شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، 4 فروردین 1402، در مراسم نماز جمعه زاهدان، از «تقوا» به عنوان مهمترین حکمت و فلسفۀ روزه و بزرگترین سرمایۀ بشر یاد کردند و همگان را بر لزوم رعایت حرمت رمضان توصیه و تأکید کردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه ۲۶ اسفند ۱۴۰۱، نگاه مذهبی حاکم بر کشور را در ۴۴ سال گذشته، عامل رسیدن به بنبست کنونی در سیاستهای داخلی و خارجی کشور برشمردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، در خطبههای نماز جمعه ۱۹ اسفند ۱۴۰۱، بار دیگر بر ارجحیت منافع ملی ایرانیان بر هر مسئله دیگری تأکید کردند و وضعیت بنبست اقتصادی و سیاسی کشور را محصول بهکارگرفتن مدیران ضعیف دانستند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، امروز ۱۲ اسفند ۱۴۰۱، در خطبههای نماز جمعه زاهدان، با ابراز تأسف از مسمومیتهای سریالی دختران دانشآموز و دانشجو، این اقدام را «نوعی سرکوب اعتراضات» دانستند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه ۲۸ بهمن ۱۴۰۱، با اشاره به اختلافات موجود بین مردم و حاکمیت، «توجه به خواستۀ جمهور» را بهترین راه برونرفت از این اختلافات دانستند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در خطبههای نماز جمعه ۲۱ بهمن ۱۴۰۱، با انتقاد از حضور «نظامیان» در پستهای مدیریتی، بر لزوم قرارگرفتن «سیاسیون» و «متخصصان» در پستهای سیاسی و مدیریت کشور تاکید کردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، در خطبههای نماز جمعه ۱۴ بهمن ۱۴۰۱، بار دیگر نسبت به آزار و شکنجه زندانیان هشدار دادند و بر حقوق انسانی زندانیان تأکید کردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در خطبههای نماز جمعه ۷ بهمن ۱۴۰۱ بر مخالفت ملت ایران با اعدام تأکید کردند و خواهان کنارگذاشتن آن شدند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، در خطبههای نماز جمعه ۳۰ دی ۱۴۰۱، خواستار تغییر قانون اساسی کشور به منظور مطابقت با شرایط زمانه شدند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، در خطبههای نماز جمعه ۲۳ دی 1401 زاهدان، با بیان اینکه مشکلات کشور از طریق سخنرانان، مداحان و مقامات قضایی، امنیتی و نظامی حل نمیشوند، «گفتگو با نخبگان و سیاستمداران منتقد و مخالفان» را راه برونرفت از مشکلات و بحرانهای جاری درکشور دانستند.