قاضی عبدالصمد سربازی سالء ۱۳۲۳ ہـ.ق. ماں مکراں سربازءِ دپکور ودی بوتگ. آئیءِ بوخیریں پتءِ نام عبدالنبی أت کہ آئی دو سانگ کتگ، واجہ قاضی چہ دومی لوگ بانک بی بی ہاجرہءِ لاپءَ ودی بوتگ.
انیگہ کسان أت کہ چہ پتءِ ساہگءَ بے بہر بوت. قاضی اولی بنداتے زانت و زانتیءَ ماں سربازءَ ونت. پہ گیشتریں زانت و زانتی حاصل کنگ پہ کراچی شت و پہ گیشین زانتی در برگءَ ماں دہلیءَ شُت. علمءِ در برگءَ رند پہ کراچی واتر بوت. مہ مدرسہ زانت جاہ احرار الاسلام درس و سبق دیگ دینے گلایش بوت. قاضی عبدالصمد سربازی نہ ایوکءَ وتی دورءَ مسترین مفتیءُ منصبءَ قضا و درس دیگ أت بلکہ آ دورءَ ہم نامداریں شاعرے ہم ہستت و دیوان سربازی آئی شعرانی عربی، فارسی ءُ بلوچی تہا إنت کہ آئی وشیں چُک واجہ عبدالستار عارف واجہءِ مرگءِ رند ردءُ بند و چاپ و شنگی کرت.
واجہء پت عبدالنبی و آییء رشتہ داری چوشنت کہ آیی پت عبدالنبی بن ملا عبدالجلیل بن ملا کمال الدین گُشتی إنت. ملا کمال الدین مہ گُشتءِ سراوانءَ بوتگ و یک ہنگام آپ چہ گشتی کہن کمال الدین نامِنتی.
اولیکین جماعت تبلیغی کہ مہ ایرانءَ یہت، واجہ سربازی یاورت و واجہ شیخ الحدیثءَ گوشت کہ وہدے کہ گُشت یہت إنت منی لوگ یہت و یکی شہ کماشیں مردمانءِ گشت ہم منی لوگءَ نشتت، آیی دیم کرتء گوشتی: واجہ تو گشتی یے یا سربازی؟ گوشتی: من گشتیون ءُ ملا کمال الدینءِ ہنگام تی پت إنت یا منی پت؟!
مروچی ہما کماش و سروکانءِ گشت آئیءِ جماعتءَ گوں ہمراہ بوتگنت کہ ملا خدابخش ءُ حاجی کمال خان ہنگت جماعتءَ روگنت و آئیءُ تُروزہت بی بی پری کہ منی بلّوک إنت، من آئیءَ رءَ جست کرت، گوشتی کہ بلہ آئی ہم مہ گشت ءُ ہم مہ شستون منی لوگءَ یہتہ و من آئیءِ پُچانءَ ششتہ!
واجہ قاضی کہ علم و زانتی مہ قضاوت و صلح و تران سک بازت خان قلات میر احمد یارخان کہ چہ آییءِ علم و زانتءَ اشکُتہ آئی را پہ خان قلاتءِ قاضی نادینت و دگہ واجہی کاران رجانگءِ قرآن مجید پہ بلوچیءِ جوڑ کُرت.
وہدے کہ آیی قدرت ریاست و مستری نامینگ بوت، گڈا رجانگءِ کار مہتل بوت و واجہ کتاب تاریخ بلوچستان ہم در پسّہ عنقا نبشت کہ منی دل تہنا کتابی إنت کہ علمی پٹ و لوٹ نبشتہ إنت کہ یک واجہ بلوچے آئرا گو بازیں جہدءُ تلاشاں ہم گرنچ کتگ کہ درستیں وانوکانءَ پہ آئیءِ وانگ سوگہ کنان.
واجہ قاضی سال ۱۳۹۶ ہـ.ق. ماں خضدار وفات و چہ اے دنیا گستا بوت. آئیءِروح گَل و شاد ببیت و اے چند بند شعر درورءَ من پہ شما یاورتہ، امید إنت کہ شما وت آئیءِ دیوان شعرءَ ودی بکنیتءُ وتی بوانیت.
ڈاہیءِ دینءَ ہر کسی جانبدارءَ بیت
خالق عالم چائیءَوت بیزارءَ بیت
ہر کسے اے کشکءَ بروت بے شک گارءَ بیت
إچ خداوندءِ گندگءَ بے دیدارءَ بیت
قیامتءِ روچءَ جاہی مہ قہرءِ نارءَ بیت
الغرض آ جاہءَ سزا وارءُ خوارءَ بیت
(دیوان سربازی)
• محمد رفیع حسین بر
سنت آنلاین
چمشانک