صادق خان، شهردار جدید مسلمان لندن در یادداشتی برای روزنامه گاردین از ماه رمضان میگوید: «همه ما هویتهایی چند بعدی داریم، من هم یک لندنی، یک فرزند و یک پدر هستم و شهرداری منبر من نیست. اما از آنجاییکه ماه رمضان طی روزهای آینده آغاز میشود من معتقدم که این ماه فرصتی عالی برای انجام کارهایی در جامعه و شکستن سوءظنها نسبت به این دین است.
اگر شما کسی هستید که دوستان مسلمان ندارید یا اسلام را از اخبار شناختهاید ممکن است که غیرعمدی خوانشهای رسانهای و اتفاقات رسانهای را با اسلام یکی بدانید. به همین دلیل من در این ماه ایجاد پل و ارتباط با مسلمانان را از طریق برگزاری مراسمهای افطار در کنیسهها، کلیساها و مساجد برای خود به عنوان یک اولویت تعیین کردهام.
بهترین راه برای درک متقابل از عقاید یکدیگر اشتراک تجربیات است. روزهداری راه خوبی برای این اشتراکگذاری است چراکه زمانی که شما نانی را با کسی قسمت و یک غیرمسلمان را به افطار دعوت میکنید نشان میدهید که اختلاف مذاهب مساله بزرگی نیست حتی اگر عجیب باشد.
سالها پیش باید به مردم توضیح میدادیم که چرا در این یک ماه چیزی نمیخوریم اما اکنون در شهر بزرگی چون لندن، جایی که بیش از هزار سال محل تبادل عقاید و فرهنگها بوده است، اکثر مردم کسی را میشناسند که این یک ماه را به روزهداری بپردازد. از این افراد بپرسید که روزهداران چگونهاند. من دوستان زیادی دارم که برای همدلی دست به روزهداری میزنند. شاید آنها تمام روز را به روزهداری نپردازند اما این اقدام نوعی رفتار است.
امسال بهطور خاص رمضان سختتری نسبت به سالهای پیش خواهد بود چرا که ماه قمری هر سال 12 روز تغییر میکند و امسال این ماه با روزهای طولانی تابستان همزمان شده و این ترسناک است. برنامه روزانه من در هر روز رمضان پر است؛ ما رفراندوم اتحادیه اروپا را در پیش داریم و ممکن است بسیاری از روزها من در حالی که در یک مراسم سخنرانی میکنم مجبور به افطار شوم. سال گذشته نیز به همین منوال برنامه روزانه من پر از برنامههای میزبانی و افطار بود. مساله این است که شما نمیخواهید روزه، سبک زندگی شما را تغییر دهد چرا که جدای از هر چیزی این مساله با هدف و الگوی رفتاری روزهداری در تضاد است. درست است که روزهداری بر عملکرد فردی چون جراح مغز یا یک نظامی تاثیر میگذارد اما اینکه بدن شما چهقدر و تا کجا میتواند این مساله را تحمل کند بسیار تاثیرگذار و جالب است.
هر کس که من را میشناسد میداند که من چهقدر در ماه رمضان قابل ترحم هستم. ممکن است برخی بگویند که من تمام سال ترحم برمیانگیزم اما صراحتا روزه حال من را دگرگون میکند. چیزی که بیش از همه طی این ماه دلتنگش میشوم کافئین است. من مجبورم در جلسههای بسیار بسیار خستهکننده حضور یابم (نه امسال چرا که اکنون من بهترین شغل جهان را دارم) و برای دوام آوردن در این جلسات به کافئین نیاز دارم.
بر اساس تحقیقات انجامشده مسلمانان انگلیس خیّرترین گروه در این کشور هستند و من معتقدم بخش اعظمی از نتایج این تحقیقات به ماه رمضان برمیگردد. رمضان ماه فداکاری، اندیشه و شادی است.
نقشی وجود دارد که مسلمانان در چشم عموم ایفا میکنند؛ نقشی که به موجب آن باید به مردم تضمین دهیم که ما خوبیم، این به این دلیل نیست که ما مسئولیتپذیرتریم بلکه به این دلیل است که ما تاثیرگذاریم. نیازی نیست این مساله را از روی پشت بامها فریاد بزنیم، بلکه کافی است بدانید موضوع تنها به اشتراکگذاری تجربیات است. ما متنوعترین شهر جهانیم اما مردم ما آنچنان که میتوانند با هم ترکیب نشدهاند. من میخواهم شرایطی را فراهم کنند که به موجب آن مردم احساس تعلق داشته باشند.»
منبع: ایسنا
دیدگاههای کاربران