واقعۀ «اسراء» و «معراج» بیانگر این مطلب است که رسالت رسول اکرم صلیاللهعلیه وسلم عمومی و امامتاش جاودانی و تعالیم وی راهنمای تمام بشر در هر مکان و زمان باشد.
این روزها همه درگیرِ اخبار و شایعات وبای جهانی (کرونا) هستند که هر روزه حلقهی گسترش آن وسعت مییابد. این وبا باعث مرگ تعداد زیادی شده، خصوصا در کشورهایی که خطر انتشارش بیشتر بوده است. از آنجاییکه چنین بلایا از قضا و قدَر الهی است، از ما مسلمانان خواسته شده با توکل بر خدا و تسلیمبودن در برابر قضا و قدَر او، برای پیشگیری از این بلا و حفاظت خود از اسباب ابتلا به آن بکوشیم. در سیرت سیدنا عمر بن الخطاب رضیاللهعنه عملکردی در تعامل با بیماری وبا روایت شده که در رابطه با قضیهی (کرونا) برای ما سودمند است.
رسول اکرم صلیاللهعلیهوسلم اوقات خود را به سه قسمت تقسیم کرده بود؛ یک قسمت برای عبادت، یک قسمت برای مردم و یک قسمت برای خود.
نماز در حق بندۀ مؤمن و عارف مانند آب برای ماهی است. نماز، پناهگاه مسلمان و ایمانگاه اوست. مسلمانانی که از مصاحبت و مجالست رسول اکرم صلیاللهعلیهوسلم و تاثیر آن محروم شدهاند، میتوانند به وسیلۀ «قرآن» و «نماز» تلافی مافات نمایند.
رسول گرامی ﷺ باوجود نرمی و مهربانی و اغماض و چشمپوشی نسبت به اشتباهات و لغزشهای مردم، به اندازهای که بالاتر از آن در تصور نمیگنجد در مورد حفاظت اصل دین و روح تعالیم آن حساسیت زایدالوصفی داشت، خصوصاً درباره عقیدۀ توحید حساسیت خاصی داشت.
لازم است همه ما در شرایط کنونی که یک ویروس ناشناخته به جان مردم افتاده و تعدادی را از پای درآورده است و علم پزشکی نوین با همهٔ پیشرفتی که تاکنون داشته، از یافتن دارویی برای حفاظت از ابتلای به آن ناتوانیاش را اظهار نموده است، در کنار اهتمام به نظافت فردی و رعایت توصیههای پزشکی، به خدا رجوع کنیم و نسبت به اصلاح امورات فردی، پایبندی به دستورهای الهی، رعایت حقوقالناس و خواندن ادعیهٔ قرآنی و ماثوره، اهتمام ورزیده تا با جلب نظر لطف خدا، از آفات در امان بمانیم.
مطالعه سیرت رسول اکرم صلیاللهعلیهوسلم به طور کلی انسان را با بخشهای عظیمی از اسلام آشنا میگرداند. کسی که با سیرت انس و آشنایی داشته باشد میتواند گامهای استواری به سوی سعادت و خوشبختی بردارد.
محمد – که درود خدا بر او باد- خود را انسانی معرفی میکرد از هر جهت شبیه دیگر انسانها با این تفاوت که به او وحی میشود. پیامبر ما هیچگاه داعیۀ الوهیت در هیچ سطحی نداشت. زندگی روزمرهاش مثل دیگر ابناء بشر، طبیعی بود و با همۀ مظاهر خیر و زیبای زندگی سر آشتی داشت.
شمسالدین مظفر یوسف بن نورالدین منصور عمر بن علی بن رسول ترکمانی دومین امیر از خاندان رسولی در یمن است. وی در سال 619 هـ.ق (1222م) در مکه دیده بهجهان گشود و پس از کشتهشدن پدرش ملک منصور در سال 647 هـ.ق، در صنعا به حکومت رسید و به نیکوترین شیوه از ملک خویش صیانت نمود؛ از القاب وی میتوان به شمسالدین، ابیالهزیر، ابیعمر و ابیالمنصور اشاره نمود که نسبی اغوزی و ترکمانی داشت.
استاد عبدالحسین یادگاری، استاد و محققی فرزانه، ادیبی فرهیخته، زبانشناسی تمامعیار و شخصیتی فرهمند بود كه به سه زبان بلوچی، فارسی و انگلیسی تسلطی تحسین برانگیز و استادانه داشت. مردی بیجانشین كه درگذشتش ضایعهای بزرگ برای فرهنگ و ادب ما بود.