واجه مولانا عبدالحکیم سیدزاده نبیسیت:
یکبرے دو نفر واجهِ خدمتا یهتنت، اِشاں یک زمینے سرا جێڑه اِے هستت، مدّعی [دعوا کنۆکا] شاهد نێستت ؤ آئیِ طرفا شاهد هست اَت، پمشا په همائیا که شاهدی هست اَت، فیصله کنگ بوت.
یک سردارے که په دعوا کنۆکِ پلامرزیا یهتگت گوشتی: اگه خدا هں اِے زمینا پلانیا بدات، منی ندیاں!
گۆں آئیِ اِے ناسرپدێں گپا، واجه هژم گپت ؤ آ سرداری گۆں ترندی ملامت کرت ؤ گوشتی: چه منی لۆگا درا برو!
سردارا که دگه راهے چه جهگا نێستت، زهر کرت ؤ درهت، رند چه مدتے هما سردار حجّا شت ؤ غرورِ جامگی چه گورا در کرت، رۆچے په حق پهلّیا واجهِ خدمتا حاضر بوت، واجها گوشت: برو چه الله‌ها پهلّی بلۆٹ که تو آ ذاتِ حقّا بےادبی کرتگ.
رندا همے سردار یکّے چه واجهِ مریداں بوت ؤ واجهی په وتی دینی رهشۆنیا مَنِّت.
رجانک: شاکر رئیسی
چمشانک