مشغولیت‌های روزانۀ پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم

🔸 رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم اوقات خود را به سه قسمت تقسیم کرده بود؛ یک قسمت برای عبادت، یک قسمت برای مردم و یک قسمت برای خود.
🔸عادت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم چنین بود که بعد از نماز صبح بر جانمازِ خود می‌نشست تا آفتاب طلوع می‌کرد، آنگاه مسلمانان به محضر ایشان حاضر می‌شدند و آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم آنها را موعظه و نصیحت می‌کرد، اغلب از صحابه رضی‌الله‌عنهم می‌پرسیدند: کسی از شما خوابی دیده است؟ اگر کسی خوابی دیده بود، بیان و آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم تعبیر می‌کرد. گاهی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم خواب خود را بیان می‌کرد، سپس صحابه رضی‌الله‌عنهم به گفت‌وگو با یکدیگر می‌پرداختند. داستان‌های دوران جاهلیت را بیان می‌کردند، شعر می‌خواندند، مزاح می‌کردند و می‌خندیدند و رسول‌الله‌ صلی‌الله‌علیه‌وسلم فقط تبسم می‌کرد. اغلب مال غنیمت، خراج و غیره را در همین وقت تقسیم می‌کردند.
🔸در بعضی از روایات آمده است: وقتی آفتاب بالا می‌آمد، آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم گاهی چهار رکعت و گاهی هشت رکعت نماز چاشت می‌خواند، سپس به خانه می‌رفت و کارهای منزل را انجام می‌داد؛ لباس‌های خود را که پاره می‌شد، خودش می‌دوخت، اگر کفش‌‌اش پاره می‌شد آن را درست می‌کرد و همچنین شیر گوسفندان را خودش می‌دوشید.
🔸بعد از نماز عصر به خانه‌های تک‌تک ازواج مطهرات رضی‌الله‌عنهن می‌رفت و در خانۀ هریک از آنها لحظه‌ای می‌نشست، سپس نوبت هر کدام از ازواج مطهرات می‌بود، شب را در آنجا سپری می‌کرد. تمام ازواج مطهرات تا قبل از نماز عشاء در آن منزل جمع می‌‌شدند و در محضر ایشان به گفت‌وگو می‌پرداختند، سپس پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم برای نماز عشاء می‌رفت و پس از اقامۀ نماز به خانه می‌آمد و می‌خوابید و ازواج مطهرات رضی‌الله‌عنهن به خانه‌های خود می‌رفتند. صحبت و مجلس بعد از نماز عشاء را نمی‌پسندید و معمولاً بعد از نماز عشاء استراحت می‌کرد. هنگام خواب حتماً یکی از سوره‌های «اسراء»، «زمر»، «حدید»، «حشر»، «صف»، «تغابن» و «جمعه» را تلاوت می‌کرد.
🔸هنگام خواب این دعا را می‌خواند: «بِاسْمِكَ اللَّهُمَّ أَمُوْتُ وَ أَحْيَا» و هنگام بیدارشدن این دعا را می‌خواند: «الحَمدُ لله ِ الّذي أحيانا بَعدَ ما أماتَنا و إلَيهِ النُّشورُ». نصف یا آخر شب بیدار می‌شد، مسواک همیشه بر بالین‌ا‌ش قرار داشت، مسواک می‌زد، سپس وضو می‌گرفت و مشغول عبادت می‌‌شد.

📚 منبع: کتاب «فروغ جاویدان»/ تألیف: علامه شبلی نعمانی و سید سلیمان ندوی/ ترجمه: مولانا عبدالمجید مرادزهی