به دنبال تنش لفظی هفتۀ گذشتۀ بین مقامات کشورمان و حکومت فعلی افغانستان دربارۀ حق‌آبۀ هیرمند، «نورنیوز»، رسانۀ منسوب به شورای عالی امنیت ملّی، به‌جای اینکه به دو طرف توصیه کند به‌جای تنش، با گفت‌وگو و مذاکره مشکل را حل کنند، این سؤال را مطرح کرد که «چرا از مسجد مکی زاهدان صدایی در محکومیت اقدام غیرقانونی طالبان و بستن آب بر روی مردم تشنۀ سیستان و بلوچستان شنیده نمی‌شود؟!» و در ادامه نوشت: «شاید در این آب، نانی برای مدعیان دفاع از حقوق اهل‌سنت نیست!»
جای تأسف است که کشور ما به نقطه‌ای رسیده که رسانۀ منسوب به شورای عالی امنیت ملّیِ آن هم مثل روزنامۀ کیهان با ادبیات کوچه‌بازاری سخن می‌گوید و نکاتی را مطرح می‌کند که عملاً برخلاف امنیت ملی کشور می‌توانند تحلیل شوند.
اگر منظور گردانندگان «نورنیوز»؛ ارگان رسانه‌ای نهاد مهم و استراتژیک شورای عالی امنیت ملی از «محکومیت» آن است که چرا مولانا عبدالحمید کلمات تند و تیز و تحریک‌کننده و اهانت‌آمیزی به‌کار نبرده، این درست است، اما اگر منظورشان عدم واکنش مولانا عبدالحمید به موضوع حقابه هیرمند است که این ادعایی کاملا دروغ و اتهامی بی‌اساس است.
اما اینکه چرا از مولانا عبدالحمید و مسجد مکی صدای محکومیت طالبان شنیده نشده است، پاسخ این چرا خیلی روشن است؛ چون مولانا عبدالحمید که امام جمعه این مسجد خوشنام است، محکوم کردن را نه‌تنها راه‌حل مناسب و منطقی و نتیجه‌بخشی برای مشکل بزرگ حق‌آبۀ هیرمند نمی‌داند بلکه مقامات کشورمان را هم توصیه می‌کند «به جای ایجاد تنش و به کاربردن حرف‌های تند» مشکل حق‌آبه را «از طریق صحیح و درست پیگیری کنند». ایشان در خطبه‌های جمعه 29 اردیبهشت پیشنهاد کرد که «از دو طرف شورایی متشکل از کارشناسان و حقوقدانان تشکیل شود و این شورا با یکدیگر گفت‌وگو کنند و عملاً اوضاع را از نزدیک بررسی کنند.»
مولانا عبدالحمید در گذشته هم هرگاه مشکل حق‌آبه را مطرح کرده، راه‌حل آن را «گفت‌وگو» و «پیگیری از طریق دیپلماسی رسمی و مردمی» دانسته نه تهدید طرف مقابل و به‌کار بردن کلمات تند و تیز. ایشان 27 بهمن 1400 در دیدار با امیر عبداللهیان در تهران مسئلۀ حق‌آبه را مورد بحث قرار داد و بر پیگیری این مسئله از طریق دیپلماسی رسمی و مردمی تأکید کرد.
شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید هیچ‌گاه نسبت به موضوع حساس حق‌آبه بی‌تفاوت نبوده و پس از روی کار آمدن طالبان هم با نامه‌نگاری و هم در خطبه‌های جمعه با ادبیاتی شایسته و خالی از کلمات تند و تهدیدآمیز از مسئولان امارت اسلامی یا همان طالبان خواسته به مشکل حق‌آبه توجه کنند و گام‌های مثبتی در جهت حل این مشکل بردارند.
ایشان 6 خرداد 1401 نیز در خطبه‌های جمعه حل مشکل آب هیرمند را خواستۀ عموم مردم استان از مسئولان امارت اسلامی دانست. همچنین در خطبه‌های جمعه 25 شهریور 1401 اظهار داشت: توصیۀ بنده به مسئولان حکومت اسلامی افغانستان این است که موضوع تأمین آب سیستان را مورد توجه قرار بدهند. در خطبه‌های 7 بهمن 1401 هم ایشان دراین‌باره تصریح کرد: درخواست ما از حکومت اسلامی افغانستان درخصوص موضوع حق‌آبه آن است که هر اندازه آب که در پشت سد کجکی و سایر سدها دارند، تقسیم کنند.
مولانا عبدالحمید و مجموعۀ مسجد مکی باتوجه به شناختی که از مسئولان حکومت فعلی افغانستان دارند، صدایشان را آن‌گونه که گرانندگان نورنیوز و همفکرانشان می‌خواهند، بلند نمی‌کنند. مولانا عبدالحمید به خوبی می‌داند که با تهدید و ایجاد تنش نه‌تنها مشکل حق‌آبه حل نمی‌شود که گرهِ آن کورتر هم خواهد شد. بدون شک باتوجه به همجواری سیستان و بلوچستان با افغانستان، مردمی که در این استان زندگی می‌کنند با روحیات مردم افغانستان بهتر از چند جوانِ به اصطلاح رسانه‌ای که در تهران فعالیت می‌کنند و شاید تاکنون یک بار هم راهی مرزهای شرقی کشور نشده‌اند، آشنا هستند. تعامل با هر گروه و هر دولتی روش خاص خودش را دارد. بلند کردن هر صدایی با هر نوع ادبیاتی یقیناً نتیجه‌بخش نیست و این همان چیزی است که مولانا عبدالحمید آن را خوب می‌داند و تلاش کرده و می‌کند که به جای محکوم کردن طالبان، با گفت‌وگو و مکاتبه گام‌های تأثیرگذاری در این زمینه بردارد.
نکتۀ آخر اینکه کاش گردانندگان رسانه‌ای که به نهاد مهمی چون شورای عالی امنیت ملّی منسوب است، به جای حمله به مسجد مکی زاهدان، صدای مسجد مکی و نمازگزاران مظلومش را می‌شنیدند. نمازگزارانی که 8 مهر 1401 ده‌ها نفر از آنان مظلومانه به خاک و خون کشیده شدند. اینک سؤال مردم سیستان و بلوچستان از گردانندگان نورنیوز این است: «شما که امروز به لب‌های تشنۀ مردم استان ما فکر می‌کنید، چرا هیچ وقت از خون‌های ریختۀ ما در رسانه‌تان چیزی ننوشتید و از وضعیت قضایی مقصران آن حادثه خبری منتشر نکردید؟! شما که به یک نهاد امنیتی منسوب هستید، لطفاً هم به فکر لب‌های تشنۀ ما باشید هم به فکر خون‌های ریختۀ ما.»
دیدگاههای کاربران