امروز :پنجشنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳

سرنوشت قاتلان حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه

سرنوشت قاتلان حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه

حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه روز دوشنبه ١٨ ذی‌الحجه سال ٣٥ هجرى مظلومانه به شهادت رسيد. حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه خليفه‌ای برحق بود كه توسط شوراى شش نفره و با بيعت عموم مهاجرين و انصار به‌عنوان خليفه انتخاب شده بود.
انتخابی که اولین بیعت‌کنندگان آن حضرت عبدالرحمن‌بن‌عوف و حضرت علی‌بن‌ابیطالب رضی‌الله‌عنهما و سپس سایر مهاجرین و انصار بودند قطعا یک انتخاب مشروع و بحق است. از اين‌رو به اتفاق امت مسلمان گروهی که عليه خلافت ايشان شورش کردند و از خليفه راشد مصرّانه و مستبدانه خواستند تا استعفا بدهد درواقع عليه يک انتخاب مشروع قيام كرده بودند و خواسته‌های آنها نيز مغایر با اصول و موازین شرعی و عقلى بود.
اما متاسفانه اين گروه به‌ظاهر مدعى اصلاح که اغلب فريب‌خورده، جوان و کم‌تجربه بودند، از بردبارى و صبر خليفۀ راشد سوءاستفاده كردند و یک گام در خواسته‌هاى نامشروع خود جلوتر رفتند و خلیفه راشد را تهدید کردند درصورتی‌که به درخواست‌شان مبنى بر كناره‌گيرى از خلافت پاسخ مثبت ندهد از کشتن و ریختن خونش دریغ نخواهند کرد، تا اینکه نهايتا سومین خليفۀ پیامبر خدا را در ١٨ ذی‌الحجه سال ٣٥ هجرى مظلومانه به شهادت رساندند.
حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه هنگامی که توسط شورشیان به شهادت رسید در حال تلاوت قرآن بود و قطراتى از خون مبارک‌اش بر آیۀ «فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» [بقره: 137] ريخت.
امام احمد رحمه‌الله در كتاب فضائل الصحابة (١/ ٥٠١) از عمرة‌ بنت أرطأة عدوی نقل می‌کند؛ «سالى كه حضرت عثمان كشته شد با ام‌المؤمنین عايشه رضی‌الله‌عنها به مكه آمديم. از مدينه منوره گذر كرديم و مصحفى كه حضرت عثمان در حین شهادتش تلاوت می‌کرد را ديديم، اولين قطره از خونش بر آیۀ «فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» ريخته بود. عمرة می‌گوید: هيچ‌کدام از قاتلان به موت طبيعى از دنيا نرفت.»
مورخان در بين كسانى كه مبادرت به قتل حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه كردند، از افرادى به نام‌های كنانة‌بن‌بشر، سودان‌بن‌حمران، قتيرة سكونى، غافقي‌بن‌حرب، حرقوص‌بن‌زهير سعدى و حكيم‌بن‌جبلة یاد کرده‌اند. (البداية والنهاية:١٠/ ٣١٦).
اگر زندگی و سرنوشت اين افراد را بررسى كنيم می‌بینیم همان‌طور که حضرت عمرة بنت ارطاة گفته است هیچ‌کدام از آنان به مرگ طبیعی نمردند، بلکه همۀ آنها كشته شدند. چنان‌که قتيرة سكوني و سودان‌بن‌حمران سكوني فوراً بعد از ارتكاب قتل توسط خادمان حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه كشته شدند. (البداية والنهاية:١٠/ ٣٢٦) كنانة‌بن‌بشر در يكى از نبردها بين محمد‌بن‌أبي‌بكر و لشكر شام كشته شد. (تاريخ طبرى ٥/ ١٠٥)، حكيم‌بن‌جبلة توسط سپاه حضرت طلحه و زبير رضى‌الله‌عنه بعد از جنگ جمل كشته شد. (أسدالغابة ١/ ٥٢١) و حرقوص‌بن‌زهير نيز در جنگ نهروان به هلاکت رسید. (تاريخ دمشق ١٢/ ٣٢٠)، عميربن‌ضابىء برجمي و كميل‌بن‌زياد نخعي نیز که جزو آخرین افرادی بودند که در شهادت حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه دست داشتند، بعد از چهل سال توسط حجاج‌بن‌يوسف ثقفى به جرم مشارکت در قتل كشته شدند.
و این‌گونه معناى آیۀ «فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ» (و خداوند تو را از شر آنان كفايت خواهد كرد) تحقق پيدا كرد و خداوند متعال از قاتلان خليفه راشد كه خونش مظلومانه ريخته شد، انتقام گرفت.


دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید