در ماه رمضان كه خود گنجی گرانبهاست، چنان گنجی نهفته كه در طول ماه فقط یک شب حاصل میشود و آن گنج معادل با عبادت مخلصانۀ هزار ماه (سیهزار شب = هشتادوسه سال و چهار ماه) میباشد. سبحانالله! هزاران كیلوگرم طلا نه، بلكه تمام طلاهای ناب دنیا با ارزش این گنج برابری نمیكنند.
این گنج چنان باارزش است كه پیامبر اکرم ـ صلىاللهعلیهوسلم ـ به دنبال آن بوده است و از دهۀ اوّل رمضان در جستجوی آن قرار گرفته تا اینكه از طريق وحی متوجه میشود كه این گنج در دهۀ آخر رمضان است.
پیامبر اکرم ـ صلىاللهعلیهوسلم ـ به ذریعۀ وحی، نقشۀ این گنج را به هر مسلمان داده است و آن، شبهای طاق از ده شب آخر و مخصوصاً هفت شب آخر رمضان میباشد.
پیامبر- صلىاللهعلیهوسلم ـ برای بهدستآوردن این گنج، تمام ده شب رمضان با همت بلند به عبادت مشغول بوده و همسران خویش را نیز به آن واداشته است.
با عبادت در این شب و احیای آن با نماز، ذكر، درود و دعا و مخصوصا خواندن دعای «اللّٰهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ فَاعْفُ عَنِّی»؛ (پروردگارا! بخشایشگر تویی و بخشش را دوست داری، پس مرا عفو كن) این گنج به دست میآید.
ای كسانی كه هر طرف به دنبال گنج میگردید و با نقشههای غلط یا بدون نقشه در شب یا روز با ترس و زحمت زمین را میكَنید تا گنجی به دستتان برسد، بیایید… آن گنج در آخر رمضان است و آن را با نقشۀ پیامبر ـ صلىاللهعلیهوسلم ـ و بدون زحمت و خوف بهدست بیاورید. این گنج، دریای بیكرانی است كه تمامی ندارد و به همگان میرسد.
نشانههای این گنج
شب قدر شبی معتدل است؛ نه سرد و نه گرم. شبی است نورانی و آرام. ماه در آن شب بسان نیمۀ بشقاب میماند. خورشید در صبح آن شب ضعیف به نظر میآید و بدون شعاع طلوع میكند؛ این علامات و نشانهها در احادیث صحیح آمدهاند.
چنین به نظر میرسد كه این گنج مختص این امت است؛ چون امتهای سابق به نسبت ما عمرهای طولانی و جسمهای قویتری داشتهاند و حتى احكام الله بر آنان سنگینتر بوده است. در نتیجه، عبادات آنان از قبیل جهاد و نماز بیشتر از عبادات این امت است كه عمرش كوتاه و توان جسمیاش نیز كمتر است.
راه سیهزار شب بندگی، یکشبه طی میشود
خداوند متعال برای جبران نواقص «بهترین امت»، این گنج (شب قدر) را عنایت فرمود تا این امت راه سیهزار شبه (هزار ماه) بندگی را یکشبه طی كند! خداوندا! با فضل و احسانت بنده و خواننده را جزو گنجیابان رمضان قرار بده.
منبع: سنتآنلاین
دیدگاههای کاربران