اهمیت «تقوا»
زندگی در سایه تقوا لذت، برکت، نصرت و «حیاة طیبة» به همراه دارد. چنان‌که الله تعالی می‌فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ» اگر اهل آبادی‌ها ایمان می‌آوردند، دروازه برکات آسمان‌ها و زمین را بر آنها می‌گشودیم و برکت، نصرت و راحت به سوی آنها می‌آمد و در تمام زمینه‌ها به آنها کمک می‌کردیم، «وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ» اما انسان‌ها راه ناباوری و تکذیب را پیش گرفتند، لذا گرفتار هلاکت و نگرانی‌های گوناگون شدند.
ـ الله تعالی می‌فرماید: «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى» کسی که از یاد و نصیحت و قرآنِ ما اعراض و روگردانی کند برای او زندگانی تنگی در نظر گرفته می‌شود؛ در این دنیا در تنگنا و آفات و مشکلات لاینحل قرار می‌گیرد و این کیفر دنیوی است، و در روز قیامت او را کور حشر می‌کنیم. او می‌گوید من که دو چشم بینا داشتم چرا مرا کور حشر کردی؟ الله تعالی خطاب به او می‌گوید: آیات ما آمد، اما تو فراموش کردی و آنها را در نظر نگرفتی؛ امروز تو هم فراموش می‌شوی.
ـ حل مشکلات در «تقوا» است. «وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا» هر کس تقوا و خداترسی اختیار کند الله برای هر مشکلش راه‌حلی پیدا می‌کند و در هر تنگنایی برای او دروازه‌ای باز می‌کند.
ـ «وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ» هر کس بر الله توکل کند خدا او را کافی‌ست؛ پاداش توکل، خودِ خداست؛ «أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ».
اقسام و مراتب «تقوا»:
1ـ دوری و اجتناب از «کفر»؛
2ـ اجتناب از «شرک»؛
3ـ دوری از «بدعات»؛
4ـ اجتناب از «گناهان کبیره»؛
5ـ دوری از «گناهان صغیره»؛
6ـ اجتناب از «شبهات» و موارد مشتبه؛
7ـ غرق‌نشدن در «مباحات»؛
ـ مسلمان هیچ‌گاه «کفر جلی» را اختیار نمی‌کند، اما گاهی اوقات مسلمانان دانسته یا ندانسته در زندگی و اعتقادات خود مبتلا به «شرک جلی» و «شرک خفی»، عبادت غیرالله و نذر کردن برای غیرالله می‌شوند.
ـ مواظب باشیم «شرک» در اعتقادات ما نیاید؛ گاهی اوقات بی‌اختیار کلمه‌ای بر زبان انسان جاری می‌شود که -العیاذبالله- او را وارد کفر می‌کند؛ باید توبه کنیم و کلمه «لا إله إلا الله» بخوانیم.
ـ انسان باید از شبهات و موارد مشکوک نیز پرهیز کند. رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم می‌فرمایند: «الحلال بیّنٌ و الحرام بیّنٌ و بینهما مشبهاتٌ لایعلمهنّ کثیر من الناس. فمن اتقی الشبهات استبرأ لدینه و عِرضه»؛ “حلال” و “حرام” واضح است و بین این‌دو «مشتبهات» است که بسیاری از مردم آنها را نمی‌دانند. کسی که از شبهات پرهیز کند، دین و آبروی خود را حفاظت کرده است.
نسخه‌های حصول «تقوا»:
1ـ فکر آخرت؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ».
2ـ همراهی با صالحین و متقیان؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ».
3ـ مطالعه سیرت انبیا، صحابه و متقیان؛
4ـ کثرت ذکر؛
5ـ کثرت دعا.
*گزیده‌ای از سخنان مفتی محمدقاسم قاسمی در مراسم نماز جمعه اهل‌سنت زاهدان/ 12 آبان 1396
دیدگاههای کاربران