در واقع این شخصیت کم‌نظیر را کل دنیا باید می‌شناخت و از معارفش بهره می‌برد و نام ایشان در کنار بزرگانی همچون شاگردان و مریدان علامه اشرف‌علی تهانوی، مولانا محمد قاسم نانوتوی، علامه محمد یوسف بنوری، مولانا مفتی محمد شفیع و دیگر بزرگواران امت یاد می‌شد اما دست تقدیر طوری رقم خورده بود که ایشان نیز به‌مانند خیلی از اساتید خود همچون استاد عطاجیق آخوند چوگان، استاد طایجان آخوند قره‌جه، استاد عبدالعزیز آخوند چوگان و استاد نظر آخوند ماهری رحمهم الله و دیگر معاصرانش از اساتید و علمای بزرگ ترکمن‌صحرا به خاطر موقعیت و شرایطی که داشته‌اند ناشناخته و گم‌نام می‌ماند.

زمانی جامعۀ هند به 72 ملتی خود می‌نازید، اما در دهه گذشته نارندا مودی هند را تبدیل به یک جامعه متعصب و گسسته کرده که متعصبان هندویانِ اکثریت، چشم دیدن 200 میلیون مسلمان در اقلیت را ندارند.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی از سخت‌تر شدن شرایط زندگی برای بیش از 200 میلیون مسلمان هندی در اثر سیاست‌های هندوگرایانه و ناسیونالیستی حزب متبوع نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند در یک دهه گذشته خبر داده است.

نقش مولانا عبدالحمید فراتر از وحدت اهل‌سنت است. ایشان به عنوان صدای رسای مظلومان، همواره در جهت دفاع از حقوق مردم ایران کوشا بوده و در برابر تبعیض و بی‌عدالتی سکوت اختیار نکرده است. بی‌شک، شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید؛ منادی وحدت و ناجی مظلومان، نقشی بی‌بدیل در ایرانِ واحد و یکپارچه ایفا می‌کند.