حضرت ابوذر رضى‌الله‌عنه مى‌فرمايد: در كشور شام (سوريه كنونى) زندگى مى‌کردم. با حضرت معاويه رضى‌الله‌عنه در مورد تفسير آيه‌ا‌ى اختلاف رأى پيدا کردم، تا اينکه نامه‌اى از حضرت عثمان رسيد كه از من خواسته بود به مدينه برگردم.
او ادامه مى‌دهد: «وقتی به مدینه بازگشتم، مردم چنان اطرافم حلقه زدند که گويا من را قبلا ندیده‌اند.» [صحيح بخارى]
بیشتر افرادی که حضرت ابوذر رضی‌الله‌عنه از آنها سخن به‌ميان می‌آورد، کسانی هستند که به دلایل مادی و مصالح شخصى از حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه ناراض بودند و برخى نيز فتنه‌گر بودند. فتنه‌گران که زهد حضرت ابوذر را با شيوه جمهور صحابه مخالف يافته بودند، سعى می‌کردند با تجمع اطراف اين صحابى جليل‌القدر به نحوى جبهۀ فتنه‌گری خود را تقويت كنند.
حضرت ابوذر غفارى رضى‌الله‌عنه که از افكار مسموم آشوبگران بوى خيانت به خليفه راشد را حس مى‌کند، با گفتن جملۀ «اگر مهاجرين و انصار برده‌اى از حبشه را به‌عنوان امير تعيين کنند، از او پيروی خواهم کرد.» فتنه‌گران را از خود نااميد می‌کند. او با اين جمله بر حقانيت خلافت حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه و بطلان تفكر اهل فتنه صحه می‌گذارد.
همچنین در برخى روايات آمده است كه حضرت ابوذر نزد حضرت عثمان رفت و از تجمع مشكوك اين افراد و فتنه‌گری‌شان با وی سخن گفت. در کتاب فتح‌الباری شرح صحیح بخاری آمده است که حضرت ابوذر يك بار در محضر خليفه با گفتن جملۀ «ما أنا منهم» (من از زمرۀ آنها (آشوبگران) نیستم) از فتنه‌گران اعلام برائت فرمود.
حضرت ابوذر رضی‌الله‌عنه سپس برای نجات از مزاحمت‌هاى آشوبگران، با بهترين دوستش؛ حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه مشورت نمود و از وی اجازه خواست تا به‌منظور محفوظ ماندن از شر آنها از زندگى در شهر مدينه فاصله بگيرد. حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه که قبلا ابوذر را از شام به مدينه فراخوانده بود تا در کنارش در مدينه بماند، تمايلى به اين نداشت که اين صحابى برجسته دوباره مدينه را ترک كند، لذا با اين پيشنهاد ابوذر به طور مشروط موافقت كرد و خطاب به ابوذر فرمود: «اگر می‌خواهى از شهر فاصله بگيرى اختيار با خودت است، ولى در مكانى كه به شهر مدينه نزديک باشد اقامت گزین.» ابوذر نیز با اين پيشنهاد خليفه موافقت كرد و روستايى در نزديکی مدينه به‌نام “ربذه” را به‌عنوان اقامت‌گاه خویش اختيار نمود.
حضرت ابوذر رضی‌الله‌عنه در مدت اقامت در ربذه، براى ادای نماز جمعه به مدينه مى‌آمد و با صحابه رسول خدا، به‌ویژه حضرت عثمان در ارتباط بود. حضرت عثمان از اموال شخصى‌اش به او کمک مى‌کرد.
حضرت ابوذر غفارى رضی‌الله‌عنه در سال 32 هجرى در ربذه وفات كرد. همسر و فرزندان حضرت ابوذر به مدینه آورده شدند و حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه سرپرستی آنها را بر عهده گرفت. در برخی روايات آمده است که حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه شخصا به “ربذه” رفت و اعضای خانوادۀ آن صحابى جليل‌القدر را با خود به مدینه برد و آنان را تحت تكفل خویش درآورد.
با بررسی گذرای چگونگی ارتباط بین حضرت عثمان و حضرت ابوذر رضی‌الله‌عنهما به جرأت مى‌توان گفت که از بين صحابه پيامبر هيچ‌کس به اندازه حضرت عثمان با حضرت ابوذر دوستی و محبت نداشته و ایشان را مورد تفقد و نيكى قرار نداده است. حضرت عثمان رضى‌الله‌عنه پس از وفات حضرت ابوذر نیز او را فراموش نكرد و نیکی و خیرخواهی خویش را با نیکی به بازماندگان حضرت ابوذر ادامه داد. او خانواده ابوذر را از ربذه به مدينه آورد تا تحت سرپرستی خلیفة‌المسلمین به زندگى ادامه دهند.
و اینگونه است که، بر خلاف برخی اساطیر و شبهه‌پراکنی‌ها، از حضرت ابوذر غفاری رضی‌الله‌عنه زهد و اطاعت از خليفۀ راشد در سخت‌ترين شرايط، و از خليفه راشد؛ حضرت عثمان غنی رضی‌الله‌عنه نيكوكارى، احترام، عطوفت و مهربانی نسبت به ابوذر رضی‌الله‌عنه به‌جاى ماند. رضى‌الله عنهما.
دیدگاههای کاربران