مجلس [دوازدهم] شورای اسلامی در ۷ خردادماه ۱۴۰۳ با حضور مقامات و انجام تشریفات ویژه آغاز به کار نمود. نمایندگان جدید تازه‌نفس زیادی وارد مجلس شدند که می‌توانند طی چهار سال آینده نقش تاثیرگذاری در توسعه و پیشرفت کشور ایفا کنند.
روزگاری به قول آلوین تافلر، نگارنده کتاب “جابجایی در قدرت”، عنصر ماهیچه و قدرت بدنی شاخصه قدرت بود، در عصر صنعتی که به عصر دودکش‌ها مشهور است، ثروت‌های خدادادی چون معادن و منابع طبیعی عامل قدرت بودند و امروزه فقط و فقط عنصر «دانایی» است که می‌تواند هر کشوری را از دام عقب‌افتادگی یا عقب‌ماندگی برهاند یا حرکت در مسیر توسعه را سرعت ببخشد. چنانکه سرزمین‌هایی چون ژاپن، چین، کره جنوبی و برخی از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در این وادی حرکت نموده و گام‌های بلندی در مسیر توسعه برداشته‌اند و یا به سرعت در حال ارتفاع‌گرفتن هستند و جالب است که اینها اوج‌گیری و قدرت خود را با اقدامات توسعه‌ای متنوع به رخ می‌کشانند.
نکته اینجاست؛ کشوری که قریب به ۶۰ سال در کنار کشورهای در حال توسعه، گرفتار شده و درجا می‌زند و نمی‌تواند این مانع و زنجیر فولادین را بشکند و وارد دنیای کشورهای توسعه‌یافته گردد، لازم است کمی به خود بیاید و در جغرافیای جهانی جایگاه واقعی‌اش را دریابد.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی به‌عنوان عصاره و نخبگان سیاسی ملت ایران، از همه مسئول‌ترند. آنها می‌توانند با مشارکت مشاوران زبده، ارتباط با دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، پژوهشکده‌های تحقیقاتی، الگوگیری (benchmark) از کشورهای توسعه‌یافته، در یک حرکت جمعی سدها و موانع توسعه‌ای را بشکنند و به سمت قله‌های پیشرفت گام بردارند. البته این مهم میسر نمی‌گردد مگر با بهره‌گیری از عنصر«دانایی».
بر اساس نظرسنجی جهانی انجام‌شده توسط شبکۀ US News & World Report، ایالات متحده، که تأثیر کشور‌ها را بر اساس درک شرکت‌کنندگان از عواملی مانند قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی ارزیابی می‌کند، ایران در رتبه ۱۸ جهانی قرار دارد و یکی از بزرگترین اقتصاد‌های خاورمیانه را دارد. این کشور به دلیل موقعیت استراتژیک و همچنین نفت فراوان و سایر منابع طبیعی، مدت‌هاست توجه قدرت‌های بزرگ جهانی را به خود جلب کرده است. اما متاسفانه تا سال ۲۰۲۳ رتبه ۶۱ در میان کشورهای درحال توسعه را در اختیار دارد و این، جای تعجب دارد. بر اساس گزارش اقتصاد ایران باوجود داشتن ۱۰ درصد از ذخایر نفتی شناخته‌شده جهان و عضوی از بنیانگذاران اوپک، همچنان با داشتن میراث انزوا به شدت آسیب می‌بیند.
با این اوصاف، ضروری است نمایندگان ملت ایران برای نیل به توسعه‌بافتگی در مسیری صحیح و مطمئن، گام‌های بلندی بردارند و فرصت‌سوزی نکنند، زیرا فرصت‌های زیادی از دست رفته است.
نیکوست اگر نمایندگان در کنار انجام امور تقنینی و کارهای نمایندگی شهر و گاهاً برخی فعالیت‌های پوپولیستی و تبلیغاتی که صرفا به ماندگاری آنها برای دوره یا دوره‌های بعد کمک می‌کند، نسبت به طراحی خط‌مشی‌ها و هدف‌گذاری‌های بزرگ و کلان و انجام اقدامات زیربنایی اقدام کنند تا با توجه به جغرافیای وسیع ایران جهت توسعه همه‌جانبه و پایدار اقدام نمایند. دیگر فرصت برای درجا زدن نمانده و نباید از قافله عقب بمانیم. آنچه برای صعود ملت ایران در این مقطع زمانی ضروری است، این است که بیشتر کشورهای همسایه در حال تحول و خانه‌تکانی در سیاست‌های بازدارنده خویش هستند؛ فلذا نمایندگان باید تلاش کنند چشم‌اندازها، اهداف و برنامه‌های بزرگی را طراحی کنند تا مثلا بعد از ۱۰ الی ۱۵ سال آینده کشوری توسعه‌یافته باشیم.
البته در این اقدام باید مراقبت کنند از یک سو در این مسیر، انحرافی حاصل نشود و از سوی دیگر در آهنگ پیمودن آن کُندی یا وقفه‌ای روی ندهد و از همه مهم‌تر اینکه برنامه‌های بزرگ و طرح‌های ثروت‌آفرین با سیاست درهای باز و تعامل با کشورهای همسایه به گونه‌ای تدوین و تصویب گردد که با تغییر دولت‌ها و مجلس‌ها در روند دستیابی به آن اهداف خللی ایجاد نگردد.
به نقل از: روزنامۀ «آرمان امروز»- ۱۲ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاههای کاربران