در پهنه پهناور ایران، ندای وحدت و همدلی از سوی شخصیتی بلندآوازه به گوش میرسد که پژواک آن، مرزهای تفرقه را درهم میشکند و ندای صلح و برابری را سر میدهد. شیخالاسلام مولانا عبدالحمید؛ این عالم وارسته و فرزانه، به مثابۀ صدای واحد اهلسنت ایران، نقشی محوری در اتحاد و انسجام جامعه ایفا میکند.
مولانا عبدالحمید، به عنوان نقطه اتصال میان اقوام و مذاهب مختلف اهلسنت، با درایت و تدبیر مثالزدنی خود، همواره بر همبستگی و اتحاد این طیف تأکید داشته و در جهت رفع اختلافات و سوءتفاهمات گام برداشته است. تعالیم ایشان سرشار از محبت، صلح و احترام متقابل بوده و همواره بر همزیستی مسالمتآمیز با سایر اقشار جامعه تأکید دارد.
اما نقش مولانا عبدالحمید فراتر از وحدت اهلسنت است. ایشان به عنوان صدای رسای مظلومان، همواره در جهت دفاع از حقوق مردم ایران کوشا بوده و در برابر تبعیض و بیعدالتی سکوت اختیار نکرده است. شجاعت و صراحت لهجه ایشان در بیان حقایق، او را به ملاذی امن برای ستمدیدگان تبدیل کرده است.
در این میان، ناآگاهانی هستند که قدر و منزلت این شخصیت برجسته را نمیدانند و جایگاه رفیع ایشان را دستکم میگیرند. به این افراد باید گوشزد کرد که مولانا عبدالحمید، سرمایهای گرانبها برای ایران و نمادی از وحدت، صلح و عدالت است.
بیشک، شیخالاسلام مولانا عبدالحمید؛ منادی وحدت و ناجی مظلومان، نقشی بیبدیل در ایرانِ واحد و یکپارچه ایفا میکند. تعالیم ایشان چراغ راهی برای همبستگی و انسجام جامعه بوده و شجاعت و صراحت لهجه ایشان در دفاع از حقوق مردم ایران، الگویی برای تمام آزادیخواهان است.
دیدگاههای کاربران