حساب توئیتری نورنیوز، وابسته به شورای عالی امنیت ملی (شعام) در متنی طعنه‌آمیز نوشته «چرا از مسجد مکی زاهدان صدایی در محکومیت اقدام غیرقانونی طالبان و بستن آب بر روی مردم تشنه سیستان‌وبلوچستان شنیده نمی‌شود؟! شاید در این آب، نانی برای مدعیان دفاع از حقوق اهل‌سنت نیست!» نورنیوز در حالی این گزارۀ نادرست را مطرح کرده که بارها از تریبون مسجد مکی و از زبان صاحب تریبون، حق‌آبۀ ایران از دولتمردان افغان مطالبه شده است؛ قطع نظر از اینکه نظام سیاسی حاکم چه رویکردی نسبت به ایران داشته است.
در طول سال‌های قبل، مواردی پیش آمده که با رایزنی مولانا عبدالحمید آب از نیمروز افغانستان وارد منطقۀ سیستان شده است. اما همان زمان هم عده‌ای از مثلا دلسوزان سیستان گفته‌اند «حاضریم از تشنگی بمیریم، ولی آب با وساطت مولوی عبدالحمید به سیستان نیاید!» (نقل از سخنرانی مولانا عبدالحمید در برج میلاد تهران – 14 شهریور 1394)
از این تنگ‌نظری‌ها که بگذریم، از تریبون مسجد مکی بارها حق‌آبۀ سیستان مطالبه شده است. اگر دست‌اندرکاران نورنیوز اندکی انصاف می‌داشتند، می‌توانستند با چند کلیک دریابند که ایشان در جلسات مختلف این موضوع را مطرح کرده است. یک جستجوی ساده در سایت شخصی مولانا عبدالحمید نشان می‌دهد که مؤرخه 12 شهریور 1400، 27 بهمن 1400، 6 خرداد 1401، 7 بهمن 1401 و همین جمعه گذشته 29 اردیبهشت 1402 حق‌آبۀ سیستان مطالبه شده است. بماند که در نامه‌های ارسالی به رهبران طالبان هم این موضوع مطرح شده، و البته برخلاف تصور نورنیوز، این موضوع ربطی به یک مذهب یا قومیت ندارد و مسئله همۀ ساکنان سیستان و حتی زاهدان است.
نورنیوز در معرفی سایت خود بر «رویکرد اطلاع‌رسانی سریع و صحیح» تأکید کرده و اضافه کرده است: «نورنیوز با تعهد وثیق نسبت به ضرورت تقویت و ارتقاء سرمایه اجتماعی و نقشی که باید در افزایش سواد رسانه‌ای در مخاطبین بر عهده بگیرد خود را مقید به گام برداشتن در این مسیر می‌داند.» آیا انتشار این نوع ادعاهای بی‌اساس و پروپاگاندای منفی مصداق «اطلاع‌رسانی صحیح» است؟ چرا وابستگان رسانه‌ای شعام فراموش کرده‌اند اگر سواد رسانه‌ای مخاطبین افزایش بیابد دیگر کسی به ادعاهای عاری از واقعیتشان توجهی نمی‌کند و اعتبار خودشان زیر سؤال می‌رود؟ کامنت‌هایی که در ذیل همین توئیت دریافت کرده‌اند برای فهم قضیه کافی نیست؟
جای بسی تعجب است چرا زمانی که اشرف غنی صراحتا از رها کردن آب به سوی ایران امتناع می‌کرد و در ازای آب، نفت طلب می‌کرد، مسئولان چنین اخطارهایی صادر نمی‌کردند و چرا اکنون که طرف مقابل حق‌آبه را به رسمیت می‌شناسد و برای حل مسئله از طریق دیپلماسی و کارشناسی تمایل نشان می‌دهد، لحن بزرگان قوم تند شده است؟ نکند برای انحراف افکار عمومی نیاز به دعوای لفظی خارجی است و چه دیواری کوتاه‌تر از دیوار افغانستان که چپ و راست با حاکمانش عنادی دیرینه دارند؟! و البته از این فرصت برای حمله به مولانا عبدالحمید و مسجد مکی با هدف تخریب وجهۀ اجتماعی ایشان سوءاستفاده کنند.
امروز :دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۳
دیدگاههای کاربران