به یاد شیخ‌الحدیث محبوب رحمه‌الله

حضرت استاذ العلماء شیخ‌الحدیث مولانامحمدیوسف حسین‌پور رحمه‌الله پس از شصت و اندی سال درخشندگی در عرصه دین و دانش و خدمت های خداجویانه راهی دیار آخرت گردید و به دیدار حق شتافت.
حضرت شیخ الحدیث به سوی سرای باقی پرگشود ‌؛ اما رفتن و تشییع جنازه باشکوه اش حاوی این پیام بود که مقبولیت و محبوب دلها شدن با زر و زور و تزویر به دست نمی آید؛ بلکه حاصل مجاهدت‌ها، تواضع، اخلاص و خدمت است.
حضرت شیخ الحدیث از این سرای فانی رخت سفر بربست و هر زنده ای باید طعم مرگ را بچشد؛ اما در طول عمر پر خیر و برکتش نهالهای فراوانی کاشت و شاگردان بسیاری تربیت کرد که امروزه همه جا درختان تنومند و پرباری شده به جامعه خدمت می کنند.
حضرت شیخ الحدیث به منزله پدر همه مردم و به ویژه اهل علم بود؛ پدری مهربان که با پرگشودنش به سوی جهان آخرت همگان را حزین و اندوهگین و بیقرار گردانید.
در روز تشییع جنازه ابرمرد تاریخ بلوچستان مردم از دور و نزدیک چونان سیلی روان به سوی شهر گشت سرازیر بودند تا با این پیر فرزانه و پدر معنوی رسم وداع را به جای آورند.
در آن روز جمعیت انبوه و خیل عظیم مشتاقان و داغدیدگان گواه این مطلب بود که مردم همواره قدرشناس و دوستدار علمای مخلص و ربانی هستند و خیرخواهان را به درستی می شناسند و ارج می نهند.
علمایی که سایه رحمت و خیرخواهی شان مانند ابری فراگیر در همه جا گسترده است و با آب گوارای دانش و معرفت و حکمت همگان را سیراب کرده اند، قدر و منزلت غیر قابل تصوری در دل مردم خواهند داشت و این واقعیت را در روز تشییع جنازه به عیان مشاهده کردیم.
در آن روز تنها علما پریشان و دردمند نبودند؛ بلکه علما، فرهنگیان، طلاب، دانشجویان، مسئولان، و همه اقشار جامعه از خاموش شدن این چراغ پرفروغ اندوهگین بودند؛ زیرا این پدر گرامی با همگان مهربان و برای همه خیرخواه بود و برخوردی پر از لطف و عطوفت داشت.
حضرت مولانا محمد یوسف به حق «استاذ العلماء» بود؛ آنگونه که حضرت شیخ الاسلام حفظه الله همیشه در وصف شان می فرمود. ایشان برای علما استادی بی نظیر و محبوب بود؛ چه آنهایی که در محضر مبارکش زانوی تلمذ زده‌اند و چه آنهایی که افتخار شاگردی اش را نداشته اند؛ به همین علت هر کسی خود را مدیون این شخصیت فرهیخته می دانست و شرکت در جنازه اش را سعادتی بزرگ می شمرد تا مشمول رحمت های الهی قرار گیرد.
چهره معصومانه، رفتار کریمانه و گفتارهای حکیمانه حضرت شیخ الحدیث همه را شیفته و متأثر کرده و از وی شخصیتی محبوب دلها ساخته بود.
وجود مسعود حضرت شیخ الحدیث چونان کوهی استوار و سر به فلک کشیده باعث استقرار و استحکام منطقه و به ویژه خطه بلوچستان بود و همگان در سایه بلند این کوه استقامت و رحمت احساس آرامش و امنیت می کردند و سد بزرگی بود که از ورود سیل اختلاف و انحراف جلوگیری می کرد.
این مرد بزرگ محبوب بود زیرا در پی پست و مقام نبود و با معنویت و اندوخته های علمی اش جایگاهی بس والا را احراز کرده بود. با کسی منازعه نداشت، ساده زیستی و بی تکلفی در زندگی اش حکمفرما بود، با داشتن تواضع واقعی، رفعت و مقامی ارجمند یافته بود، خدمت به دین و آگاهی بخشی به جامعه و حل معضلات اجتماعی از برنامه های اصلی زندگی اش بود و نیز صلابت بر احکام اسلامی و شجاعت و حقگویی اش در مواقع مقتضی بی‌نظیر بود.
این استاد فرزانه برای تشنه کامان معرفت و معنویت شیخ و مرشدی کامل، برای اهل علم و دانش، آموزگاری پرکار، برای طالبان اخلاص و تقوا اسوه ای بی نظیر، در زمینه مکارم اخلاقی معلمی الگو و والامقام و در زهد و ساده زیستی ضرب المثل بود.
در زمینه های مختلف علوم حدیث، تفسیر، فقه و… علامه ای متبحر بود که جهانی را از فیض علومش بهره‌مند گردانید.
به یاد دارم که باری در معیت چند نفر از اهل فضل در منزل بی آلایش و پر از نور و سرورش شرف حضور یافتیم و در محضر مبارکش به رسم ادب دوزانو نشستیم، با لحنی مهرآمیز فرمود : «راحت بنشیند و بی تکلف باشید»
از کلام و سکوت و نیز شیوه برخورد زیبایش درسها برگرفتیم و نکته‌ها آموختیم. درباره استاد گرامی و محدث بزرگ مولانا محمد یوسف بنوری رحمه الله جویا شدیم، گریستن آغاز کرد و با کمال تواضع و فروتنی فرمود : «من چه جایگاهی دارم که از این شخصیت بزرگ سخن بگویم».
از ادب و احترامش نسبت به بزرگان و اساتید شگفت زده شدیم ‌؛ گرچه در فرصتی دیگر از احوال علامه بنوری برای ما حکایت کرد.
این استاد فرزانه سالیان متمادی برای رفع نیازهای اقتصادی مدرسه عین العلوم مجدانه گام برمی داشت؛ اما از کمکاری و کم توجهی مردم شکوه و گلایه نداشت؛ بلکه بر پایه صبر و احتساب مشکلات را تحمل می کرد و روز به روز بر رونق مدرسه افزوده شد و بهترین شاگردان را تحویل جامعه اسلامی داد. خدا رحمت کند این عاشق پاک طینت را.
من چه گویم وصف آن عالی مقام / پس سخن کوتاه باید والسلام
این ضایعه بزرگ را خدمت علما، شاگردان، اساتید و طلاب مدرسه عین العلوم و به ویژه خانواده گرامی آن مرحوم تسلیت می گوییم.
خداوند ایشان را در بهشت برین جای دهد و با انبیا و صدیقان محشور فرماید و بر رونق مدرسه عین العلوم روز به روز بیفزاید و این چشمه سار معرفت و دانش را همواره جاری بگرداند.