت قرآن وقت بیشتری بگذارم و قرآن را بیش از یک مرتبه بخوانم. تلاش میکردم این تلاوت با تلاوتهای پیشین فرق کند، تلاوتم توأم با خشوع باشد و در آیات قرآن بیندیشم.
اگر میدانستم این آخرین رمضان من است، با ذهن و حواس جمع، قرآن میخواندم و سعی میکردم هر آیۀ آن را با جان و دل حس کنم. در حدیث از پیامبر صلیاللهعلیهوسلّم نقل شده است که فرمودهاند: در روز قیامت به فرد قرآنخوان میگویند: همانگونه که در دنیا قرآن میخواندی اکنون نیز، قرآن بخوان و از درجات بهشت بالا برو، به آخرین آیه که رسیدی، همانجا جایگاه توست.
اگر میدانستم این آخرین رمضان من است، کوشش میکردم در جلسات قرآنی بیشتری شرکت کنم، آیات آن را بفهمم و تا حد ممکن در زندگی پیاده نمایم. برای کسب فضیلت آموزش قرآن در حلقههای قرآنی شرکت میکردم. در روایات آمده است که فرشتگان بر گرداگرد مجالسی که به یاد و ذکر خدا مشغول هستند، حلقه میزنند جلسات قرآنی نیز از همیندست مجالس میباشند. نقل شده است که حضرت عکرمه رضیاللهعنه وقتی قرآن را میگشود تا تلاوت نماید، قرآن را بر روی چشمانش میگذشت و به گریه میافتاد و میگفت: این کلام پروردگارمن است، این کلام پروردگار من است.
امام غزالی رحمهالله در کتاب «إحیاءالعلوم» نقل کرده است: روزی امیرالمؤمنین عمربنخطاب رضیاللهعنه چند آیۀ ابتدایی سورۀ “تکویر” را تلاوت میکرد که بهخاطر شدت تأثیر و ترس، از هوش رفت و بر زمین افتاد.
ابوطالب مکی در کتاب «قوتالحیاة» خود آورده است: یکی از عارفین میگفت: من هفتهای یک مرتبه قرآن را ختم میکنم، دیگری گفت: من ماهی یک مرتبه و سومی گفت: من سالی یک مرتبه قرآن را ختم میکنم. مدتزمان ختم به تدبّر و خشوع فرد تلاوتکننده بستگی دارد.
چه میدانم! شاید این رمضان، آخرین رمضان من باشد، پس چه زیباست که به خود بیایم و در رفتار خودم با قرآن تغییراتی ایجاد کنم. بیشتر قرآن تلاوت کنم و در زمینۀ نشر و فهم قرآن کریم گامهای بیشتر و محکمتری بردارم. / انواروِب
دیدگاههای کاربران