یک سېر ؤ هزگاریں مردے هست اَت، کہ هر وهدے آئیا وتی زمینانی کشار هلاس کتگ ات بزان دان مُشتگ ات ؤ درپ ؤ گوالگاں کتگ ات، گڑا اے انسان دوستېں مردا وتی مېتگِ غریب ؤ نېزگار مدام دعوت داتگ انت کہ بیا اِت من شمارا چَنکے، چَنکے دان، هرچ مردمِ حسابا دیاں…
هلکِ مردم چرے لهڑبخش ؤ حاتم درورېں مردا سکّ راضیگ اتنت. دائم پرے نېکمردا نیکیں دعا اِش کرتگ ات. هاوندا هم چرے مردِ نېکی ؤ غریب ؤ مظلومانی نېکېں دعایانی برکت هر سال وتی رحمتِ باران دېم داتگ اَت ؤ اے مردِ کِشار دائما پُر ثمر اَت….
یک سالے همے نېکمردِ وتی خاصېں مردم ساڑی نہ اتنت ؤ مردا دگہ یک دان پچگروکیا گشت: تو گوالگِ دپا بدار ؤ من داناں کَشّان ؤ مردماں دیان کنان.
مردا قبول کت، اے مردا گوالکِ دپ داشت ؤ دانانی واهندا دان کشّاں کت ؤ مردماں دیاں کت.
سرجمېں هلک اتکگ ات مردم باز اتنت گوالگِ دپِ دارۏکا چار ات مردم باز انت، بلے واجہا گوالگِ دپِ دارگا منا پرماتگ، حتماً منی تها یک کمالے هست! اے مرد شروع بیت همے دان پچگروکېں مردمانی دکّہ ؤ تېلانک دَیگ ؤ جَنَگا کہ شما واجہِ گوالگانی دان هلاس کتگانت منا معلوم انت کہ شما چہ حسابا گېش دان بُرتگ، پرچا من گوالگ ِ دپِ دارۏکان ؤ منا اے سما هست. شما پشت کپتگېں مردم درست واپس بے دانا واتر کنات. دانانی هدابُندا وهدے سما کت تا گوالگِ دپِ دارۏکا منی سرجمېں دعوت داتگېں مردم ؤ مهمان جت ؤ ُگَلّېنت انت.
گشتی: واجہ تو نوں دمبرتگ تو وتی داناں بگر ؤ برو…
واجہا اے مردِ دان داتنت ؤ اے مرد وتی لۏگا شت. واجہا پدا وتی دعوت داتگېں مردم ِلوٹات ؤ چہ آیاں بخششی لوٹت کہ مرد من وتی گوالگِ دپِ دارگا پرماتگ، بلے شمارا جتگ ؤ بے عزّت کتگ.
مردماں گشت: واجہ مارا اچ ترا گلگ نیست کہ تو ما را وت لوٹاتگ اے ناسرپدے! بلے دگه برے شیوار ببئے کم گِندیں مردماں وتی گوالگِ دپِ دارۏک مکن کہ تئ رزق ِ برکتا کم کننت…
پمشکا گشنت: کہ گوالگِ دپِ دارۏک اچ گوالگِ هدابندا گېشتر پهریگ بیت.
مروچی :شنبه, ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۳
چمشانک