امام احمد بن حنبل رحمهالله در «مسند» خود از عُقبة بن حارث رضیاللهعنه روایت کرده است: چند شب بعد از وفات پیامبر صلیاللهعلیهوسلم، بعد از نماز عصر همراه ابوبکر صدیق رضیاللهعنه از مسجد بیرون شدیم، حضرت علی رضیاللهعنه نیز همراه ایشان بود. در راه که میرفتیم حسن بن علی رضیاللهعنهما را دیدیم که با بچهها بازی میکرد. ابوبکر او را به آغوش گرفت و بر دوش خود گذاشت و گفت: «بأبی یشبه النبی، لیس شبیهاً بعلي» قال: وعلي يضحك» پدرم فدایش باد! شبیه پیامبر است، نه علی. عقبة بن حارث میگوید: و حضرت علی میخندید. [مسند احمد، ج: ۱، ص: ۲۱۳]
امام بخاری نیز روایت فوق را به نقل از عقبة بن حارث رضیاللهعنه با الفاظ مختصر در «صحیح بخاری» در دو باب «صفةالنبی» و «مناقب الحسن و الحسین» آورده است؛ یعنی علاوه بر اینکه این روایت را در باب مخصوص بیان صفات پیامبر نقل کرده است، شباهت حضرت حسن به پیامبر را بهعنوان یک فضیلت برای حضرت حسن رضیاللهعنه ذکر کرده است. در واقع این فضیلت و سعادت بزرگی برای حضرت حسن رضیاللهعنه است که افزون بر صفات باطنی، در صفات ظاهری نیز شبیه جدش رسولالله صلیاللهعلیهوسلم بود.
روایت فوق را اگرچه محدثین در ذیل دو باب مذکور نقل کردهاند، اما این روایت بیانگر چند مطلب است:
1. حضور حضرت علی رضیاللهعنه در نمازهای جماعت مسلمانان که به امامت ابوبکر صدیق برگزار میشد؛
2. همراهی و قدمزدن ایشان با ابوبکر صدیق بعد از نماز؛
3. اظهار محبت ابوبکر صدیق با حسن بن علی.
بنابراین روایت فوق بیانگر یک حقیقت و واقعیت است و آن ارتباط محبتآمیز و دوستانه بین اهلبیت پیامبر با خلیفه راشد ابوبکر صدیق و بالعکس است. این روایت دلیل موثقی است بر بطلان و بیاساس بودن تمام داستانهای ساختگی که از دشمنی و عداوت بین خلیفه راشد و اهلبیت حکایت دارند.
امروز :یکشنبه, ۱۸ شهریور , ۱۴۰۳
دیدگاههای کاربران