چند شب پیش همراه یکی از دوستان فرهیخته از خیابان “مهر” شهر زاهدان می‌گذشتیم ناگاه چشم‌مان به پیرمردی افتاد که دو عصا زیر بغل داشت و سبدی پر از کالا را که با یک ریسمان به عصا بسته بود به‌سختی به دنبال خود می‌کشید. نزدش رفتیم و بقیه ماجرا که به زبان شعر چنین است
شبی در کنار خیابان مِهر // بدیدم که پیری چروکیده‌چهر
عصا زیر بازو و باری گران // نهاده به جعبه به زحمت، کشان
در او نای حرکت وَ رفتن نبود // عصا را به بارَش همی بسته بود
قدم‌ها به سختی کشیدی جلو//دو دستش عصا و دو پایش گرو
پیاز و حبوبات و برف و عدس // کشیدی به سختی کشیدی نفس
خیابان مهر است و مهری نبود // مر این سرزمین را سپهری نبود
چه بسیار مرکب‌سوارانِ شهر // گذر کرده ز آنجا به بوق و به قهر
که راه خیابان چرا بسته‌ای؟ // مرا چه که افگار و دل‌خسته‌ای؟
بسی پا به روی پدال هوس // نه وی را مُعینیّ و نی دادرس
اگر شحنه‌ی شهر و گر شهردار // اگر قاضی حکم و گر دادیار
دبیر و مدیر است و صاحب‌مقام // اگر لشکری بود و ارباب نام
چه اصحاب وعظ و چه خاصان شهر // چه عابد چه زاهد چه صوّام دهر
همه از کنارش به غفلت شدند // همه بی‌محابا به سرعت شدند
همه در هیاهوی سخت حيات // همه سرگِران و همه کیش و مات
من اما شدم غرق در کار وی // شدم در شگفتی ز رفتار وی
خودم را رساندم به نزدیک او // بگفتم که ای شیرمرد نکو
بهل تا که دستت بگیرم به دست // رها سازمت زین عذابی که هست
سوار سواری کنم بار تو // سهولت کنم بر تو در کار تو
کجا می‌روی تا رسانم تو را // از این درد و سختی رهانم تو را
بگفتا فدایت شوم ای عزیز // نخواهم کمک از کسی، از تو نیز
روم منزل دخترم، دور نیست // دو گامی که مانده چنان زور نیست
بسی لابه کردم بهل ای عجوز // به توفیق خدمت شبم ساز روز
تو را حق به راه من آورده است // چه احسان و لطفی به من کرده است
کنون گر بگیرم دو دست تو را // بگیرد دو دستم امان خدا
نکرد او قبول و قدم بر نهاد // ز غیرت مرا إذن خدمت نداد
چنین عزت و بی‌نیازی ز خلق // شگفتا در این پیر ژولیده‌دلق
به میدان صبر و رضا مستقیم // نه امید از کس، نه از خلق، بیم
ندانی مقام چنان پیر را // به همت به زير آورَد شیر را
حبیبا حقیقت نه در ظاهر است // پسِ پرده جانا هزاران سِر است
نهان را نداند مگر آن علیم // چه عاجز ز خضری بماند کلیم
خدایا تو دانای خلقی و بس // نبخشد خطا را به غیر از تو کس
تویی رازدار همه بندگان // تو دانی همه آشکار و نهان
بسا در سواران این شهر نیز // بود نیک و صالح ز اهل تميز
نباید به ظاهر دهم حکم بد // چو دانم همه نابکاریِ خود
از آن پیر مستغنیِ پر ز راز // گرفتیم پندی که با دهر ساز
خیابان مهر است او در مسیر // خدایا خودت دست او را بگیر
دیدگاههای کاربران