درێں عابد آسکانی ءِ بێرانی ءِ هال ءَ ما را دلپدرد کرت. نمێرانێں آسکانی یکے شه بلوچی زبان ءِ زبانزانتاں ات ءُ ماں بلوچی لبزانک ءِ پڑ ءَ هم ماں لچه ءُ هم ماں ردانک ءَ آیرا گرانبھائێں کتاب هست انت که منی زانت ءِ رد ءَ بیستءُپنچ لبزانکی اثر په بلوچ راج ءَ یادگار ھشتگ که بازێنے شه آواں چاپ ءُ شنگ بوتگ انت ءُ ماں گوشکند ءِ پڑ ءَ هم ازم ءِ واهند بوتگ.
اێشرا هم گوش آں که یکے شه نمیرانێں عابد آسکانی ءِ ساڑایگاں که من سهی آں اێش انت که آیی بلوچی سیاهگ ءِ باروا یک میانه ئێں دیدانک ءِ پێش کرت ات که نه بائد عربی نام ءُ گالانی باروا مبالغه ءُ ترندی کن اێں ءُ عربی گالانَ که ماں بلوچی زبان ءَ کارمرز بنت، هماوانی بندری درۆشم ءَ نبشته کن اێں. گهتر انت که بلوچی زبان ءِ زبانزانتاں اے دیدانک ءَ دلگۆش کن انت، پچےکه آ واجه انچا ءُ سادگێں مردمے نه بوتگ. ما را امێت انت که آ خدابیامرز ءِ کتاب ءُ آثاراں په مئے مردماں رهشونی ءُ پائدگ ءِ سوب به انت ءُ بیت که لهتے شه آ واجه ءِ کتاباں دگه زباناں رجانک به انت.
ماں گۆں دل ءِ جهلانکی ءَ آ واجه ءِ بێرانی ءَ آیی لوگ ءِ مردماں، سْیاد ءُ وارساں ءُ دۆزواهاں تسلیت گوش اێں ءُ شه پاکێں الله ءَ ھمے لوٹ ءُ دزبندی ءَ کن اێں که وتی اے بندگ ءَ مغفرت ءُ رحمت به کنت ءُ آیی درجه ئان ءَ برز کنت.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ، وَعَافِهِ، وَاعْفُ عَنْهُ، وَأَكْرِمْ نُزُلَهُ، وَوَسِّعْ مُدْخَلَهُ، وَاغْسِلْهُ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ، وَأَبْدِلْهُ دَاراً خَيْراً مِنْ دَارِهِ، وَأَهْلاً خَيْراً مِنْ أَهْلِهِ. اللَّهُمَّ لا تَحرِمنا أجرَهُ، ولا تَفتِنّا بَعدَهُ.
چمشانک