اویس بادپا فرزند فاضل و فرزانه حضرت استاد مفتی محمد قاسم قاسمی حفظهالله در شب مبارک جمعه در بیمارستان امام حسین تهران به دیار باقی شتافت. اللهم اغفرله وارحمه وعافه واعف عنه و أکرم نزله و وسع مدخله و ابدله دارا خیرا من داره و أهلا خیرا من أهله
اویس بهدور از هیاهو و تبلیغات به دین اسلام خدمات ارزندهای کرد و در راستای نشر معارف اسلامی و چاپ و نشر کتابهای بسیار ارزشمند از طریق “انتشارات امام ندوی” همواره در تلاش و تکاپو بود و مدیریت این انتشارات را بر عهده داشت.
اویس کتابهای ارزنده و مفیدی را به زبان فارسی برگردان کرد و ذوق و شوق کارهای علمی همواره بر او مستولی بود.
این مترجم گرانقدر با وجودی آنکه از بیماری همیشگیاش رنج میبرد، اما همواره سرزنده٬ خوشمجلس و اهل گفتوگو بود و در مجالس خود با روحیهای عالی به تفسیر و تحلیل قضایای مختلف میپرداخت و با تبسمی مهرآمیز مجلس و محفلاش را طراوت میبخشید.
اویس با وجودی که مدت مدیدی از عمرش را در بیماری و در بیمارستان گذراند و از دردهای فراوانش رنج میبرد، تلاش میکرد خانواده و بهویژه والدین گرامیاش را با کلمات روحیهبخش و محبتآور تسکین دهد و از غم و اندوهشان بکاهد.
پدر بزرگوارش، حضرت استاد قاسمی حفظهالله- که خداوند صبر جمیل و اجر جزیلاش عطا فرماید- همواره در اندیشه سلامتی اویس بود و در ماههای اخیر که اویس در بیمارستان زاهدان منزل گرفته بود بارها و بارها از اهل دل و علما و صالحان برای او دعای سلامتی میطلبید و هر روز به عیادت اویس به بیمارستان تشریف میبرد و هیچگاه در دوران بیماری فرزند نازنیناش احساس خستگی نمیکرد، بلکه این بیماری را رحمتی از سوی الله و سبب خیرات و برکات میشمرد و بسیاری روزها دو بار به عیادتش میرفت؛ هم پس از نماز فجر و هم بعد از عشا، تا فرزند زجردیدهاش احساس تنهایی نکند.
اویس بادپا فرزانهای گمنام بود که آثار ماندگار و مفیدش – ترجمه قصیده طوبی٬ راهی آسان به سوی بهشت و مرواریدهای فروزان و…- همواره خاطرهاش را در اذهان اهل علم باقی خواهد گذاشت و همت جانانهاش در زمینه ترجمه کتابهای مفید میتواند الهامبخش علمای جوان باشد تا از سلامتی و دانش خود در راستای احیای معارف دینی بهره ببرند.
اویس با وجود ضعف و بیماری، دارای احساسی پویا و نیرومند بود و در زمینه رفع مشکلات بیماران بیمارستان اندیشههای بسیار خوبی داشت. پس از ماه رمضان سال جاری وقتی برای چند روز از بیمارستان مرخصی گرفته بود به همراه چند تن از اساتید مدرسه به عیادت وی در منزل رفتیم. اویس با روحیهای خوب در جمع ما نشست و فرمود: «شما مولویها به بیمارستان سر بزنید و وضعیت بیمارانی را که دارای مشکلات عدیده هستند بررسی کنید و حداقل یک گروهی از علما اگر چنین برنامهای داشته باشند مفید خواهد بود.»
سرانجام اویسجان با تمامی دغدغههای علمی و فکریاش رهسپار منزلگاه همیشگیاش شد و یقینا هر زندهای دیر یا زود طعم مرگ را خواهد چشید و ما نیز در پی او خواهیم رفت، اما خوشا به حال آنانکه پاک زیستند و پاک رفتند، و اما اویس در دوران بستری در بیمارستان با دعاها و پارهای اوراد مأنوس بود و حضرت استاد [مولانا محمد قاسم] همواره او را در این زمینه راهنمایی میکرد.
خداوند این مصیبت ناگهانی را بر خاندان اویس و بهویژه والدین گرامی و داغدیدهاش آسان گرداند و به آنان پاداش بیپایان عنایت فرماید.
إن لله ما أخذ و له ما أعطی و کل شئ عنده بأجل مسمی.
اللهم لاتحرمنا أجره و لاتفتنا بعده.
دیدگاههای کاربران