امروز :پنجشنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳

رمضان، ماه قرآن

رمضان، ماه قرآن

 ماه رمضان را می‏ توان ماه صبر و استقامت، ماه تقوا و عبادت، ماه پیراستن نفس از زنگارهای گناه و معصیت، ماه مواسات و ایثار و… بنامیم، اما مهمتر و فراتر از تمامی این معانی و مفاهیم این است که ماه رمضان را ماه قرآن بنامیم.

رمضان، ماه قرآن است و تمامی معانی فوق در این معنی به صورت کامل‏تر و تمام‏تر جمع شده‏اند؛ «شهر رمضان الذی أنزل فیه القرآن» ماه رمضان، ماه نزول قرآن و بستر رویش اندیشه‏های قرآنی است. مسلمانان در این ماه پر خیر و برکت در نماز تراویح قرآن را ختم می‏کنند و برای این عمل سترگ اهتمام شایانی قائل‏اند که برآمده از احترام به اسلام و قرآن است، اما شایسته است که این ماه را الگوی نیکو قرار داده، فرهنگ قرآن‏خوانی را از لحاظ کیفیت و کمیت بسط و گسترش دهند.
ماه رمضان، باید انگیزه‏ای باشد تا در طول سال به قرآن روی آورده، این کتاب آسمانی را بیشتر و بهتر و با نظمی خداپسندانه همواره بخوانند و سعی نمایند تا آن را به نحو احسن بدانند و فرا بگیرند.
قرآن کریم سراسر حکمت است و موعظه و پند، و سرشار از معانی و مفاهیم والایی است که هر نکته‏اش آدمی را نیروی ایمان می‏دهد و هر آیه‏اش بر سکون و آرامش قلبی انسان می‏افزاید.
گرچه خواندن قرآن خود، ثواب و فضیلتی بسیار دارد، اما فهم قرآن و عمل کردن بر معانی آن و دقت داشتن و پذیرفتن دستورات خداوندی نیز امری ناگزیر است که به ویژه در این ماه مبارک باید آغاز گردد و دوام یابد.
در این ماه می‏توانیم از راههای گوناگون پیام قرآن را دریافت کرده، زمینه‏ساز عمل بر این پیام‏های آسمانی و جاودانه باشیم. چه سعادت و نوال بزرگی است که آدمی در این عصر تاریک زندگی خویش را با پرتو انوار قرآن روشنی و بزم خویش را از حرارت ایمانی آن گرمی بخشد.
این کتاب سراسر هدایت و  بینات اگر در زندگی عملی مسلمانان جا باز کند و آنگونه که در ماه رمضان مسلمانان به آن روی می‏آوردند، همیشه به این کتاب آسمانی روی آورده، پیام‏های حیات‏بخش و سعادت‏آفرین آن را گوش کرده، حرز جان کنند و به آن جامه عمل بپوشانند، زندگی مسلمانان دگرگون خواهد شد و یک انقلاب درونی و ایمانی در جوامع اسلامی پدید خواهد آمد، انقلابی که می‏تواند از سویی عزت و کرامت واقعی‏ را به مسلمان بازگرداند و او را با خالق هستی پیوندی عمیق و جاودانه بخشد، و از سوی دیگر توطئه‏های دشمنان را نابود کرده، صفوفشان را پراکنده و متزلزل سازد و جوامع اسلامی را از اسارت مکر و حیله‏شان آزاد سازد.
ماه مبارک رمضان سرآغاز میمون و مبارکی است برای زندگی نوین قرآنی، زندگی‏ای که آدمی در هر پیچ و خم آن از قرآن دستور گیرد و به صورت عملی دستورات قرآن را در زندگی پیاده کند و به سوی خوشبختی و سعادت در حرکت باشد.
در این ماه پرفیض و برکت بسیاراند انسان‏های مومن و خداجو و خوش‏نصیبی که شب و روزشان را با قرآن سپری می‏کنند و تلاوت قرآن را سرمایه اصلی و توشه آخرتشان قرار داده، جز قرآن و صاحب قرآن انیس  و مونسی ندارند.
بسیاری دیگر درصدد یادگیری قرآن بوده، به آموزش الفاظ و الحان و معانی قرآن روی آورده که این امر نیز بسیار پسندیده و لایق تحسین است و گروهی دیگر سعی تام و تمام دارند تا به قرآن عمل کنند و از این گنج گران‏مایه برای اصلاح و خودسازی ره‏توشه‏ای برگیرند و برای آخرتشان اندخته‏ای فراهم نمایند و هر مسلمانی باید در اندیشه کسب چنین دولت بزرگی بوده، رهپوی راه سعادت و معنویت باشد.
پس رمضان خجسته ماهی است که می‏توان مزرعه دلها را با باران پرلطافت قرآن و مفاهیم قرآنی آبیاری کند، می‏تواند مسلمان جویای حقیقت را به سرای خوشبختی و سعادت واصل گرداند، می‏تواند تشنه‏کامان محبت خدا را با آب گوارای عشق و محبت سیرابی بخشد.
پس اگر مسلمانان در این ماه جوش و خروش افزون‏تری نشان می‏دهند حق دارند و اگر مساجد را با حضور پرشور و عاشقانه خویش زینت می‏بخشند دلیل وارستگی و معرفت دینی و عاطفه معنوی آنها است که جای بسی شکر و سپاس دارد.اما نباید از یاد ببریم که بسنده کردن بر این ماه و تا این حد، منتهای راه نیست، بلکه سرآغازی مبارک است برای مسیر دین که باید با استقامت و آگاهی تداوم یابد.
مسلمانان باید اذعان کنند که قناعت در این راه و توقف برابر با عقب‏ماندگی و کوتاهی است و انسانهای موفق کسانی هستند که پیوسته رهپوی این راه سعادت بوده و خواهند بود.

نگارنده: مولوی عبداللطیف نارویی

 

 

 


دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید