زشت ترین بخش فرهنگ غرب و طرز تفکر یک انسان غربی، نبود عفت، پاکدامنی و حیا و احترام در سیستم تربیتی آن است. بسیار عجیب است که با همین دیدگاه و فرهنگ سخیف و خالی از عفت و احترام به انبیای الهی می نگرند. لذا می بینیم که هیچ ارزش و جایگاهی برای پیامبران الهی قایل نیستند و به مقام شامخ آنها کمترین ارزش و احترامی نمی گذارند. در فیلمها و سریالهایشان بارها به حضرت مسیح علیه الصلاة و السلام توهین کردند و از طعن به جایگاه این نبی والامقام الهی و تمسخر به او دریغ نکردند.
زشت تر از این طرز فکرشان، توقعی است که غربیها از جامعه جهانی مخصوصا جهان اسلام دارند که همه باید همچون آنها فکر کنند و بیندیشند. اما هنگامی که واکنش جهان اسلام به توهینهایشان را می بینند متعجب می شوند که مگر چه اتفاقی افتاده که این همه سر و صدا در مشرق زمین راه افتاده است؟ چرا این همه خشم از یک فیلم و سازندگانش؟! غربیها می خواهند که ما حتی در این سفاهت و دیوانگی نیز از آنها تقلید کنیم. انگار توهین و بی ادبی آنها به پیامبرانشان الگوی خوبی برای ماست!!
حال آنکه جهان اسلام بهترین الگوی و شیوه را در تعامل با مقدسات ادیان آسمانی و غیر آسمانی داراست و می زیبد که از حوادث و رویدادهایی که هر از گاهی به وقوع می پیوندد، در جهت شناساندن این الگوی زیبای قرآنی در تعامل با مقدسات ادیان دیگر بالاخص انبیای الهی بهترین استفاده را کرد.
نخستین درسی که قرآن کریم به ما آموخته این است که؛
اولاً: ما به عنوان مسلمان مکلفیم تا در حفاظت “چهره نیکو و آبرومند” تمام پیامبران الهی کوشا باشیم. در عین حال از تقلید ملتهای سیه روزی که سعی در لکه دار کردن چهره پیامبرانشان کرده اند نهی شده ایم؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آَذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَكَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهًا» ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده اید مانند آنهایی نباشید که حضرت موسی علیه الصلاة والسلام را آزار رساندند، پس خداوند وی را از آنچه گفتند تبرئه نمود و ایشان نزد خداوند بلندمرتبه است.
ثانیاً: یکی از مقاصد دین مبین اسلام مطرح کردن انبیا به بهترین شیوه و صورت، و شناساندن آنها به روش و شیوه ای که لایق شأن و منزلتشان است و محبت و پیروی آنها را به دنبال دارد. به عنوان مثال به روش قرآن در مطرح کردن و معرفی پیامبر بزرگوار خداوند حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام بنگریم:
1- شناسایی معجزه ولادت مسیح: «فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آَتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا» ترجمه: پس [مريم] در حالى كه او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد گفتند اى مريم، به راستى كار بسيار ناپسندى مرتكب شدهاى، اى خواهر هارون پدرت مرد بدى نبود و مادرت [نيز] بدكاره نبود. [مريم] به سوى [عيسى] اشاره كرد. گفتند چگونه با كسى كه در گهواره [و] كودك است سخن بگوييم؟! [كودك] گفت: من بنده خدا هستم. به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و تا زندهام به نماز و زكات سفارش كرده است و مرا نسبت به مادرم نيكوكار كرده و زورگو و نافرمانم نگردانيده است. و درود بر من روزى كه زاده شدم و روزى كه مى ميرم و روزى كه زنده برانگيخته مى شوم.
2- شناسایی شخصیت نیک سیرت و بلندمرتبۀ حضرت عیسی: «إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآَخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ» ترجمه: [ياد كن] هنگامى [را] كه فرشتگان گفتند اى مريم خداوند تو را به كلمه اى از جانب خود كه نامش مسيح عيسى بن مريم است مژده مى دهد در حالى كه [او] در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان [درگاه خدا] است. [آل عمران:45]
3- پرداختن به معجزه های نبوت حضرت عیسی: «إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي» ترجمه: [ياد كن] هنگامى را كه خدا فرمود: اى عيسى پسر مريم نعمت مرا بر خود و بر مادرت به ياد آور آنگاه كه تو را به روح القدس تاييد كردم كه در گهواره و در ميانسالى با مردم سخن گفتى و آنگاه كه تو را كتاب و حكمت و تورات و انجيل آموختم و آنگاه كه به اذن من از گل چيزى به شكل پرنده مى ساختى سپس در آن مى دميدى و به اذن من پرنده اى مى شد و كور مادرزاد و پيس را به اذن من شفا مى دادى و آنگاه كه مردگان را به اذن من از قبر بيرون مى آوردى. [مائده:110]
4- نحوه شناسایی کتاب انجیلی که بر حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام نازل شد: «وَقَفَّيْنَا عَلَى آَثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآَتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ» ترجمه: و عيسى پسر مريم را به دنبال آنان [پيامبران ديگر] درآورديم در حالى كه تورات را كه پيش از او بود تصديق داشت و به او انجيل را عطا كرديم كه در آن هدايت و نورى است و تصديق كننده تورات قبل از آن است و براى پرهيزگاران رهنمود و اندرزى است. [مائده: 46]
5- شناسایی روش دعوت حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام؛ روشی که به سوی توحید الله تعالی فرا می خواند: «مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ» ترجمه: جز آنچه مرا بدان فرمان دادى [چيزى] به آنان نگفتم [گفتهام] كه خدا پروردگار من و پروردگار خود را عبادت كنيد. [مائده:117]
و منهجی است که به مردم حکمت را می آموزد و معیارهای برداشتن اختلاف را برایشان واضح می کند. «وَلَمَّا جَاءَ عِيسَى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ» ترجمه: و چون عيسى دلايل آشكار آورد گفت به راستى براى شما حكمت آوردم و تا درباره بعضى از آنچه در آن اختلاف مى كرديد برايتان توضيح دهم پس از خدا بترسيد و فرمانم ببريد. [زخرف: 63]
ثالثا: پیامبر اسلام نیز از حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام به روشهای نیکوی ذیل سخن گفته است:
أ) «بينما أنا نائم أطوف بالكعبة فإذا رجل آدم سبط الشعر يهادى بين رجلين ينطف رأسه ماء أو يهراق رأسه ماء فقلت من هذا؟ قالوا: ابن مريم» ترجمه: در حالی که خواب بودم دیدم که کعبه را طواف می کنم، ناگهان چشمم به مردی گندمگون، نرم موی، در حالی که به دو نفر تکیه داده بود و می آمد افتاد که از سرش قطرات آب روان بود. پرسیدم: این کیست؟ گفتند: فرزند مریم (عیسی علیه اسلام) است.
ب) پیامبر بزرگوار اسلام در وصف مسیح علیه الصلاة والسلام فرمودند: «ربعة أحمر كأنما خرج من ديماس» مردی میانه قامت، سرخ رنگ، گویا تازه از حمام خارج شده است. منظور از جمله پایانی بیان تازگی و شادابی چهره حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام است.
ت) و نیز فرمود: «أنا أولى الناس بعيسى بن مريم في الدنيا والآخرة والأنبياء إخوة لعلات أمهاتهم شتى و دينهم واحد» ترجمه: من نزدیکترین مردمان به حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام در دنیا و آخرت هستم. پیامبران برادران ناتنی هستند؛ مادرانشان متفاوت هستند ولی دینشان یکی است.
رابعاً: ارتباط نظام مند، بین ایمان به پیامبر اسلام و حضرت عیسی علیه الصلاة والسلام.
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ اللَّهِ وَابْنُ أَمَتِهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ وَأَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَأَنَّ النَّارَ حَقٌّ أَدْخَلَهُ اللَّهُ مِنْ أَىِّ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةِ شَاءَ» [رواه مسلم] ترجمه: کسی که به وحدانیت خداوند و رسالت حضرت محمد صلی الله علیه وسلم گواهی دهد و به اینکه حضرت عیسی بنده خدا و فرزند کنیزش و کلمه الهی است و روحی از جانب اوست که به مریم القا نمود، و بهشت و جهنم حق هستند، خداوند وی را از هر دروازه ای از دروازه های هشتگانه بهشت که بخواهد وارد بهشت می کند.
امام نووی- رحمه الله تعالی- یکی از علمای برجسته جهان اسلام در توضیح این حدیث می فرماید: این حدیث دارای جایگاهی بلند است و از جامعترین احادیث مشتمل بر عقاید به شمار می رود.
در کنار شناسایی تعریف پیامبر بزرگوار خداوند حضرت عیسی بن مریم، قرآن کریم شناسایی منصفانه و شرافتمندانه مادر پاکدامن ایشان را نیز برعهده گرفته است. این بانوی عفیف و پاکدامن و بلندمرتبه مورد تهمتهای ناروا از طرف یهودیان تندرو قرار گرفت؛ انسانهای پستی که سیرت زنان و مردان پاکدامن برایشان غیر قابل تحمل است و در گذشته و حال با تمام امکانات و وسایل لازم از هیچ کوششی در لکه دار کردن چهره پاکان الهی و توهین به آنها دریغ نکرده اند. در قرآن کریم می خوانیم:
أ) مریم دختر عمران محفوظ از شرّ شیطان است: «وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ» ترجمه: من نامش را مريم نهادم و او و فرزندانش را از شيطان رانده شده به تو پناه مىدهم» ] آل عمران: 36]
ب) کرامات و امور خارق العاده از طرف رب العالمین که حضرت مریم به وسیله آن مورد لطف و احسان خداوندی قرار گرفت بدین شکل در قرآن ذکر شده اند: «كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ» ترجمه: زكريا هر بار كه در محراب بر او وارد مى شد نزد او [نوعى] خوراكى مى يافت [مى]گفت: اى مريم اين از كجا براى تو [آمده است؟ او در پاسخ مى]گفت: اين از جانب خداست كه خدا به هر كس بخواهد بى شمار روزى مى دهد. [آل عمران:37]
ت) مریم علیها الصلاة والسلام بانوی پاکدامن و برگزیده از بین زنان جهان: «وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ» ترجمه: [ياد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند اى مريم خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است. [آل عمران:42]
ث) مریم؛ بانوی فرمانبردار و عابد: «يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ» ترجمه: اى مريم فرمانبر پروردگار خود باش و سجده كن و با ركوع كنندگان ركوع نما. [آل عمران:43]
ج) صاحب مژده به مولودی عظیم: «إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآَخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ» [ياد كن] هنگامى [را] كه فرشتگان گفتند اى مريم خداوند تو را به كلمه اى از جانب خود كه نامش مسيح عيسى بن مريم است مژده مى دهد در حالى كه [او] در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان [درگاه خدا] است. [آل عمران:45]
ح) جاویدان قراردادن یاد و خاطره مریم در قرآن: «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا» ترجمه: و در اين كتاب از مريم ياد كن آنگاه كه از كسان خود در مكانى شرقى به كنارى شتافت. [مریم:16]
خ) نشانی برای همه جهانیان: «وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آَيَةً لِلْعَالَمِينَ» ترجمه: او و فرزندش را نشانی برای جهانیان قرار دادیم.
این شیوۀ بیان قرآن که مملو از تمجید و توصیف پیامبران و اولیای الهی است در حقیقت حجتی قوی است در اهمیت مسئولیت اخلاقی جامعه اسلامی نسبت به نه تنها نبی مکرم اسلام، بلکه تمام انبیای الهی است.
به دور ازعقل و انصاف است که مسلمانان از جایگاه تمام انبیا دفاع کنند و نسبت به جایگاه نبی خودشان واکنشی نشان ندهند. زیرا سکوت در قبال طعن و تمسخر به یکی از انبیا در حقیقت سکوت در مقابل طعن و تمسخر به همه پیامبران است. و بر این اساس است که هیچگونه تفاوت و فرقی بین یک پیامبر با پیامبر دیگر نیست. در آیات پایانی سوره بقره به عدم تفاوت بین پیامبران الهی تصریح شده است: «لانفرق بین أحد من رسله» ترجمه: ميان هيچ يك از فرستادگانش فرق نمىگذاريم.
آيا پیامبری که با خودش دین و کتابی آورد، که مملو از بیان اوصاف و تعریف پیامبران دیگر اقوام به زیباترین روش است، این حق را بر گردن جامعه بشری و پیروان آن ادیان ندارد که حداقل حقوقش را بشناسند و احترامش کنند، اگر چه به او و دعوتش ایمان نمی آورند؟
آیا به دور از عقل و انصاف و وجدان نیست که به پیامبری که در پیام آسمانی اش به ایمان به تمام انبیای الهی دعوت داد و از جایگاه و نیز ناموس آنها دفاع کرد توهین شود؟!
در واقع توهین به پیامبر اسلام توهین به تمام انبیای الهی است، و دفاع از پیامبر اسلام در هر زمان بدون استثنا دفاع از تمام پیامبران الهی است. و این بزرگترین دلیل بر مشروعیت دفاع از خاتم انبیا محمد مصطفی مدافع تمام پیامبران الهی است.
دیدگاههای کاربران