گویا اواخر سال 1388 بود که با مصوبه مجلس تمام مراکز بخش و روستاهایی با جمعیت بالای ۳۵۰۰ نفر میتوانند تبدیل به شهر شوند.
کاری به این ندارم که تبدیل روستا به شهر چه مزایا و چه معایبی دارد یا اینکه آیا برای این تغییر ما نیاز به چه امکانات و زیرساختهایی داریم و یا اینکه فقط با عوض کردن تابلو از “روستا” به “شهر” مردم به همۀ خواستههای زندگی شهری خواهند رسید یا نه؟!
امروز روستاهای استان سیستانوبلوچستان بهخاطر خشکسالی، نبود اشتغال و مشکلات فراوان دیگر یا متروكه شده یا سرای سالمندانی که توان و امکانات مهاجرت به شهر و یا حداقل به حاشیۀ آن را ندارند.
یکی از دستاوردهای مهم نمایندگان استان ما برای مردم تبدیل روستا به شهر است و وزارت کشور هم با دستودلبازی تمام موافقت میکند تا موجب شادمانی مردمی شود که فکر میکنند با تغییر نام روستایشان به شهر اعتبارات فراوان سرازیر خواهد شد و از همه امکانات و رفاه زندگی برخوردار، مشکل اشتغال و مسکن و ازدواج و… حل خواهند شد! و قاعدتاً هیچکس نباید مخالف تحول و توسعه و پیشرفت باشد.
اما سالهاست عده ای راز عقبماندگی و محرومیت استان سیستانوبلوچستان را در وسعت آن میدانند و کلید رسیدن به توسعه و پیشرفت و رفع محرومیت و فقر را در تقسیم استان به چند استان با نامهای متفاوت میدانند… و شاید هم تبدیلشدن قارچگونۀ روستاها به شهر بدون در نظر گرفتن شرايط و امکانات و اعتبار و بودجۀ لازم برای زیرساختها، مقدمه و زمینهسازی برای رسیدن به این هدف باشد.
بههرحال همه میدانیم که همین شهرهای فعلی از حداقلهای امکانات شهری محروم هستند، این محرومیت را با تغییر نام به روستاهایی که محل تلاش و کوشش هستند نبریم و خدایناکرده با افزایش شهرهای بدون امکانات و اعتبارات لازم در فراهم نمودن زمینه برای تقسیم استان که برای ما یک هویت است شریک و سهیم نشویم.
دیدگاههای کاربران