در پاسخ به این پرسش که چه کسی «پیروز» انتخابات اخیر ریاستجمهور است؟ اظهارنظرهای گوناگونی میشود. افراد، با توجه به دیدشان به انتخابات و نتایج آن، اشخاص حقیقی و حقوقی زیادی را پیروز دوازدهمین دورهی انتخابات ریاستجمهوری معرفی میکنند. آنچه نباید از ذهن دور بماند این نکته است که چه بسا همهی این افراد پیروز این انتخابات باشند؛ اگر نظام جمهوری اسلامی ایران، ملت ایران، گفتمان اعتدال و دوری از خشونت و افراطگرایی، خردورزی و نفی عوامگرایی، اصلاحطلبی، جامعه مدنی، طبقه متوسط جامعه، جامعه پراکنده اما متحد اهلسنت و صدالبته شخص آقای روحانی را پیروز انتخابات اردیبهشت 1396 بدانیم، هیچ تناقضی در این برداشت ما نخواهد بود.
واقعیت امر این است که دوران سوءاستفاده از احساسات مذهبی و نژادی و عوامفریبی با شعارهای توخالی به سر آمده است. فشارهای زندگی روزمره، مردم را بیش از پیش «عملگرا» بهبار آورده است. فضای متشنج خاورمیانه و ناامنیها در همسایگی ایران، از دید مردم عادی مخفی نمانده است. در حالیکه ساکنان خاورمیانه از جنگ و ناامنی خسته شدهاند و آرامش و رفاه توأم با عزت آرزویشان شده است، چگونه امکان دارد ایرانیها رؤیای نبردهایی را در سر بپرورانند که نتیجهی باخت- باخت آن قطعی است؟!
آرزوی هر ایرانی، عزت و اقتدار کشورش است و بدیهی است که شهروند ایرانی، دولتی عملگرا را انتخاب کند؛ دولتی که توانایی دور نگه داشتن کشور از شعلههای جنگ و نفرت خاورمیانه را داشته باشد و اجازه ندهد سرمایههای این کشور قربانی سیاستهای نادرست بشود. حاکمیت اعتدال و عقلانیت در کشور مهمترین خواستهی ایرانیهاست؛ عمامه و یا رنگ آن در درجهی بعدی اهمیت قرار دارد.
جامعه اهل سنت ایران نیز همانند سایر هموطنان ایرانیاش نگران آینده کشورش است. ایرانیهای سنیمذهب، ضمن حفظ هویت مذهبی و قومی خود، به فکر اعتلا و عزت کشورشان هستند. عواملی که در سالهای اخیر باعث ایجاد تنفر از کشور شده، برای آنان نیز آزاردهنده است. اهل سنت هم میخواهد نگاه جهان و جهانیان نسبت به ایران و ایرانی تغییر کند. این امر هم میسر نمیشود مگر با روی کار آمدن اعتدالگرایان خردورز که آحاد جامعه را میبینند و میانهای با انحصارگرایی و تنگنظری ندارند.
سُنی ایرانی نیز پیروز انتخابات است؛ چون بار دیگر اتحاد خود را به نمایش گذاشت و همچون جامعهای متمدن و فرهیخته مطالباتش را دنبال میکند. اهل سنت کشور به شرایط کشور اشراف دارد و منتظر وقوع تغییرات انقلابی نیست؛ به همین دلیل با اطمینان و خویشتنداری به انتظار رفع محرومیتها نشسته است. این انتظار ممکن است سالها و حتی دههها طول بکشد و چه بسا میوهی شیرین آن نصیب نسلهای بعدی بشود. اگر این روند تداوم داشته باشد، قطعا جامعه اهل سنت هیچگاه بازنده نخواهد بود.
دیدگاههای کاربران