1. ماه رمضان فرصتی طلایی و نعمتی بسیار ارزشمند از جانب پروردگار متعال برای ما بندگان است؛ فرصتی برای تزكیه، فرصتی برای توبه و بازگشت بهسوی الله، فرصتی برای وصل با مولا، فرصتی برای اصلاح و خودسازی، فرصتی برای پاكی و پاكیزگی، فرصتی برای آمادگی برای آخرت و فرصتی برای ملاقات با معبود برحق و مهربان است. از قدیم گفتهاند: خوشبخت كسیست كه فرصتها را بشناسد و از آنها بهره بگیرد. بهراستی كه نشناختن فرصتها و استفاده نکردن از آنها بدبختی و محرومیت بزرگیست.
همچنین رمضان ماه هدایت و ماه نزول قرآن است. ماه تلاوت و دعا، ماه سخاوت و بخشندگی، ماه تحصیل سعادتها و نعمتهاست. صالحین گذشته وقتی هلال ماه عید فطر را میدیدند و خبر عید را میشنیدند، از همان لحظه به انتظار رمضان سال بعد مینشستند و وقتی پس از یازده ماه انتظار، رمضان فرامیرسید، هر لحظۀ آن را مغتنم میشمردند. هر لحظۀ آن را چنان میگذراندند كه گویی در حال سپری کردن آخرین لحظۀ عمر خود هستند.
رمضانِ آن بزرگواران جبران كمبودیهای گذشتۀ زندگی و توشهاندوزی برای روزهای آیندۀ زندگی آخرت بود.
به گفتۀ حضرت امام ربانی مجدد الف ثانی، قرآن مجید كلام الهیست و صفت كلام، جامعِ همۀ صفات الهیست. برایناساس كسانیكه با كلام الهی بهواسطۀ كثرت تلاوت و تدبر ارتباط برقرار میكنند، قطعاً مورد عنایت خاص پروردگار قرار میگیرند. خیرات و بركاتی که در همۀ ماهها نازل میشود، در مقابل آنچه در رمضان نازل میشود، مانند قطره در مقابل دریاست. پس این ماه جامعِ هر خیروبركت است. بههمینخاطر الله تعالی كلام خود را كه جامعِ همۀ صفات است در این ماه نازل كرده است.
بنابراین شایسته است كه اهل ایمان بیشترین اوقات خود را پس از ادای فرایض به كتاب الهی اختصاص دهند و از این منبعِ پر خیروبركت، فیضیاب شوند.
2. ادای نوافل در این ماه خیلی اهمیت دارد. نوافل پس از ادای فرایض بهترین وسیله برای رسیدن به قرب الهیاند؛ هر نفل در این ماه معادل فرض محسوب میشود.
3. حضرت رسول اكرم صلّیاللهعلیهوسلّم در این ماه به انفاق و كار خیر خیلی اهتمام میكرد، چنانكه در سیرۀ نبوی آمده است: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ أَجْوَدَ بِالْخَيْرِ مِنَ الرِّيحِ الْمُرْسَلَةِ؛ آنحضرت در انجام خیر از باد تند نیز پیشی میگرفت.»
بنابراین، بهوسیلۀ انفاق و رسیدگی به فقرا و مساكین و تهیۀ افطاری و سحری برای روزهداران و شركت در كارهای خیر میتوانیم به بلندای سعادت و اتباع رسول اكرم نایل شویم.
4. ارتکاب گناه همیشه بد و عواقب آن خطرناك است و به دنیا و آخرت انسان آسیب میرساند، اما در این ماه مبارك و پرفیض، بسی خطرناكتر و مخرّبتر است، نور و معنویتی كه با عبادات حاصل میشود، با انجام گناه ازبین میرود و بیاثر میگردد و چنانچه یك مسلمان بتواند در این ماه خود را از گناهان دور نگه دارد، امید است که در ماههای دیگر نیز از گناهان محفوظ و مصون بماند؛ «من سلم له رمضان سلمت له السنة؛ كسیكه رمضان او سالم و محفوظ ماند، تمام سال او نیز محفوظ و مصون خواهد گشت.»
5. رمضان ماه دعا و تضرع و توجه بهسوی الله است. الله تعالی دعاهای روزهداران را اجابت میكند و آرزوهای نیکشان را تحقق میبخشد. بزرگان دین ما همیشه در انتظار فرارسیدن رمضان بهسر میبردند تا حاجتهای دینی و دنیویشان را در این ماه در پیشگاه الهی عرضه كنند و از الطاف بیپایانش بهره جویند.
روزهداران عزیز، میدانید كه شما در این ماه بهسوی گنج نرفتهاید، بلكه گنجِ بیكران به درِ خانۀ شما آمده است. اكنون بر شما لازم است كه از این گنج بیانتها تا میتوانید بهره بگیرید، مواظب باشید كم نگذارید. با دیگران رقابت كنید و فرصت را از دست ندهید. آنحضرت فرمودند: «فَيَنْظُرُ اللَّهُ إِلَى تَنَافُسِكُمْ وَيُبَاهِي بِكُمْ مَلائِكَتَهُ؛ الله تعالی به رقابت شما نگاه میكند و به شما نزد فرشتگان افتخار میكند.» (مسند الشامیین)
میدانید كه دو وقت برای قبولیت دعا خیلی مهماند: یكی وقت سحر، دیگری وقت افطار. پس در این دو وقت تا میتوانید به دعا و تضرع مشغول باشید؛ زیرا ضایع كردن هر لحظهای از این لحظات مبارك، قابل جبران نیست.
در پایان یادآوری میكنم كه شما درحالی رمضان امسال را سپری میكنید كه مسلمانان جهان در میانمار، كشمیر، سوریه، افغانستان، یمن و خیلی جاهای دیگر با بدترین خطرها و مشكلات مواجهاند، بسیاری در انتظار مرگاند، آتش بر سرشان میبارد و هیچ پناهگاهی ندارند. كودكان و زنان و سالخوردگان بیدفاع مورد تهاجم واقع شدهاند. آیا جز دعا كاری دیگر از من و شما ساخته است؟ حداقل بخشی از دعاهای شبوروزتان را به این مسلمانان ستمدیده و زجركشیده اختصاص دهید و این نیز بزرگترین كمك به آنان است.
یادمان باشد که الله تعالی فرموده: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ» (غافر:60) «مرا [به دعا] بخوانید تا برایتان اجابت كنم.
چون خدا خواهد كه مان یاری كند / میل ما را جانب زاری كند (مثنوی:1/ 817)
تو دعا را سخت گیر و میشخول / عاقبت برهاندت از دست غول (همان:3/ 757)
رحمتم موقوف آن خوش گریههاست / چون گریست از بهر رحمت موج خاست (همان:2/ 375)
منبع: فصلنامه ندای اسلام (شماره 73)
دیدگاههای کاربران