حال این روزهای وطن خوب نیست…. به سختی نفس می‌کشد. کرونا امانش را بریده. جنگ با این بی‌رحم در جبهه و سنگری دیگر است؛ در بیمارستان‌هاست و سربازان خط مقدم، پزشکان و پرستاران هستند که نمی‌دانند از کدام زاویه مورد حمله و تهاجم هستند.
دشمن نامرئی است، کمین کرده و شبیخون می‌زند. هفته‌هاست که سپیدپوشان ما در جنگی نابرابر با این ویروس هستند… هفته‌هاست این سربازان نه مرخصی رفته و نه خانواده‌هایشان را دیده‌اند؛ در آماده‌باش کامل هستند، تک می‌خورند و قربانی می‌دهند.
انصاف نیست که آتش‌بارها را به طرف‌شان بگیریم با بیرون رفتن‌های غیرضروری از خانه، با شکستن قرنطینه.
ایثار این عزیزان را قدر می‌نهیم و گرامی می‌داریم و به آنها پیام می‌دهیم که به یادشان هستیم و برایشان دعا می‌کنیم تا این روزهای طوفان بگذرد؛ گرچه می‌دانیم شاخه‌های ستبری از این درخت شکسته است.
به یادتان هستیم و ایمان داریم این دیو را به زانو در خواهید آورد… برایتان در قلب‌هایمان شمع روشن کرده‌ایم، برای چراغ‌های تا صبح روشنِ اتاق‌های کشیک و صورت پوشیدۀ زیر ماسک‌ها که هفته‌هاست نسیمی نوازش‌اش نکرده… برای دل‌های نگرانی که چشم به راه‌تان هستند.
بهار آمده؛ پشت دراتاق‌های ایزولۀ شماست تا با هم به خوش‌آمدش برویم.
منتظرتان هستیم و دست‌هایمان به‌سوی خدای آسمان‌هاست تا با هم بخندیم و از قصۀ این‌روزهای سخت برای آنهایی که ندیده‌اند بگوییم./ کانال نویسنده
امروز :جمعه, ۷ اردیبهشت , ۱۴۰۳
دیدگاههای کاربران