سوختبران ایرانی و پاکستانی چند هفته است امکان تردد از مرز سراوان را ندارند و با وجود فضای آرام در مناطق مرزی، دپوی گازوئیل در خانه روستاییان نگرانی زیادی ایجاد کرده است.
مرز سراوان در استان سیستانوبلوچستان در روزهای گذشته باز هم خبرساز شده است؛ اسفند سال گذشته چند روز ممنوعیت خروج سوختبران موجب تجمع و درگیری در پاسگاه مرزی شمهسر شد و حالا بعد از گذشت ۲ ماه، بار دیگر سوختبران اجازه تردد از دو سوی مرز را ندارند. دولت پاکستان از روزهای پایانی سال گذشته بار دیگر مرز خود را به روی سوختبران بست و با توجه به همین وضعیت، ایران نیز از دو هفته پیش اجازه تردد سوختبران را نمیدهد.
بهگفته مسئولان محلی، در اعتراض به تصمیم دولت پاکستان تجمع و درگیریهای زیادی در خاک این کشور رخ داده است و در روزهای گذشته هم خبر فوت ۳ سوختبر بلوچ پاکستانی بهدلیل گرسنگی منتشر شد. هرچند به گفته مردم محلی و مسئولان ایرانی، اوضاع در خاک ایران و پاسگاه مرزی شمهسر آرام است، اما نگرانی زیادی درباره انباشت سوخت گازوئیل در خانه روستاییان و کسادشدن کار و کاسبی سوختبرانی که درآمدی جز این کار ندارند، وجود دارد.
دپوی گازوئیل در خانههای مردم
یکی از اهالی روستای “حقآباد” در مرز سراوان به همشهری میگوید: «تا دو سه هفته پیش همان اتفاقات اسفند تکرار شد؛ مرز بسته شد، سوختبران زیادی بلاتکلیف ماندند و آذوقه روستا هم رو به اتمام بود. حتی سوختبران دم خانۀ ما میآمدند تا به آنها آب بدهیم. زنان روستا هم برایشان نان میپختند، اما مدتی است با تعطیلی مرز از سوی ایران، سوختبران به سمت مرز نمیآیند.»
او اما توضیح میدهد: گازوئیل سوختبرانی که اجازه تردد نداشتند در خانه دوست و آشناها دپو شده و اغلب روستاهای مرزی چنین وضعیتی را دارند.
بستهبندی گازوئیلها در ظرفهای بزرگی است که گنجایش تا هزار لیتر هم دارند و این روزها خانه و حیاط روستاییان منطقه مرزی “بمپشت” در سراوان آتش زیر خاکستر است؛ این را یکی از مردان روستا میگوید و توضیح میدهد: «این حجم گازوئیل خیلی خطرناک است. خدای نکرده اگر حادثهای رخ دهد، ممکن است کل روستا به هوا برود.»
مردم فقط نگران سوخت نیستند و با بستهبودن مرز، بیمارانی که برای درمان راهی پاکستان میشدند هم با چالش مواجه شدهاند.
اهالی راه مناسبی برای رفتن به سراوان ندارند و اگر کسی بیمار شود، با همین ماشینهای سوختبر و در کنار بار گازوئیل حاضر به پرداخت رشوه برای عبور از مرز میشوند تا حداقل با فروش سوخت، هزینه سفرشان را تامین کنند.
نگاه ترحمآمیز به سوختبرها
دپوی گازوئیل در خانه روستاییان مناطق مرزی که موجب نگرانی اهالی شده، در روزهای گذشته در مرز «کلهگان» موجب انفجار یک خانه و خسارت زیادی شده است. امامجمعه اهلسنت سراوان در اینباره به همشهری میگوید: «کوچکترین حادثهای ممکن است یک فاجعه بهبار بیاورد. حل این مسائل مدیریت و تدبیر نیاز دارد و نمیدانم مسئولان چرا همهچیز را پیچیده میکنند؟»
مولانا سید عبدالصمد ساداتی از پیگیری برای بازگشایی مرز خبر میدهد و میافزاید: «یک فاجعه انسانی در مرز در حال رخدادن است. تعداد زیادی از سوختبران حتی ایرانیها آنسوی مرز بدون آب و غذا ماندهاند و امکان ورود به کشور را ندارند. در اینسوی مرز هم که شاهد دپوی گازوئیل در خانه روستاییان هستیم.» وی توضیح میدهد: مسئولان پاسخ روشنی به دلیل بستهشدن مرزها نمیدهند درحالیکه مردم منطقه بدون کشاورزی و دامداری راه دیگری برای تامین معاش ندارند.
مولانا ساداتی تأکید میکند: حل این مشکل که هرچند وقت یکبار تکرار میشود به یک نگاه انسانی و ترحمآمیز نیاز دارد.
پیگیری برای بازگشایی مرز
حالا فرماندار سراوان هم مانند مولانا ساداتی از پیگیری برای بازگشایی مرز و حل مشکل سوختبران خبر میدهد. سعید تجلیلی با بیان اینکه بعد از بستهشدن مرز از سوی پاکستان بهصورت ناخودآگاه این سوی مرز خلوت شده است، به همشهری میگوید: «در سمت پاکستان درگیریها زیاد بود و کار به تیراندازی، آتشزدن ماشین و… هم رسید و خبر فوت چند نفر هم بر اثر گرسنگی اعلام شد، اما در سمت ایران با وجود آرامش در مرز، شرایط نگهداری گازوئیلها موجب نگرانی شده است.»
جلسه بینتیجه شورای تامین
روز گذشته جلسه شورای تامین شهرستان برگزار شد که یکی از محورهای مهم این جلسه مسئله مرز بود. هرچند بهگفته فرماندار سراوان با توجه به اینکه مرز از سوی پاکستان بسته شده است، مسئولان ایران و شهرستان نمیتوانند کاری کنند. به گفته مسئولان سراوان؛ محل دپوی گازوئیلها جایی به اسم «مندی» است که شورای تامین تصمیم گرفته درصورت دپو با صاحبان این مراکز برخورد کند. اما در نهایت برای تصمیمگیری درباره بازگشایی مرز باید منتظر اقدام طرف پاکستانی بود.
روزانه بهصورت میانگین هزار سوختبر از مرزهای سراوان تردد میکردند که اکنون با بستهشدن مرز راه امرار معاش سوختبران مرزنشین ایرانی و پاکستانی که اغلب با هم نسبت فامیلی هم دارند، بسته است.
به نقل از: روزنامۀ همشهری (31 فروردین 1400]
دیدگاههای کاربران