حجت‌الاسلام علی یونسی، یکی از معدود اعضای صریح و کم پروای دولت فعلی است. دستیار ویژه رئیس‌جمهور ایران در امور اقوام و اقلیت‌های دینی و مذهبی اخیراً در مصاحبه‌ای با سالنامه روزنامه ایران به نکات مهمی در خصوص مشکلات اقلیت‌ها اشاره کرده و با لحنی لطیف از دولت انتقاد کرده است.
یونسی گفته است: «انتظار داریم دولت در انتخاب مدیران ارشد شجاعت بیشتری از خود نشان بدهد. اینکه آقای روحانی می‌گوید افراد را از قطار انقلاب پیاده نکنیم، انتظار می‌رود بیش از همه خود دولت در این مسیر پیشگام باشد. نباید تنها به یک سفیر اهل سنت بسنده کرد، بلکه باید سعی کرد اهل سنت در سطوح بالاتر حضور داشته باشند. الآن بدنه دولت در اجرای بخشنامه رئیس‌جمهوری درباره اقلیت‌ها، چندان به آقای رئیس‌جمهور و به بنده که مسئولیت در این حوزه دارم، پاسخگو نیست. من که پیگیر این قضیه هستم، مقاومت‌ها را می‌بینم. دولت باید نشان بدهد که در این پیچ‌ها و مسیرها قطار دولت، ظرفیت بیشتری دارد و از همه اقوام و اقلیت‌ها و جریان‌های سیاسی در آن سوار می‌شوند.»
آقای یونسی در پاسخ به این سؤال که «دلیل این مقاومت به درون دولت بازمی‌گردد یا بیرون؟» اظهار داشته است: «هرچه باشد، قابل توجیه نیست. مثلاً انتظار این بود که دستکم یک اهل سنت به‌عنوان مشاور اهل سنت در کنار رئیس‌جمهوری محترم قرار بگیرد. این پیشنهاد من بود که البته هنوز هم از تحقق آن، مأیوس نشدم.»
ناگفته پیداست شخصیت‌های خیرخواه که با دولت همکاری می‌کنند در راستای اجرای کامل قانون اساسی و رفع تبعیض‌ها با «مقاومت» و سرپیچی «بدنه‌ی دولت» مواجه هستند. گروه‌های فشار بیرون از دولت قطعا تأثیرگذاری بیشتری در این زمینه دارند؛ به‌همین دلیل است که اهل‌سنت همچنان از دست یافتن به مناصب بالا، حتی در سطح استاندار، همچنان محروم هستند و در زمینه‌ی استخدام‌ها نیز گشایش ملموسی صورت نگرفته است. آزادی‌های مذهبی برای اهل‌سنت در کلان‌شهرها تقریبا در همان سطح قبلی است. این در حالی است که انتظار می‌رفت پس از انتشار نامه‌ی مولانا عبدالحمید به رهبر انقلاب و پاسخ مهم و امیدافزای ایشان به آن نامه، دستگاه‌های مختلف حکومتی با دستی بازتر و سعه صدر بیشتر به اقوام و مذاهب توجه می‌کردند.
پیش‌ازاین بارها رهبرانی مانند مولانا عبدالحمید به حضور تندروها در نهادها و دستگاه‌های مختلف اشاره کرده و از ضرورت «ایستادگی» در مقابل لایه‌های فشار سخن گفته‌اند. پس از کارشکنی جریان‌های تندرو که باعث شدند مولانا عبدالحمید در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور حضور نیابد، ایشان تصریح کرده بودند: «دولت که پیروزی خود را مدیون رأی قاطع و منسجم اهل سنت می‌داند نباید به‌راحتی تسلیم فشار گروه‌ها و جریاناتی می‌شد که فقط به منافع خود می‌اندیشند و خیرخواه و دلسوز کشور نیستند.»
سخنان اخیر دکتر یونسی حاوی یک پیام مشخص به اهل سنت و گروه‌های اجتماعی مشابه است؛ وقتی زیردستان ما به رئیس‌جمهور و خود بنده پاسخگو نیستند، بنابراین در مدت باقی‌مانده از دولت منتظر تحولی بزرگ در خصوص حقوق خود نباشید. در حقوق اقلیت‌ها هنوز بر همان پاشنه‌ی قبلی می‌چرخد.
از اظهارات یونسی چنین برداشت می‌شود که شخصاً معتقد به مقاومت در برابر لایه‌های فشار است، اما گویا سایر مسئولین ارشد دولتی چنین دیدگاهی ندارند و دلسوزانی مانند وی تنها هستند. بدیهی است اگر این روند ادامه داشته باشد، محافل تندرو هزینه‌های بیشتری برای ملت و حاکمیت خواهند تراشید. خیرخواهان نظام چاره‌ای جز تسلیم شدن در مقابل خواست اکثریت میانه‌رو ندارند و باید اقلیت تندرو را توجیه کنند یا به حاشیه برانند. آقای روحانی در اواخر اسفند 96 به خبرنگاران گفته است: «گوش ما باید برای سخن مردم شنوا باشد، البته سخن مردم موج فرکانس خاصی ندارد که فقط به سمت قوه مجریه برود. باید همه حرف مردم را بشنوند.» جمله‌ی آخر دکتر روحانی خیلی مهم است. ظاهراً روحانی حرف مردم را شنیده است، اما می‌خواهد بقیه هم گوش شنوا داشته باشند تا لکه‌ی بی‌عدالتی و تبعیض از چهره‌ی کشور پاک بشود.
دیدگاههای کاربران