مروچی :پنجشنبه, ۶ اردیبهشت , ۱۴۰۳
مولانا عبدالعزیز رحمه‌الله:

په رزقے کٹّتنا وتا ژند مکنت

په رزقے کٹّتنا وتا ژند مکنت

شمے رزق مشخص‌انت، الله آیرا بهر کرته، پْرایی ودی کنگا جدُوَلّ کنت بلێن وتا ژند مکنت ۆ حریص مه‌بئت. لهتێن په زرّے هاترا وتا به کۆشَ دینت، اشکام ۆ اسودگ ندارنت، ٹۆکَرَ ورنت، لٹ‌ۆکُٹَ بیَنت. وتی جَن ۆ زهگانِ حقا اداءَ نکننت.

مگه اے دو رۆچے زندگیا چنکه زندگءُ که هِنکه وتا ژند ۆ سزاءَ کنِت؟ زرّ په جانے حفاظتائنت نه جان په زرّے حفاظتا. بارێن وتا سزاءَ کنِت که اے زر به گُڈ‌واران رسیت؟ وهدےکه معلوم نه‌ئنت شمے گڈ‌وار آ زرّانَ په شرّی کارمرزَ کننت ته په شما سۆبے داشته بیت یا اے زرّان سوَب بیَنت آ شه الله‌ئا بےترانگ بیَنت که گڑان الله شه شما سۆجَ کنت. من په خیرخواهی شما را شین که به اے زرّ ۆ مالان دل مه‌بندت ۆ وتا ژند مه‌کنت. مرگے وختا ابید شه چنکه متر کپنا پهکانا شه شما زِننت.

دست هۆرکا رَئِت ماں‌وهدےکه معلوم نه‌ئنت به زندگیا گوں اے زرّان چنکه نێکێن کردءُ کرته ته قیامتے رۆچا شمے دزگیر بیت.


چمشانک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *