شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید ماں زاهدان ءِ گونڈێن ائید ءِ نماز ءِ دیوان ءَ (۱ اردیبهشت ۱۴۰۲) ملک ءِ رۆزیگی جاورے باروا گوشت: استمان گۆں سکیاں آماچ انت که مهمترێن مشکل رۆزیگی انت. زرے بےارزشتی ءَ ٹوهێن مشکل جۆڑ کرتگ ءُ مردمانی هنتکانانی نامۆر کرتگ. چهرگ ءَ حکومت ءُ سرکار اے مشکل ءِ دێم ءَ عاجز انت.
واجه ءَ په ملکی سۆباں سک سۆگه کرت ءُ گوشت ئِے: یک مشکلے که هست اێش انت که کارمستراں ملکی سۆبانَ نادلگۆش کن انت، ملکی سۆباں باز هژدری
انت، ماں تیوگێن حکومتاں ملکی سۆباں سک دلگۆش بےانت، بلێن ارمان که مئے ملک ءِ تها ملکی سۆباں ءُ ملک ءِ هنتکانانَ لهتێن پاٹیاں هول کرتگ ءُ نون خزانگ هۆرک انت.
🔹 نونێن جاور ءَ استمان ءَ را دل‌تپرکه کرتگ، گۆں گونڈێن ٹگلێنگاں چیزے جۆڑ نه بیت
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ گوشت: ایران سێرێن ملکے بلێن نون گۆں مشکلاں گرءُچێل انت. مردمانی ایراد ءُ زهرشانی په حق انت که پچے ملک ءِ جاور اے رنگ انت ءُ ملک ءِ مال ءُ سۆباں لهتێں مردم ءُ ادارئانی کیتو ءَ رۆت. ایران ءِ مردماں آزاتی ءُ آمید لۆٹ انت.
واجه ءَ ٹکاٹک گوشت: ایران ءِ استمان باز درّێن استمانے. اے استمان ءَ تاں نون په اسلام ءُ جمهوری اسلامی ءِ هاتر ءَ سکیان سگّتگ، بلێن گۆں اے گونڈێن ٹگلێنگاں مردم وشنود نه بنت، بائد کارمستراں اے چیز ءَ زبر دلگۆش کن انت.
🔹 سلاهبندێن واکاں هم شه اے جاور ءَ دلگران انت
مولانا عبدالحمید ملک ءِ تهے ٹگلێنگانی باروا گوشت: ما گل اێں که رهوت گۆں همسایگێن ملکاں وش بیت، ما مدام همێشرا لۆٹتگ، بلێن اے تهنا نه توانت ملک ءِ مشکلانَ جۆڑ کنت، بلکه بائد گۆں تیوگێن دنیا ءَ جوانێن رهوت داشته به اێں. اے باز هژدری انت که ملک ءِ تهے سیاستانَ هم ٹگلێن ات، پچےکه تاں چش مه بیت مردمانی درد ءُ رنجان گار نه بےانت. مئے باور همێش انت که گێشتری مردماں حتا کارمند ءُ کارمستر ءُ سلاهبندێن واکاں هم شه اے جاور ءَ دلگران انت. وهدےکه اقتصاد هراب بیت پهکان گۆں مشکلاں آماچ بےانت.
واجه ءَ درّائێنت: کارمستراں اے چیز ءَ سرپد بےانت که مردماں باز دلگران و ناوشنود انت، مئے سۆگه اێش انت که مردمانی لۆٹانَ منّ ات، اے همے ملک ءِ مردم انت ءُ تاں وهدےکه دلگران بےانت مشکلاں گێشتر بےانت، بائد هر رنگےکه مردم لۆٹ انت مشکلاں حل بےانت.
🔹 کارے که په زاهدان ءِ هۆنێن جمعه ءَ بوتگ بس نه انت
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ هۆنێن جمعه ءِ کنۆک ءُ امر کنۆکانی سزا دیگے باروا گوشت: مرۆچی گلے رۆچ انت، بلێن ارمان که بازێنے شه مئے مردماں وتی درێن شهیدانی یات ءَ انت. مرۆچی ایران ءِ تیوگێن مردماں شه اے بابت ءَ دلسیاه انت ءُ ٹپی ءُ شهیدانی لۆگماں گێشتر دلسیاه انت که پچے بےمنانک ءَ چشێن کارے بوت.
کارے که په زاهدان ءِ هۆنێن جمعه ءِ پێشامد ءَ بوتگ بس نه انت، مردم آمید لۆٹ انت. ایران ءِ تیوگێن مردماں شه اے بابت ءَ دلسیاه انت ءُ لۆٹ انت که هم آیی کنۆک ءُ هم امر کنۆکان سزا دیگ بےانت.
🔹 ما گۆں همے مردماں زند گوازێن اێں ءُ گۆں همے مردمان نند اێں
واجه ءَ تچکاتچک گوشت: ما پێسر ءَ گوشتگ که شه حق ءَ مودے کساس ءَ نه گوز اێں ءُ شه وتی حق ءَ گێشتر نه لۆٹ اێں. اگاں آمید اێر دارگ بیت هم الله گند ایت ءُ هم مردمانی دل تسلا بیت. مئے باور اێش انت که پهکێن مردمے که ماں زهرشانیاں کشگ بوتگ انت، سلاه اش نه داشتگ. اے مردمانی کشگ شه میان استمانی ءُ ایران ءِ جندے کانودے رد ءَ روا نه انت. گهتر انت که کارمستراں ایران ءِ پهکێن مردمانی لۆگمانانَ که کشگ بوتگ انت، دل تسلایی دےانت.
مولانا عبدالحمید گێش کرت: سجهێن استمان لۆٹ انت که سیاسی بندیگاں آجو بےانت، هرچی که گێشتری مردمانی لۆٹ انت بائد انت همارنگ بیت. الله ءِ وشنودی گۆں مردمانی وشنودی ءَ انت. ما گۆں همے مردمان زند گوازێن اێں ءُ بائد آوانی لۆٹان دلگۆش کن اێں.
🔹 پرامنێن زهرشانی، نگد ءُ گپ جتن مردمانی حق انت
واجه ءَ درشان کرت: ما را امێت هست که الله پاک مرۆچی وتی گهترێن رحمت ءُ برکتان ایران ءِ پهکێن مردمانی سر ءَ اێر بیار ایت. ما سجهێن راج ءُ مذهباں هوارێن سۆب دار اێں ءُ هم ملکی اێں. مئے لۆٹ اول ملکی ءُ پد ءَ راجی ءُ مذهبی انت. په مئے باورا پرامنێن زهرشانی، نگد ءُ گپ جتن مردمانی حق انت ءُ بائد منّگ بےانت. مردمی ئێں حکومتاں مردمانی لۆٹان منّ انت ءُ نبائد مردمان دلسیاه کن اێں.
🔹 ائید ءِ باروا ما هچ ملکے ءِ چێردست نه اێں
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ ائید ءِ نۆکے باروا گوشت: نۆک ءِ باروا بازێنے گوش انت که اێشان چۆن ائید کرت. اێشرا زان ات که ما هچ ملکے ءِ چێردست نه اێں، اے شرعی مسئله ئِے. تاں وهدےکه نۆک ءَ مه گند اێں ائید نه کن اێں.
اے استان ءِ تها رسم ءُ رواج نۆک ءِ باروا گۆں ملک ءِ دگه جاهاں یک رنگ نه انت، ادا مردماں اے مسئله ءَ باز دلگۆش کن انت ءُ بازێنے گسانی سر ءَ دبۆج کن انت ءُ په نۆک ءَ سێل کن انت، اگه آیرا گند انت همدگر ءَ نشانے دےانت. اے ائید ءِ نۆک ءَ را بازێنے دیست ات، وهدےکه پکّا بوت گڑا ما ائید ءَ را جار جت.
چمشانک