شیخ عبدالمنعم صالح العلی العزی (معروف به محمد احمد راشد) در 8 جولای 1938 (17 تیرماه 1317) در محله «اعظمیه» بغداد دیده به جهان گشود.
دکتر محمد احمد الراشد دروس ابتدایی را در مدرسه تطبیقات دارالمعلمین که از بزرگترین مدارس بغداد محسوب میشد، فراگرفت. وی تحصیلات آکادمیک خود را در دانشکده حقوق دانشگاه بغداد ادامه داد و در این دانشکده علوم اصول فقه، میراث، مسائل طلاق و بخشهایی از معاملات را به روش «فقه مقارن» آموخت و در سال 1962 میلادی از این دانشکده فارغالتحصیل شد.
دکتر محمد الراشد علاقۀ زیادی به مسائل سیاسی داشت؛ چنانکه در سال 1953 زمانی که فقط 13 سال سن داشت، به «جماعت اخوانالمسلمین» در عراق پیوست و وارد عرصۀ دعوتگری شد.
دکتر محمد الراشد به ادبیات عرب نیز اهتمام ویژهای قایل بود؛ چنانکه کتابهای ادیبان برجسته و مشهوری ازجمله مصطفی صادق الرافعی، محمود شاکر و عبدالوهاب عزام رحمهمالله را به کثرت مطالعه میکرد و از بین این نویسندگان بیش از همه از مصطفی رافعی متاثر بود؛ چنانکه از خودش منقول است که میگفت: یک مرتبه در عنفوان جوانی کتاب «وحیالقلم» مصطفی رافعی به دستم افتاد و جزء اول این کتاب را حداقل بیست مرتبه مطالعه کردم. دکتر محمد الراشد در زمینۀ فکری نیز از محمد محمود الصواف، از علما و دعوتگران برجسته و بنیانگذار جماعت اخوانالمسلمین عراق، متاثر بود.
دکتر محمد الراشد در سال 1970 زمانی که 32 سال سن داشت به دلیل استبداد سیاسی حاکم در عراق مجبور به ترک زادگاه خود شد. او سالها در کویت بهعنوان عضو هيأت تحریریه مجله “المجتمع” فعاليت کرد و مقالات خود را در اين مجله به چاپ مىرسانيد. وی سه دهۀ آخر عمرش را در بین کشورهای سودان، مالزی و ترکیه در رفتوآمد بود.
فعالیتهای دکتر محمد احمد الراشد رحمهالله بیشتر بر احیای فقه دعوت و تربیت دعوتگران قوی و مستعد متمرکز بود.
از مشهورترین و برجستهترین اساتید دکتر محمد احمد الراشد رحمهالله میتوان از امجد الزهاوی، محمد القزلجی، تقیالدين الهلالی، عبدالكريم الشيخلی و محمدبنحمد العسافی نام برد. از شیخ محمد احمد الراشد رحمهالله دهها تألیف و تصنیف در زمینههای مختلفی علمی، فکری و تربیتی در قالب کتاب و مقاله و همچنین چندین محاضره در موضوعات متنوع به یادگار مانده است.
شیخ محمد احمد الراشد، سهشنبه 27 آگوست 1024 (6 شهریور 1403) در یکی از بیمارستانهای شهر کوالالامپور در کشور مالزی، در سن 86 سالگى دار فانی را وداع گفت.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ، وَعَافِهِ، وَاعْفُ عَنْهُ، وَأَكْرِمْ نُزُلَهُ. اللَّهُمَّ لاَ تَحْرِمْنَا أَجْرَهُ وَلاَ تَفتِنَّا بَعْدَهُ.
دیدگاههای کاربران