مدتی بود که در سایه‌ی تهاجمات منطقه‌ای و جنگ‌های مرزی و درگیرهای داخلی منطقه، تمام حواس‌ها پرت بود. «فلسطین» تقریباً از یاد رفته بود. کسی درباره‌اش جدی حرف نمی‌زد. کسی از «غزه» و «قدس» نمی‌گفت. کسی تحولات و روند مذاکرات را دنبال نمی‌کرد.
زوم توجه‌ها از مرکزیت قدس و فلسطین، با آتش‌افروزی‌های نابخردانه، به جاهای دیگر معطوف شده بود، ضمن این‌که گاهی نامی و در حد یک نام، از مردم فلسطین یادی می‌شد.
من کنار تمام این غفلت‌ها و یادرفتن ها، در تمام این به‌حاشیه‌راندن‌ها، سخن کم‌حجم ترامپ را خیری برای توجه دوباره مسلمانان به قدس می‌بینم که یادمان آورد اینجا، نقطه اشتراک است و باید به اتحاد فکر کنیم.
باید تشکر کنیم از دیوانه‌ای که هرلحظه و با هر اقدامی، به مسلمانان تذکر می‌دهد که در انزوا و دشمنی، تهدید پشت سرتان است… به مسلمانان گوشزد می‌کند که از تفرّق شما، ما استفاده می‌کنیم و برنامه‌های به‌تعویق‌افتاده را پیش می‌بریم، از دشمنیش ما، ما کامیابیم…
این حرکت ترامپ را اگر ژرف نگاه کنیم صدای جرسی در سرزمین خفتگان بود، در وادی خواب‌رفتگانی که باهم در خصومت و جنگ سبقت گرفته‌اند و نزاع‌های فرقه‌ای و مذهبی، تمام توان‌شان را گرفته و با این ضعف، می‌شود قدرت صهیونیست را تقویت کرد.
ترامپ به مسلمانان پیام داد که با دیوارهای تَرَک‌برداشته و سقف‌های بی‌پایه، ما قلعه می‌سازیم، قدس را می‌بخشیم، تا آرزوهای‌تان و سرزمین مقدس‌تان مضحکه شود و از میانه‌ی این‌همه کشتار شمایان، ما با انبارهای خالی تسلیحات و جیب پر، به ریش‌تان بخندیم!
شاید این بی‌پروایی ترامپ در تحقق آرزوی صهیونیست‌ها همان آرمان همه‌ی دوستداران اسرائیل بود که با تزویر قصد داشتند قایمش کنند و قدم‌به‌قدم جلو بیایند، ولی بودن نعمت ترامپ، آن را برملا کرد و آفتاب را بر تاریکخانه‌های ذهن‌شان تاباند.
این راز سربه‌مهر از زبان ترامپ باید مسلمانان را هوشیارتر کند تا دشمنی‌ها و خصومت‌ها را کنار بگذارند و متحد شوند.
اتحاد جهان اسلام گرچه این روزها به معجزه می‌ماند، ولی معجزه هم با یکی گشتن، شدنی است.
بودجه‌ای که کشورهای اسلامی برای جنگ در یک کشور اسلامی دیگر هزینه می‌کنند و قربانی‌اش مردم عادی هستند، اگر برای متحد کردن مسلمانان خرج می‌شد، آیا هنوز معادلات منطقه‌ای به اسرائیل فرصت سوءاستفاده را می‌داد؟
حضور یک تومور بدخیم در محل تجمع کشورهای مسلمان در خاورمیانه، با دوستی ایران و عربستان، سایه‌ی بدشگون اسرائیل را کوتاه‌تر می‌کند و جسارت تصمیم‌های مثل حکم ترامپ را به حداقل می‌رساند…
دخالت قدرت‌های منطقه‌ای در کشورهای کوچک دیگر، برای گسترش مذاهب و نحله‌ها، اگر صرف اتحاد و تجهیز مسلمانان علیه صهیونیست شود، بسیاری از توطئه‌ها به فرجام نمی‌رسد.
اگر پای یک آرمان مشترک و برای حصول آرامش برای یک زخم کهنه، خاورمیانه متحد می‌شد، آیا جسارت ترامپ به‌حدی می‌رسید که اعلام کند تا شش ماه دیگر سفارتش را به قدس منتقل می‌کند؟
این آشفتگی‌ها و ضعف بر اثر جنگ و نزاع‌ها، مقدمه‌ای شد تا ترامپ در یک منطقه‌ی ازپاافتاده و ضعیف اعلام امپراتوری کند.
خاورمیانه‌ی درگیر اختلاف، چگونه می‌تواند علیه این تهدید، قد علَم کند؟
ترامپ با درک این‌همه، دست روی ضعف مسلمانان گذاشت و در حساس‌ترین موقعیت و در حالت ضعف منطقه، قدس را به اسرائیل بخشید. اما این حرکتش و سخنش را باید ستود؛ اگر زنگ بیداری ما باشد!
حالا آیا این تکه از پاره‌ی تن اسلام ارزش آن را دارد که به‌خاطرش متحد شویم؟
ای غنچه خوابیده، چون نرگس نگران خیز
کاشانه ما رفت به تاراج خزان خیز
از خواب گران، خواب گران، خواب گران خیز
از خواب گران خیز
دیدگاههای کاربران