عزت مندیں وانوکاں: شما مدام ماں روتاکءُ ماہتاکانی تہا مزنیں مردمانی گند و نندءُ آیانی زندہاتیءِ باردءَ وان اِتءُ زانتکاری زورات کہ آچتو یک مزنیں ادیبے یا یک مزنیں فلم ایکٹرے یا یک جوانیں سیاست دانے جوڑ بوتگ ءُ آئیءِ زندہاتیء تہا چونیں جہلءُ برزی آختگ انت، آوتی گند و نندء تہا آدراہیں پہناتانی سرا وتی حیالات درشان کنت،
ءُ وتی سرا گوشتگیں دراھیں سکّیءُ وشیانی بابتء مارا معلوم دار کنت۔ ہمے درگتء منی دلء یک حیالے آحتک کہ مردم مدام دراھیں مزنیں مردمانی انٹریوء شنگ کننت بلے چوں اگہ منا موقع برستیںءُ من گوں شیطان (ابلیس)ء یک گندءُ نندے بکرتیں گڑا من چہ آئی کجام سوال جست کتگ اتنت ءُ آئیء منا چے پسّو داتگ ات، اے بابتء من چیزے سوال جوڑ کتگ کہ من گوں شیطانء جست اش کناں۔
نوں بیا کہ چارے شیطان ابلیس آسوالانی چے پسّو دنت۔ (جمال)
سوال: تئی نام کئے انت؟
شیطان: منی نام ابلیس انت بلے مردم منا ءُ وتی چُکاں چہ دوستیء شیطان گشنت۔
سوال: چوں کہ ماں اِش کُتگ کہ اعوذباللہ وانگء تو دور تچ ئے روئے بلے مئے لہتیں گہارءُ براتاں اے گلگ داتگ کہ مروچاں چہ اعوذباللہ وانگء ہم تو نہ روئے پرچا؟
شیطان: بچاراے سراسر منی سرا الزام انت تو گشے کہ من نہ رواں بلے من گوشاں کہ من ھچ نیایاں گڑا رووگء سوال ہی پیدا نہ بیت۔
سوال: بچار تو نوں مذاق کنگائے گوں شریء منی سوالء پسوء بدئے، تو چون نیائے؟
شیطان: واجہ من مذاق نہ کنگااوں منی حیالاں تو منی گپء سرپد نہ بوتے، شریں من ترا سرپد کنان۔۔۔
شمئے ملکء الیکشن وَ انچو سک بازبنت، کجام ہم امیت وارے گوں وتی دوستء سنگتاں در کئیت روت مردمانی گورا پہ ووٹء لوٹگء و آئی چمچہ ماں ہمک لوگء دروازگء جننت کہ واجہ مئے امیت وار آحتگ شمئے گسء دپء واے واجہ باز جوانیں مرداِنت وتی ووٹء مئے اے واجکارء بدئیتءُ ہمے وڑء آئی چمچہ دگہ دروازگء دپء رونتءُ اوشت انتءُ لوگء گھنٹیء توار پر دینت، گڑا ھما واجکار امیدوار درّاینیت کہ اے دروازگء یلہ کن ات اے مئے وتی مردماں، ایشانی ووٹ مئے وتیگ انت۔ ہمے وڑء منا کسی لوگء روگء ضرورت نہ انت پرچا کہ شمادراہ منی وتی مردم ات۔
سوال: تو ما را اِے بگوش کہ ترا اللہ تعالی پرچا شیطان مردود کتءُ چہ وتی دربارء ڈن کشّ ات؟
شیطان: اے گپء تو منا جست کنگائے ترا شاباش انت، اللہ تعالیء اے گپ چہ مروچیء ہژدہ صد سال پیشتر شمئے واجہ پیغمبر صلی اللہ علیہ وسلمء سرا نازل کتگنت ءُ منی باروءَ دراہیں گپ کتگ انت بلے شمارا انچو فرصت کجا است انت کہ شما قرآن پاک چست بکن اتءُ بوان اتءُ چہ دراہیں حالاں معلوم دار بہ بئیتءُ من شمارا چوں نہ کتگ کہ شما قرآنء بوان ات، من شمارا اے رد داتگ کہ اے سکّ پاکیں کتابے ایشیء یک مزنیں پاکیں گدء تہا پتا اتءُ انچیں برزیں جاگہ ائیر بکن ات کہ کجام یک چکء دست اودا مہ رسیتء کس ہم ایشیء پچ مہ کنتءُ موانیت ءُ شما منی اے سوج داتگیں گپانی سرا انچو عمل کنگا ات کہ من وت حیرانءُ حبکہ اوں کہ شما چوں کہ منی فرمانبردارات اِنچو شما وتی پیدا کتگیں خالقءُ مالکء ھم نہ ات۔
شما منا لعنتی شیطان مردود گش ات من واللہ تعالیء یک نافرمانی ئے کتگ بلے شما و تا بچار ات کہ شما اللہ تعالیء چے قد نافرمانی کنگا ات نوں من شمارا چے بگوشاں؟ من بس یک سجدہء کنگء انکار کتءُ من لعنتیءُ مردود گشگ بوتوں بلے شمارا شمئے رب روچیں پنچ وقتء سجدہ کنگء توار پر جنت بلے شمئے گوشء مورئے نہ وارتءُ یک رندے ہم مسیتء نہ رواِت ءُ وتی ربء سجدہ نہ کن اِت نوں شما وت سوچ بکن ات کہ اللہ تعالی گوں شما قیامتء روچء چے معاملہ کنت؟
عقلء کوراں! من اللہ تعالیء چیلنج کتگ ات کہ من چہ اے بنی آدمء سببء شیطان مردود قرار گپتوں نوں من ہم ایشان انچو رد دیاںءُ گوں وتا جہنمء براں ءُ شما گوں منا انچو کمک ءُ تعاون کنگا اِت ءُ منی کار انچو آسان کتگ کہ من وت حیران اوں کہ اے بنی آدمء بچار کہ وتی خالق ءُ مالک ءُ وتی ربءَ یلہ داتگ ءُ منی رند گیریء کنگا انت۔
بلے من چہ شمارا باز وش اوں ءُ شمئے منت واراں کہ شما منا منی قولءِ تہا کامیاب کتگءُ من گوں اللہ تعالیء ہرچ وعدہء کتگ کہ من اے بنی آدمء گوں وتء جہنمء براں شما منا منی داتگیں قولء تہا راست کتگ، من شمئے باز منت واراں!!!
سوال: من اِش کتگ کہ رمضانء مبارکیں ماہءَ تو قید کنگ بئے، اِے گپ راست انت؟
شیطان: واجہ شمئے وڑیں منی ہزارھاں برات آزات ڈنء ترءُ گرد کنگا انت گڑا من قید بباں یا مباں چے فرق کپیت۔ و اگہ شما کمیں خداء گورا تُرس اتءُ روچگ داراِت ءُ نماز وان انت، گڑا بس عیدء نوکء ظاہر بیگء گوں ھورماں بازارانی تہا ھما بے حیائی ءُ بے پردگیء نمائشء کنائیناں کہ وتی دراہیں رمضانء ماہء کسرء یکیں شپء کشّاں۔ شما وت وتی ماتءُ گہاراں ھمراہ کن اِت ءُ بازارء گدے گرگءُ چوڑ یک دستء کنگ بر اِت، ءُ شمئے دیمء یک درآمدیں مردء دستء شمئے جنیں آدمء دستاں دیاںءُ آ شمئے جنیں آدمء دستء وتی دستء کنت ءُ لتاریت ءُ چوڑیکاں دستء مان دنت، اے وہدی من چہ آمردینء گوں دست زنا، چمء زنا، دپء زنا کنائیناں ءُ شمئے غیرتء من انچو واب کناں کہ شماں اوشتاگ ءُ چار اِت ءُ گَل بئیت کہ عیدء وشیاںء ماگوں وتی لوگء مردماں ھوریں۔
ءُ رمضانء دُراہیں ماہء شمارا شپء پتّاں (تاش) دستء ینتءُ نشتہ لیب کن اِتءُ گوں سھور کنگء ھور وپس ات ءُ واب کپ اِت ءُ فجرء نماز شُت ءُ دراھیں روچء واب اتءُ ظہرء نمازھم شُت، پدا شما عصرء وھدء پادکا اتءُ دپ بوچء شوھاز بئیت ءُ دپ بوجء رند پدا گوں سنگتاں ننداِتءُ گپءُ دیوان انتءُ پدا شپء تاشء پتّہ آںءُ دگہ لیبءُ گوازیاں شروع بئیتءُ داں سھورء گلائش ات۔
نوں کہ عیدء شپ بیت گڑا شمئے چہ ھرچ لوگء تہا، ہوٹلانی تہا، سڑک و میتگانی تہا ھما انڈیاء گانایانی توار چست بیت کہ کس کسی آوازء نہ اش کنت، من وت شمئے سرا کنداں کہ ایشاں بچار کہ چونیں مبارکیں ماہے ایشانی گورا آحتکءُ اے قرآنءُ حدیثء دروگیں دعویداراں بچار کہ چتو منا وش کنگا انتءُ وتی خداء ناراض کنگا انت، اگہ شما پہ راستی بزانتیں کہ من رمضانء مبارکیں ماہء قید باںءُ نوں رمضانء مبارکیں ماہ ہلاس بوگا انتءُ شیطان آزات کنگ بیت گڑا شما چوں ناچءُ گانا نہ کُتگ ات بلکیں غمیگ بوتگ اتے کہ نوں شیطان آزات بوگا انتءُ پدا مارا رد دنت، بلے شما منا کدی ھم وتی دشمن نہ زانتگ، مردم دوستء آزات بوگاء چو وش بیتءُ ناچ ءُ گانا کنت نہ کہ وتی دشمنء آزات بوگا۔
نوں بگوش من قید بباں یا کہ آزات چے فرق کپیت؟
چوں کہ شما وت زان ات کہ من قیدءُ بندء تہا اوں گڑا شما پرچا چوں کن ات۔
سوال: انچیں گناھے است کہ تو لوٹے کہ گیشتر بنی آدم آئرا بکننت؟
شیطان: گناہ ہرچ پیمیں بہ بیت چاہے کسانیں گناھے یا کہ مزنیں گناھے بہ بیت منی کوشست ھمے بیت کہ دُراھیں بنی آدم آئرا بکن انت تا کہ من وتی مقصدء تہا گیشء چے گیش کامیاب بباں، بلے چو بگوش منی مزنیں کوشست ہمیش بیت کہ چہ بنی آدمء یک انچیں شرکء گناھے بکنائیناں کہ پہ آئیء ہچ معافیء راہے پشت مہ کپیت۔
چوں واللہ تعالی غفور الرحیم انت کہ ماچینکر محنت کناں چہ بنی آدمء گناہ کنائیناںءُ یک رندے آ چہ وتی ربء گریتءُ فریاد کنتءُ معافی لوٹیت آرحمانیں رب آئرا معاف کنتءُ منی دراہیں محنتء آپ ترینیت، ادا منا سکّ اپسوز بیت کہ من چینکر محنت کتگ اتءُ چہ اے بنی آدمء گناہ کناینتگ ات بلے آئیء ربء آئرا گوں یکیں گریوگء دراھیں معاف کُتنت۔ نوں ماھمے کوشست کناں کہ چہ آئی کجام یک انچیں وڑء شرک ئے بکنائیناں تا کہ ایشیء معافیء راہ بند بہ بیتءُ من وتی مقصدء کامیاب بباں۔
سوال: تو چون بنی آدمء پہ شرکء کنگا راضی کنیں؟
شیطان: اے کار پیشیگیں دورء پہ من سک گران بوتگ بلے مروچاں اے پہ ماسکّ آسان انت کہ من چہ انسانء شرک بکنائیناں، اے دورء چاہے تعلیم یافتہ بہ بیت یا کہ بے تعلیم من آئراق آئی دینء تہا گمراہ کنائیناںءُ پیرءُ فقیرانی سرا براءُ آئیء دلء تہا اے گپء مان کناں کہ مروچگیں تئی اے دُراہیں سکی سوریءُ پریشانیانیء واحد حل فلاں مزارء باباء گورء انت تو برو آپیرء سرا چادرے پردئے ءُ دعا بلوٹ آ پیر تئی دراہیں پریشانیاں دورکنت ءُ آ مزنیں بزرگ ءُ مسائلانی حل کنوکے، بس تو زانے کہ مروچیگیں جنیں آدمء ذہنء من اے گپء مان کنائیناں گڑا چاہے آئیء لوگء دُراھیں مردم پی ایچ ڈی بی بنت بلے جنیں آدمء بزان لانک بست کہ آفلان پیرے سرا روت گڑا بزاں روت، گڑا آئیء کس داشت نہ کنت، بس گڑا آہستہ آہستہ آئیء لوگء دراہیں مردمانی سرا کمیں کمیں محنت کناں و بس دُرستاں من اے شرکء تہا مبتلا کناں، گڑا بس منی کار ہلاس باقی منتگیں کاراں آ لوگء مردم وت کننتءُ وتی مغفرتء باقی دراہیں راھاں وت بند کننت، و من یک سارتیں ساھے کشّاں کہ بس اے لوگء مردم بزاں نوں پکاں جہنمء منی ہمراہ بنت۔
سوال: تو پہ زندگ بوگء چے وریں؟
شیطان: من کجا وراں، شما وت زبردستیء منا وارین اِت، ءُ من ھمروچ مرغ، گوشت، تکہ بوٹی و دگہ دراہیں ہنچو وشیں وراک است انت دراہیناں من وراں، وہدے کہ شما اے دُراھیں شریں وراکاں گوں بے بسم اللہء ورگء شروع کن ات بس اے دراہ منی لاپء رونت۔
سوال: اے بگوش کہ تو گیشتر کجا دست کپئے؟
شیطان: منی سک آسانے ڈسءُ نشان انت، من ترا مدام مسیتء دروازگء دپء مدرسہانی دیمء و دگہ قرآن بیوکیںءُ دعوتء تبلیغء جاگہ دز کپاں۔
سوال: اے عجبیں گپ انت ترا بایدیں کہ تو ماں باسکو پانی دپء، ماں کلبءُ ناچ گانا والا جاگہاں بہ بئے تو مسیتانیءُ مدرسہانی دپء چے کنیں؟
شیطان: (گوں بچکندگء) ترا ھچ عقل نیست انت تو ھم منی وڑیں تعلیم یافتہ جاہلے ئے، منا باسکوپانی دپء و ناچ گانا والا جاگہاں روگء چے ضرورت انت اودا انچونائیء دراھیں منی دوست ءُ برات انت ءُ منی نقش قدمء سرا گام گیج انت، منا گیشتر محنت ماں مسیتء رو وکانی سراءُ دینی تبلیغ و تعلیم والایانی سرا کنگ کپیت کہ آ اے راہء یلہ دبینتءُ منی نیمگء بیاینت۔
سوال: مروچاں کمرشل ازمء دور انت و ہرچ مردمے وتی کارء تہا نوکیں چیزءُ نوکیں بدل آرگ لوٹیت، تو ہم وتی کارے تہا انچیں نوکیں چیز کار مرز کُتگ یا کنئے؟
شیطان: تو سکّ ہوشیار بوگائے، بزاں منی دراھیں چالءُ داؤ پیچء چہ منا جست کنگائے، چے حیال انت تئی کہ تو وتا چہ منا برکینیں؟، بلے خیر شمارا شمئے خداءُ رسولء چہ منی دراھیں داؤپیچء شمارا معلوم دار کتگ بلے انگتء شما وتی خداءُ رسول یلہ داتگءُ منی رند گیریء کنگا ات، نوں اگہ من شمارا بگوشاں ہچ فرق نہ داریت، بلے من ترا بس یک داؤئے گُشاں، پیسرء ما مردم ماں گسء تہاءُ ماں سڑکءُ بازارانی تہا گوں تاشء پتّہ آں، لیبءُ گوازیء دلگوش کتگ اتنت، بلے لہتے مردماں اے گوازیء عیب زانتءُ یلہ دات، نوں ماں یک نوکیں اندازےء کرکٹءُ دگہ انچیں گوازی رواج داتگنت کہ مردم گوں مزنیں فخرء سرا اے گوازیاں چارنتءُ کننت، پیسرا گوں تاشء گوازیء ما بس چار شش مردم بے کارءُ بے نماز کتگ اتنت، بلے انّوں مالکھانی مردماں بے کارءُ بے نماز کناں، صباحء بگرداں مغربءُ عشاء من ایشاں انچو گوازیء تہا مصروف کناں کہ ایشاں چہ دراھیں نمازانی وانگء داراں، ءُ جمعہء روچ بیت ملا مسیتء تہا خطبہ دیگا انت ءُ دراہیں مردم ٹیلی ویژنء دیمءُ اسٹیڈیمء تہا گوں لیبء چارگء انچو مست بنت کہ آیا ہچ سُدءُ سمانہ بیت کدی جمعہء نماز بوتءُ کدی ہلاس بوت۔
سوال: بس یک آخری سوالے دگہ کناں تو منا اے بگوش کہ آ کجام جاگہ انت کہ انسانء وتا چہ وترا رکّینگ سکّ گران بیت؟
شیطان: چنائیء من دراھیں جاگہاں برابر محنت کناں کہ مردماں ماں گناہ کنگء سرا آمادہ بکناں، بلے لہتیں جاگہ انچیں بنت کہ اودا بنی آدمء چہ منا وتء رکّینگ شک مشکل بیت، مثالے ہر جاہ کہ یک نامحرم مردمےءُ جنیں آدمے تنہا بہ بیت بزان اودا سیمی کَس من باں کہ آیاں پہ گناہء آمادہ کناںءُ پہ منا اے سک آسان انت۔
وہدے کہ مردم سک زہر گریت گڑا آئیء جانء تہا حونء جاگہ من تچگاں لگاں، ءُ چہ آمردمء پہ پنجاہ صد کلدارے حاطرء حونے کنائینگ پہ ما آسان بیت، پیشگیں زمانگء مردم اے قدر جلدی زہر نہ گپتگ انت، بلے مروچگیں دورء ہرکسء بچار کہ زہرء پُر انت ءُ ماں زہرء جوشء چہ ایشان گناہء کار کنائینگ پہ ماں ہچ گران نہ بیت، ءُ چہ اے گناہء مزنیں مزنیں صاحب علم ہم منی گرفتء تہا انت، ءُ چونائیء ہم مردم زہر بس چہ وتا کمزورء سرا گریت۔
وہدے کہ کسے اللہء راہ زکوۃءُ صدقہ ءُ خیرات کنگء ارادہ بکنت، گڑا من آئیء دلء گُشاں کہ تو یک سرپدیں مردمے ئے ترا وتا اللہء جن چک داتگ تو پرچا زکوۃءُ صدقہءُ خیرات کنیں اے زرّاں زوال کنئے، اے زرّاں پہ وتی جنءُ چکاں ایر بکن ءُ ترا وت کار دینت، اے زرّاں کہ تو پہ زکوۃءُ خیراتء برباد کنے، شر تر انت کہ تو گوں اے زراں پہ وتی زالء یک سہرے ہارے بجاں، وتی لوگء وی سی آرءُ ٹیلی ویژن ءُ کیبلء کنکش بجاں کہ تئی وتی چک ولگوش باں، اگہ مردم ھچ پیمء نہ منّیت گڑا ماں آئیء گُشاں شرّیں اگہ ترا زکوۃءُ خیرات کنگی انت گڑا مسیتء دُرستانی دیمء امام صاحبء چیزے خیرات بدئے تا کہ در راہ مردم بگندنت کہ تو نیکیں مدئے ئے ءُ زکوۃءُ خیرات کنئے۔
وہدے کہ کسے ریش دارگء ارادہ بکنت گرا ماں فورا آئیء دلء مان کناں کہ تو انگتء کسانے یے پہ ریش دارگء انگتء تو جوانےءُ تو وتی جوانیء روچاں گوں شرّیء گوازین کمیں عیاشی بکاں پہ ریش دارگء دراہیں زندگانی ایرانت رندء ریشاں بدار، انوں تو اگہ جوانیء ریش دارے گڑا توا کس وتی جِنکء نہ دنت کہ مُلائے، اگہ مرد ہچ پیمء نہ منّیت گڑا ماں آئی ماتءُ پت یا لوگء دگہ مردمےء مست کناں کہ ایشرا سرپد کنیں کہ ریش مداریت، ماتء دالء مان کناں کہ وتی بچء سرپد کن کہ بچاں تو انّوں ریش دارئے، ماں جوانیء پیر ظاہر بئے، کمیں تئی عمر دیمء روت گڑا ریشاں بدار، اگہ عاروس کتگیں انت گڑا ماں آئی جنء دلء مان کناں کہ وتی مردء سرپد کن، ءُ جنین آئرا گوشیت کہ نوں اے تئی عمر نہ انت ریش دارگء مردم منء کلاگ زورنت کہ بچار فلانیء مردء چوں پیر مرد انتءُ چکانی پت نہ بلکیں پیروک ظاہر بیت۔
خیر ت تو منا گپاں داشتگءُ منی باز وھد زوال کُت انچو وھدء باریں چینکر کس گمراہءُ گنہگار کُتگ ات، ترا چے انت، تو وتی زندء مقصدء نزانے کہ ترا تئی ربء پہ چے کارء پیدا کتگ بلے من وتی کاراں شر زاناں نوں تو بروءُ منا بل کہ منی وتی مقصدء سرا کار کناں۔ وشیں منی میار باتے۔
جمال عبدالناصر بلوچ
سرچمگ: راستیں راہ
چمشانک