نتایج نظرسنجی اخیر مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) وابسته به جهاد دانشگاهی نشان میدهد، ۷۸.۵ درصد مردم از رسانههای اجتماعی استفاده میکنند.
یک آدم اهل مطالعه همیشه از لحاظ فرهنگی و اجتماعی چند قدم جلوتر از افرادی است که با مطالعه میانهای ندارند و از همه مهمتر اینکه فردی که مطالعه میکند بهتر میتواند بنویسد.
باید توجه داشت که سرانه فضای تفریحی، سرگرمی، فرهنگی و بازی برای کودکان و بزرگسالان نهتنها در روستاهای سیستانوبلوچستان بلکه در شهرهای این استان نیز بسیار ناچیز است. بنابراین کودکان اوقات فراغت خود را بهویژه با گرمشدن هوا و فرا رسیدن فصل تابستان، در کنار هوتگها و رودخانهها میگذرانند که مخاطراتی همچون حملۀ گاندوها و غرقشدن در آب آنان را تهدید میکند.
بعضی از کتابها چنان جاذبهای دارند که فقط با شنیدن نامشان بیقرار میشوم و تا کتاب را در دستم نگیرم، آرام نمیگیرم. «شگفتیهای اندیشۀ اقبال» از امام سیدابوالحسن ندوی رحمهالله، از همین دسته کتابهاست. «عوامل نبوغ شخصیت اقبال» یکی از بخشهای این کتاب است.
در خبری تلخ شنیدیم که جواد صادقی خبرنگار پیشکسوت و طنزنویس سیستانوبلوچستان پس از سالها بیماری و تحلیل قوای جسمی دار فانی را وداع گفت. او از معدود طنزپردازان استان بود که باوجود بیماری و مشکلات جسمی پرکار و فعال بود و دست از نوشتن و فعالیت مطبوعاتی برنداشت. در روزگار پر از غم و غصه و گرانی و تورم و سوءمدیریتها، نوشتههای طنزآمیز جواد لبخند بر لبانمان مینشاند و اندکی از اندوه و غصههایمان میکاست.
چند شب پیش همراه یکی از دوستان فرهیخته از خیابان “مهر” شهر زاهدان میگذشتیم ناگاه چشممان به پیرمردی افتاد که دو عصا زیر بغل داشت و سبدی پر از کالا را که با یک ریسمان به عصا بسته بود بهسختی به دنبال خود میکشید. نزدش رفتیم و بقیه ماجرا که به زبان شعر چنین است:
صدای خندههایشان هر روز ظهر در آن کوچه و آن گودال میپیچید. بچههای روستای “بنو اسحاق بازار” بازی میکردند و کودکانه به شیطنتهای بچگی مشغول بودند. تا اینکه ناگهان در عرض چند ثانیه همهچیز نابود شد.
یکی از دلایل کبوتربازی جوانان و نوجوانان ما این است که والدین به تعلیم و تعلم فرزندان زیاد توجه نمیکنند؛ به بهانۀ اینکه ما توان هزینهکردن برای تحصیل فرزندان را نداریم، اما برای خودنمایی و فخرفروشی حاضرند برای خرید کفش و لباس گرانقیمت قرض کنند تا جلوی دیگران کم نیاورند. بیشتر بچههای همسایه که کبوتربازی میکنند درس نمیخوانند و هدف و آرمانی ندارند.
امروزه با تنوع و گستردگی فضای مجازی و همهگیری گوشیهای هوشمند، انبوهی از اخبار و اطلاعات درست و نادرست بهسوی مغزها سرازیر است و افکار و اندیشهها را جهتدهی میکند. افراد زودباور از هر خبری که میشنوند و هر کلیپی که مشاهده میکنند متأثر شده، موضعگیری میکنند و بر اساس آن تحلیل و نتیجهگیری مینمایند؛ درحالیکه پس از جستجویی کوتاه روشن میشود که آن خبر دروغ و کلیپ موردنظر ساختگی بوده است.
تصور بسیاری از مردم باسواد و بیسواد ما راجعبه سازمان ملل و حقوق بشر از رسانهها شکل گرفته است. به خاطر دارم که مادربزرگم- خداوند رحمتش کند- همیشه برای «کوفی عنّان» دعا میکرد و برایش غصه میخورد چون از نظر او کوفیعنّان از صف گرسنگان آفریقایی به ریاست سازمان «منل» (این شیوهی تلفظ مادربزرگم از سازمان ملل بود) رسیده و هر روز به گرسنهها کاسهی غذا میدهد. این تصور مادربزرگ مهربان را در اکثر جوانان و نوجوانان امروزی به اشکال دیگری میبینم. من خودم برای خواندن حقوق بینالملل انگیزههای رسانهای و مادربزرگی فراوانی داشتم!