صیادان ایرانی که در زندان شهر «کلمبو» سریلانکا زندانی است، با اشاره به وضعیت نامناسب خود و 39 دوست دیگرش که با او در زندان هستند، از مردم و مسئولین خواسته است برای رهایی آنان از این «زندگی جهنمی» تلاش کنند.
به گزارش سنیآنلاین، «عبدالله پیراسته» یکی از این صیادان بلوچ در نامهای که آن را در زندان نوشته و تصویری از این نامه توسط یکی از زندانبانها از طریق فضای مجازی به بستگان زندانیان در ایران فرستاده شده، از «بلاتکلیفی» خود و دیگران در این زندان ابراز نگرانی کرده و نوشته است: «ما نفرات 10 لنج در اینجا گرفتاریم که در بین ما 37 پاکستانی و 40 ایرانی است که برخی از آنها 6 سال، برخی 3 سال و برخی هم 2 سال است که در این زندان بلاتکلیف هستند.»
وی در ادامه به وضعیت زندانیان در این زندان اشاره کرده و آورده است: «در این زندان زندگی برای ما جهنم شده؛ نه غذای کافی داریم، نه جای خوابی داریم. از روزی که دستگیر شدهایم هیچ خبری از خانواده نداریم، برای زنگزدن به ما تلفن نمیدهند. از بین ما سه نفر، یک ایرانی و دو پاکستانی تا کنون به دلیل آزار و اذیت مأمورها و زندانبانها خودکشی کردهاند.»
این صیاد ایرانی اهل شهرستان کنارک در ادامه افزوده است: «ما اینجا هیچکس را نداریم؛ نه وکیل داریم و نه سفیر که به ما کمک کند، ما را به دادگاه هم نمیبرند. ما از خانوادههای فقیری هستیم و توانایی گرفتن وکیل نداریم. شما را به خدا برای ما کاری بکنید که ما در این زندان گرفتار هستیم.»
عبدالله پیراسته در پایان نوشته است: «ما دسترسی به تلفن نداریم. این نامه را به یکی دادهایم که برایتان بفرستد. امیدوارم به دست شماها برسد. به دست هر کس که رسید به مقامات بالا بفرستد.»
آنچه در این نامه آمده است بخشی از مشکلات و وضعیت ناگوار 40 صیاد ایرانی محبوس در زندانی در سریلانکاست. اکثر این 40 صیاد از اهالی شهرستان کنارک در استان سیستانوبلوچستان هستند. گروهی از آنان در فروردین 1395 و گروهی دیگر بهمنماه 1397 در آبهای بینالمللی توسط نیروهای دریایی سریلانکا دستگیر و به زندانی در این کشور منتقل شدند.
«فریده پیراسته» خواهر «عبدالله پیراسته»- یکی از 40 صیاد زندانی در سریلانکا- در گفتوگو با سنیآنلاین به پیگیریهای مکرر خانوادههای این صیادان اشاره کرد و گفت: ما بارها این موضوع و مشکل را با نمایندگی وزارت خارجه خارجه در چابهار و همچنین با نمایندۀ مجلس در میان گذاشتهایم، اما متاسفانه این پیگیریها تا کنون نتیجه نداده است؛ آنها به ما میگویند باید «وکیل» بگیرید.
خانم پیراسته به فقر و مشکلات اقتصادی خانوادههای صیادان زندانی نیز اشاره میکند و میگوید: « ما بارها گفتهایم که هزینۀ گرفتن وکیل بسیار بالاست و هیچکدام از خانوادههای این صیادان توانایی پرداخت این مبلغ را ندارند، اما مسئولان همچنان اصرار دارند که برای حل مشکلتان باید وکیل بگیرید.»
«رحمبیبی پذیرش» مادر «حسن کامل»- یکی دیگر از صیادان زندانی در سریلانکا- نیز از عدم توانایی گرفتن وکیل برای پیگیری آزادی فرزندش خبر داد و گفت: همۀ مردان خانوادۀ ما در زندان هستند. گرفتن وکیل نیاز به پول زیاد دارد و ما هم بسیار فقیر و تنگدست هستیم.
دیدگاههای کاربران